Αρχική Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίουΚΕΦΑΛΑΙΟ Α΄ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΣΚΟΠΟΣ Άρθρο 1 ΣκοπόςΣχόλιο του χρήστη ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΛΩΡΟΣ | 31 Μαρτίου 2021, 12:18
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΛΩΡΟΣ' | 31 Μαρτίου 2021, 12:18

    Το νομοσχέδιο έρχεται να ανατρέψει το βασικό θεμέλιο της ισχύουσας ρύθμισης των ζητημάτων του παιδιού χωρισμένων γονέων, που ήταν το συμφέρον του παιδιού. Η συνεπιμέλεια παρέχεται ήδη ως δυνατότητα. Το να επιβάλλεται ως υποχρεωτική, ανεξάρτητα από τις ιδιαίτερες συνθήκες που επικρατούν σε κάθε μία οικογένεια και τις οποίες συνθήκες καλείται ο δικαστής να σταθμίσει in concreto, φανερώνει μία αντιμετώπιση με όρους ποσοτικούς, σαν να πρόκειται για αντικείμενο οικοσκευής που πρέπει να μοιραστεί ακριβοδίκαια. Όσο για το διατυπούμενο αίτημα για υποχρεωτική εναλλασσόμενη κατοικία, είναι το αποκορύφωμα αυτού του είδους της αντιμετώπισης και της αδιαφορίας για την ανάγκη του παιδιού να νιώθει ότι έχει μία βάση. Περαιτέρω, αν αναλογιστεί κανείς ότι σε πλείστες όσες περιπτώσεις, ο χωρισμός δύο ανθρώπων συνοδεύεται από εντάσεις και πικρίες (πράγμα αναμενόμενο και φυσιολογικό), είναι αν μη τι άλλο αλλοπρόσαλλο να καθίσταται υποχρεωτικός τρόπος ρύθμισης, ελλείψει διαφορετικής συμφωνίας, το να καλούνται οι ίδιοι δύο άνθρωποι να συναποφασίζουν για σειρά ζητημάτων που αφορούν το παιδί. Θεωρούν πραγματικά οι συντάκτες του νομοσχεδίου ότι τα αρνητικά συναισθήματα μεταξύ των γονέων δεν θα εκβάλουν στη διαδικασία της συναπόφασης; ότι δεν θα μεταβληθεί, όχι σε όλες προφανώς, αλλά σε πολλές περιπτώσεις, η διαδικασία συναπόφασης σαν πεδίο αντιπαράθεσης και επιβολής του ενός γονέα έναντι του άλλου, με όλες τις συνέπειες που θα έχει αυτό για το παιδί; Ως προς τις ρυθμίσεις που θεσπίζουν ως λόγο απώλειας της γονικής μέριμνας, είτε έννοιες ψυχολογικού χαρακτήρα, η επιστημονική εγκυρότητα των οποίων αμφισβητείται(διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης, και πρόκληση διάρρηξης σχέσεων) είτε ακόμα και την παρεμπόδιση της επικοινωνίας με τους παππούδες, ενώ για περιπτώσεις κακοποίησης παιδιού/ενδοοικογενειακής βίας αξιώνεται αμετάκλητη καταδίκη, ο συνδυασμός των παραπάνω μπορεί εύκολα να οδηγήσει σε φαινόμενα όπου ο κακοποιητής, επικαλούμενος την "διάρρηξη της σχέσης" του (ή των δικών του γονέων) με το κακοποιημένο παιδί, θα μπορεί ακόμη και να αξιώσει την αφαίρεση της μέριμνας από τον γονέα που προσπαθεί να το προστατέψει. Αν αναλογιστούμε μόνο ότι μέχρι πριν λίγες εβδομάδες ετίθετο προς συζήτηση η αναθεώρηση του καθεστώτος της παραγραφής για αδικήματα κακοποίησης, λόγω των βαρύτατων επιπτώσεων στην ψυχολογία του θύματος. Τέλος, όσο για την επίκληση ως δικαιολογητικό λόγο για τις παραπάνω ρυθμίσεις, το γεγονός ότι σε πολλές περιπτώσεις, δικαστικές αποφάσεις που αφορούν το δικαίωμα επικοινωνίας δεν εφαρμόζονται και ο γονέας αποστερείται την επικοινωνία, σαφώς και είναι ζητούμενο να βρει η Πολιτεία τους τρόπους αντιμετώπισης παρόμοιων φαινομένων. Πάντοτε με τρόπο όμως που θα αποβλέπει στην δημιουργία, στο μέγιστο δυνατό βαθμό, ενός περιβάλλοντος ασφάλειας και ηρεμίας για το παιδί. Το νομοσχέδιο πρέπει να αποσυρθεί και η όποια συζήτηση για τα ζητήματα αυτά να επανεκκινήσει από μηδενική βάση.