• Σχόλιο του χρήστη 'ανώνυμος' | 31 Μαρτίου 2021, 17:16

    Αντικείμενο του νόμου θα έπρεπε να είναι πρώτα η αναμόρφωση των σχέσεων μεταξύ των γονέων, υπό τις νέες συνθήκες της λύσης του γάμου ή της όποιας προηγούμενης συνθήκης. Στις περισσότερες περιπτώσεις, επειδή η λύση είναι συνήθως επιθυμία του ενός μέρους μόνο, κηρύσσεται πόλεμος από το άλλο μέρος, με τρόπαιο τα παιδιά. Υπάρχουν επαγγελματίες εξειδικευμένοι στις οικογενειακές σχέσεις – οι οποίες δεν παύουν να είναι οικογενειακές με τη λύση της συμβίωσης - που μπορούν να βοηθήσουν και οι γονείς θα έπρεπε να υποχρεούνται να δεχτούν συνεδρίες με τέτοιους επαγγελματίες. Εάν η κατάσταση μεταξύ των δύο γονέων είναι εκρηκτική, ίσως θα ήταν χρήσιμες κατ’ ιδίαν συνεδρίες αρχικά, μέχρι να βρεθεί κοινός τόπος, κι έπειτα, εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος, κοινές συνεδρίες. Όλο το ζήτημα είναι, ή θα έπρεπε να είναι, πώς δεν θα τρελάνουμε τα παιδιά με διενέξεις, κακοποιητικές συμπεριφορές (όχι, δεν είναι μόνο η χειροδικία κι ο βιασμός κακοποίηση), αλλά ακόμη και με διαμετρικά αντίθετους κανόνες από τον κάθε γονέα.