Αρχική Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίουΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΤΕΚΜΗΡΙΟΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΚΑΚΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ Άρθρο 13 Δικαίωμα επικοινωνίας – Αντικατάσταση άρθρου 1520 ΑΚΣχόλιο του χρήστη Αθηνα Κ | 31 Μαρτίου 2021, 12:17
  • Σχόλιο του χρήστη 'Αθηνα Κ' | 31 Μαρτίου 2021, 12:17

    Στο νομοσχέδιο αναφέρεται τεκμήριο 1/3 του χρόνου του παιδιού κατά τον οποίο πρέπει να επικοινωνεί με τον γονέα με τον οποίο δεν διαμένει. η γονική μέριμνα δεν αποτελεί διαιρετό μέγεθος, ώστε να είναι δεκτική η άσκηση αυτής «εξίσου» ή κατ’ ισομοιρίαν ή κατά ½ ή κατά 1/3, ¾ κ.ο.κ.. η ποσοτική συγκεκριμενοποίηση αυτή του τρόπου επικοινωνίας είναι πολύ περισσότερο αόριστη από την πρακτική, στην οποία κατατείνει και συγκλίνει η νομολογία των δικαστηρίων όλα τα τελευταία χρόνια. Οι δικαστικές αποφάσεις που εκδίδονται δεν προβλέπουν 1/3 του χρόνου επικοινωνίας, αλλά συγκεκριμένες μέρες και ώρες ανά εβδομάδα, μήνα και έτος. Έτσι επιτυγχάνεται αφ’ ενός η συνέχεια στον χρόνο επικοινωνίας του γονέα με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο, και βέβαια η σταθερότητα και ο προγραμματισμός για το ίδιο το τέκνο. Γεννώνται, εξάλλου, σοβαρότατα ερμηνευτικά προβλήματα, όπως εάν ο παρονομαστής του κλάσματος περιλαμβάνει ολόκληρο τον χρόνο του παιδιού ή μόνο εκείνον που απομένει αν αφαιρεθούν οι ώρες του ύπνου του και οι ώρες των σχολικών του υποχρεώσεων, όπως δείχνει να εννοεί (βλέπετε η Αιτιολογική έκθεση παρά τις αόριστες μεγαλοστομίες της σιωπά προς όσα έχει καθήκον να διευκρινίσει και να εξηγεί συγκεκριμένα) η διάταξη του άρθρου 13 (το 1/3 του συνολικού χρόνου επικοινωνίας) και αν ακόμα συναριθμούνται σε αυτόν τα χρονικά διαστήματα των διακοπών καλοκαιριού, Πάσχα και Χριστουγέννων. Αν για παράδειγμα ως βάση για τον παρονομαστή που λέγεται «συνολικός χρόνος επικοινωνίας» θεωρείται το σύνολο του εβδομαδιαίου χρόνου (7 μέρες Χ 24 ώρες = 168) τότε το 1/3 είναι 168 : 3 = 56 ώρες. Αρα πρακτικά το παιδί από την Παρασκευή ώρα 14.00 έως την Κυριακή ώρα 22.00 πρέπει να είναι με τον μη έχοντα την επιμέλεια γονέα όλες τις εβδομάδες του χρόνου. Αν πάλι ο ελεύθερος χρόνος της εβδομάδας, αυτό πρακτικά σημαίνει ότι από τις ώρες μιας εβδομάδας (7 Χ 24 =168), αφαιρούνται οι ώρες ύπνου (7 Χ 8 = 56) και οι ώρες του σχολείου (5 Χ 8 = 40). Μένουν 72 ώρες (168 – 56 – 40 = 72). Το 1/3 τους είναι 24 ώρες, που «βγάζουν μία διανυκτέρευση μαζί με τις ώρες ύπνου κάθε εβδομάδα, εκτός αν από τις 72 αφαιρεθούν και οι ώρες των εξωσχολικών δραστηριοτήτων, οπότε το κλάσμα μειώνεται ανάλογα. Αν τα παιδιά στην οικογένεια είναι δύο και οι ώρες τους δεν συμπίπτουν, ο χρόνος επικοινωνίας του γονέα με το καθένα διαφοροποιείται. Πρόκειται για εισαγωγή αριθμητικού τεκμηρίου για ζήτημα μη οικονομικό. Πιο λογικό θα ήταν ενα μαθηματικό τεκμήριο στην διατροφή και όχι στην επικοινωνία. Μαθηματικά τεκμήρια δεν ταιριάζουν με την ρύθμιση κοινωνικών πραγματικοτήτων  και οικογενειακών θεμάτων και καταλήγουν σε αντίθετα αποτελέσματα από τα επιδιωκόμενα . Σε κάθε περίπτωση όμως δεν διευκρινίζεται το ζήτημα του ‘’ χρόνου’’ Εάν δεν  αναφέρεται στο συνολικό ελεύθερο χρόνο  αλλά αναφορά το συνολικό χρόνο ( δηλαδή το 24ωρο )τότε είναι προφανώς ρύθμιση ανέφικτη και θα μείνει ΄΄γράμμα κενό΄΄ διότι κανένας γονέας δεν μπορεί να επικοινωνεί με τα παιδιά του 8 ώρες την ημέρα ούτε και αυτός με τον οποίο διαμένουν, αφού τα παιδιά πρέπει να πάνε σχολείο να μάθουν ξένες γλώσσες να ακολουθήσουν τις εξωσχολικές τους αθλητικές δραστηριότητες και βεβαίως να μη στερηθούν τον ύπνο ή την καθημερινή τους υγιεινή. Επομένως η διάταξη  αποτελεί λογικό άτοπο.   Στις διατάξεις για την γονική μέριμνα (Α.Κ. 1513 και 1514) το νομοσχέδιο επιχειρεί την σχετικοποίηση της γονικής μέριμνας και την μεταβολή της από δικαίωμα και υποχρέωση αναγκαστικού δικαίου σε ιδιωτική υποχρέωση δεκτική διάθεσης και μεταβίβασης. Έτσι, λοιπόν, αφού με το άρθρο 1513 καθιερώνει τον ορισμό «… και οι δύο γονείς εξακολουθούν να ασκούν από κοινού και εξίσου την γονική μέριμνα». Εδώ χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή. Κατ αρχήν διότι η διατύπωση της «εξίσου άσκησης» είναι εκείνη, η οποία μετατρέπει σε διαιρετή την υποχρέωση γονικής μέριμνας και ανοίγει τον δρόμο για την δυνατότητα ανακατανομής απόσπασης, μεταβίβασης, διάθεσης και διευρυμένης μερικής αφαίρεσης.   Το άρθρο 1519 εισάγει έναν σημαντικό περιορισμό στον γονέα με τον οποίο διαμένει το τέκνο. ο περιορισμός αυτός αντιστρατεύεται σειρά ατομικών δικαιωμάτων όπως αυτά της ελευθερίας μετακινήσεως της ελευθερίας ευρέσεως εργασίας ανάπτυξης προσωπικότητας και συνιστά  υπέρμετρη επέμβαση της πολιτείας στην οικογένεια. Το συμφέρον και έννομο δικαίωμα του γονέα να μην αλλάζει ουσιωδώς η επικοινωνία του με το τέκνο που δεν διαμένει μαζί του δεν μπορεί να κρίνετε υπέρτερο από όλα τα ανωτέρω συνταγματικά αναγνωρισμένα , ατομικά δικαιώματα. Άλλωστε ο γονέας που αρνείται να συναινέσει στην αλλαγή κατοικίας του τέκνου του,  δεν προκύπτει ότι είναι υποχρεωμένος να διεκδικήσει ο ίδιος την επιμέλεια του, πράγμα που καταλήγει στο λογικό άτοπο και  παράδοξο ο ένας εκ των δύο γονέων και να μην επιθυμεί να αναλάβει την καθημερινή φροντίδα του παιδιού και να απαγορεύει στον άλλο γονέα (που έχει αναλάβει την επιμέλεια)  την μετοίκηση . Στο επίσης παράδοξο οδηγούμαστε,  όταν κρίνεται  είτε συναινετικά είτε δικαστικά ο ένας γονέας ως καταλληλότερος για να αναλάβει την επιμέλεια του ανηλίκου και καθίσταται αυτομάτως ακατάλληλος όταν αποφασίζει να μετοικήσει! Αντίθεση στα χρηστά ήθη μίας διάταξης που υπαγορεύει στο γονέα να εγκαταλείψει τα παιδιά του προκειμένου να αναλάβει μία θέση εργασίας μακριά από την μέχρι σήμερα κατοικία του! Να αποσυρθεί!