• Σχόλιο του χρήστη 'Νικολέτα Μπάγκου' | 31 Μαρτίου 2021, 13:22

    η προϋπόθεση της αμετάκλητης καταδίκης του γονέα για ενδοοικογενειακή βία κλπ. για να περιοριστεί ή αποκλειστεί το δικαίωμα επικοινωνίας του ή για να τεκμαίρεται η κακή άσκηση της γονικής μέριμνας τελεί σε ευθεία σύγκρουση με τον Ν. 3500/2006 και τον Ν. 4135/2018 (Σύμβαση Κωνσταντινούπολης), που προβλέπουν τη δυνατότητα επιβολής περιοριστικών μέτρων μη επικοινωνίας (μη προσέγγισης της κατοικίας των σχολείων και των εκπαιδευτηρίων των τέκνων κλπ.) ήδη από το αρχικό στάδιο της υποβολής της καταγγελίας για ενδοοικογενειακή βία κατά του κακοποιητικού γονέα. Η υποχρεωτική συν-απόφαση των γονέων, που με διάφορους τρόπους ιδρύεται μέσα από τα άρθρα του νομοσχεδίου για πολλά θέματα τα οποία μέχρι πρότινος επιλύονταν από τον/την γονέα που έχει την επιμέλεια, σε περιπτώσεις συγκρουσιακής σχέσης των γονέων θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα και θα αυξήσει την συχνότητα προσφυγής στη δικαιοσύνη, εξαντλώντας οικονομικά και καταβάλλοντας ψυχικά τον/την γονέα που έχει την επιμέλεια, με αποτέλεσμα να μην έχει τη δύναμη να αναθρέψει το παιδί του/της, αλλά και με πιθανό αποτέλεσμα την αποτροπή εκ των προτέρων από ένα μελλοντικό διαζύγιο προς αποφυγή τέτοιων καταστάσεων. Η συνθήκη αυτή θα επηρεάσει κυρίως τις μητέρες, οι οποίες στην προσπάθεια ανατροφής των τέκνων τους ως εργαζόμενες ή άνεργες με τις πενιχρές διατροφές που επιδικάζονται από τα δικαστήρια, την έλλειψη υποστήριξης από το Κράτος στις μονογονείς και τη δύσκολη (σε πολλές περιπτώσεις) σχέση με τον πρώην σύντροφό τους και σε άλλες περιπτώσεις ακόμη και τη βίαιη σχέση με αυτόν, θα κληθούν να αντεπεξέρχονται στις αυξημένες δικαστικές δικλείδες που παρέχει το παρόν νομοσχέδιο στον άλλο γονέα καθώς και στην ισορρόπηση της ζωής τους και της ζωής των παιδιών τους πάνω στο λεπτό σκοινί του «1/3 χρόνου επικοινωνίας».