• Σχόλιο του χρήστη 'ανώνυμος' | 31 Μαρτίου 2021, 17:23

    Παράγραφος 2 : Το συμφέρον του τέκνου εξυπηρετείται πρωτίστως από την ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του μόνο όταν οι δύο γονείς δεσμεύονται σε συνεργασία, σεβασμό και επικοινωνία που βοηθά το τέκνο και προωθεί την ψυχική του υγεία και την κοινωνική του ανάπτυξη. Η δέσμευση αυτή εξασφαλίζεται όταν συμμετέχουν σε κοινό πρόγραμμα συμβουλευτικής προς εξεύρεση κοινού τόπου για τα περισσότερα ζητήματα, όταν καταφεύγουν σε ειδικούς για την επίλυση των διαφορών τους και όταν είναι και για τους δύο αδιανόητη η απαξιωτική αναφορά στον έτερο γονέα ενώπιον των παιδιών. Σε κάθε διαφορετική περίπτωση, το συμφέρον του τέκνου εξυπηρετείται πρωτίστως από τη σταθερότητα που του προσφέρει ο γονέας που όντως δεσμεύεται να συνεργαστεί, με την ελπίδα ότι και ο έτερος θα απομονώσει τις έριδες μεταξύ των γονέων και θα αφοσιωθεί στην ανατροφή του τέκνου. Τότε και μόνο τότε θα μπορεί να συμμετάσχει ουσιαστικά σε αυτήν. Η σταθερότητα και η ηρεμία είναι οι παράγοντες που πρωταρχικά εξασφαλίζουν την ομαλή ανάπτυξη του τέκνου, και αυτές πρέπει να εξασφαλίζονται με κάθε κόστος. Η αποτροπή διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με τον έτερο γονέα είναι καίριας σημασίας. Σε πολλές περιπτώσεις, ο ένας γονέας καταφέρεται με μίσος εναντίον του άλλου ενώπιον των τέκνων. Στις περιπτώσεις αυτές, πώς απαιτείται από τον γονέα που υφίσταται τη συμπεριφορά αυτή να επιβάλει στο τέκνο τα όρια που είναι αναγκαία για την ανάπτυξή του, αφού τόσο δυσχεραίνεται το να κερδίσει το σεβασμό του τέκνου αυτού; Όταν το τέκνο παρατηρεί και μιμείται τη συμπεριφορά του ενός γονέα προς τον άλλον, πώς προστατεύεται όταν η συμπεριφορά αυτή καθίσταται επιβλαβές παράδειγμα που θα κουβαλάει σε όλη του τη ζωή; Και πώς αποδεικνύεται η συμπεριφορά των γονέων κατά το προηγούμενο διάστημα, αφού συνήθως οι εξυβρίσεις, οι προσβολές και οι χυδαιότητες, συχνότατα ενώπιον των τέκνων, συμβαίνουν συνήθως πίσω από κλειστές πόρτες; Η μόνη οδός είναι να υπάρχει επιτροπή οικογενειακού συμβούλου, ειδικού της ψυχικής υγείας, κοινωνικού και δικαστικού λειτουργού, στην οποία να ανατίθεται η διασφάλιση των στοιχειωδών παρόμοιων ζητημάτων, η προσφορά ασύλου αν χρειάζεται και η οριοθέτηση γονέων που τείνουν να χάνουν το μέτρο του θυμού τους προς τον έτερο γονέα σε βάρος των τέκνων. Παράγραφος 4: Πώς εξασφαλίζεται ότι η γνώμη που εκφράζει το τέκνο δεν αποτελεί προϊόν υποβολής ή καθοδήγησης, αν δεν υπάρχει ομάδα ειδικών που να παρακολουθεί τα τεκταινόμενα στην οικογένεια, όπως ανωτέρω αναφέρθηκε; Πώς θα το κρίνει ο δικαστής που θα αναλάβει την υπόθεση. Και, μολονότι η γνώμη του τέκνου έχει βαρύνουσα σημασία, πώς θα την εκφράσει σε άγνωστο άνθρωπο ελεύθερα, όταν ξέρει ότι από αυτά που θα πει κρίνεται το μέλλον της οικογένειας; Θα υπάρχει φόβος, ενοχή, ανασφάλεια και ασήκωτο βάρος, που θα επιδεινώσει την ήδη επιβαρυμένη κατάσταση στην οποία τις περισσότερες φορές θα βρίσκεται. Μόνο μέσα από συστηματική παρακολούθηση ολόκληρης της οικογένειας από ομάδα ειδικών μπορούν να εξαχθούν τέτοια συμπεράσματα με ασφάλεια για τα τέκνα και τη διαδικασία εν γένει.