Αρχική Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίουΆρθρο 5 Συμφέρον τέκνου – Τροποποίηση άρθρου 1511 ΑΚΣχόλιο του χρήστη Ε. Παπαδημητρίου | 31 Μαρτίου 2021, 12:24
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ε. Παπαδημητρίου' | 31 Μαρτίου 2021, 12:24

    Το συμφέρον του παιδιού είναι έννοια σχετική και όχι απόλυτη. Για ένα παιδί, το συμφέρον του είναι να διαμένει και με τους δυο γονείς τους, για κάποιο άλλο να διαμένει μόνο με τη μάνα του ή με τον πατέρα του. Η ισόχρονη συμμετοχή που ευαγγελίζονται ομάδες συγκεκριμένων συμφερόντων, έρχεται για να εξυπηρετήσει τα δικά τους συμφέροντα και ουδόλως των παιδιών! Κάθε περίπτωση πρέπει να αξιολογείται εξατομικευμένα και αρμόδια να αποφανθούν θα πρέπει να είναι τα ελληνικά δικαστήρια και δη, οικογενειακά δικαστήρια με εξειδικευμένη γνώση και εμπειρία επί του οικογενειακού δικαίου. Το οικογενειακό δίκαιο που βρίσκεται σε ισχύ από το 1983 είναι ένα από τα πιο προοδευτικά της Ευρώπης, καθόλου δεν αποστερεί κανέναν γονέα από τα δικαιώματά του να συμμετέχει στην ανατροφή του παιδιού, αντιθέτως έχει ως γνώμονα την προστασία του παιδιού, καθώς δίνει αυξημένη αρμοδιότητα απόφασης στο δικαστήριο. Τώρα, με αυτό το νομοσχέδιο, που έρχεται με απόλυτο και κάθετο τρόπο να επιβάλλει τη συν-ανατροφή, ανοίγει ο δρόμος για ακατάλληλους και κακοποιητικούς γονείς να περνούν χρόνο με τα τέκνα τους. Κανένας γονέας, ο οποίος θέλει και είναι σε θέση να προσφέρει στο παιδί του, δεν το αποστερείται με το ισχύον οικογενειακό δίκαιο. Η εξυπηρέτηση συγκεκριμένων λόμπι είναι ο στόχος του εν λόγω νομοσχεδίου. Τέλος, ενώ το νομοσχέδιο προωθεί τη δήθεν ισότητα των φύλων, το σκεπτικό του είναι βαθιά μισογυνικό. Υπονοεί σε αρκετά σημεία ότι οι μητέρες είναι υπεύθυνες για την "καθοδήγηση" και "υποβολή" της γνώμης του τέκνου, ενώ για την ιδεολογική προπαγάνδα υπέρ του νομοσχεδίου εφευρέθηκαν αστείοι και αμφιλεγόμενοι όροι όπως αυτός της "γονεϊκής αποξένωσης". Σε μια χώρα, που κατέχει μια από τις τελευταίες θέσεις στην Ευρώπη στους δείκτες ισότητας των φύλων, έρχεται αυτό το νομοσχέδιο να συμπιέσει ακόμη περισσότερο τις γυναίκες-μητέρες, εξωθώντας τις στο να μη χωρίζουν ποτέ και να ανέχονται κακοποιητικούς συζύγους, προκειμένου να μπορούν να βλέπουν τα παιδιά τους και να μην χάσουν μια περιουσία, εάν την έχουν, σε δικηγόρους. Σε μια χώρα, όπου η ενδοοικογενειακή βία ανθεί, εσείς θέλετε να δώσετε 1/3 επικοινωνία τουλάχιστον, με δυνατότητα μάλιστα να διεκδικήσει άλλο 1/3, σε έναν κακοποιητικό γονέα για τον οποίο η υπόθεση θα τελεσιδικήσει μετά από 10 χρόνια. Ασφαλώς όλες οι περιπτώσεις δεν είναι ίδιες. Και ασφαλώς σημαντικός αριθμός διαζευγμένων πατεράδων δεν είναι κακοποιητικοί. Είναι δυνατόν όμως ένας νόμος να αποφασίζει για όλους το ίδιο, για τόσα λεπτά και ευαίσθητα θέματα; Μήπως επίσης το διακύβευμα, αυτό που "πονάει" τόσους μπαμπάδες είναι και η μηνιαία διατροφή των 200 ευρώ, που νομίζουν δήθεν ότι πληρώνουν τη μάνα; Αν ποτέ πάρουν την ισόχρονη ανατροφή, αυτά τα 200 ευρώ ούτε για μια εβδομάδα δεν αρκούν για να καλύψουν τα έξοδα διαβίωσης ενός παιδιού. Και εάν βέβαι μιλήσουμε για την αφρόκρεμα του λόμπι, οι διατροφές που καλείται να καταβάλει βέβαια είναι υπερπολλαπλάσιες των 200 ευρώ, οπότε ίσως εκεί βρίσκεται το πραγματικό διακύβευμα και όχι στην έγνοια για τα παιδιά...Ως γνωστόν, money makes the world go round... Κλείνοντας επαναλαμβάνω ότι : 1. το ισχύον δίκαιο είναι επαρκέστατο, 2. οι βελτιώσεις θα έπρεπε να γίνουν σε επίπεδο επιμόρφωσης των δικαστηρίων και οργάνωσης/υποστήριξης κοινωνικών υπηρεσιών που θα συνεπικουρούν την οικογένεια και 3. η στόχευση του Υπουργείου είναι η ικανοποίηση συγκεκριμένων σκοπιμοτήτων.