• Σχόλιο του χρήστη 'Νικος Α. Παγωνης' | 31 Μαρτίου 2021, 20:34

    Διαβάζοντας τα παραπάνω άρθρα κατάλαβα γιατί ηταν δύσκολο για τον ανυποψίαστο νου να αντιληφθεί τους κινδύνους αυτου του νομοθετηματος. Ωστοσο για ατομα που σκοπευουν να εργαστούν με κακοποιημένα παιδιά και/η συζύγους το πρόβλημα είναι προφανές. Αν αυτός ο νόμος ψηφιστεί τα αποτελέσματα θα είναι απολυτως καταστροφικά για τα θυματα ενδοοικογενειακής κακοποίησης που προσπαθούν να απεμπλακούν απο τον κακοποιητικό γονέα ή συντροφο. Πιθανως οι νομοθετες θεωρουν οτι το να μεγαλωνει ένα παιδι και με τους δυο (ετεροφυλόφιλους, οπως εχουμε εμπεδώσει) γονείς του είναι κάτι καλό. Τα δικαιωματα του παιδιού δεν πρέπει να είναι υπεράνω του γονιού που θα αναγκαστεί να ανεκτεί τη συνεχή επικοινωνία και προσέλευση του κακοποιητή (οποιουδήποτε φύλου) στο σπίτι του και δε μπορει να ρισκάρει να έχει την ίδια τύχη και το παιδί του, να εμπλακεί σε κακόβουλα συναισθηματικά παιχνίδια εκβιασμών του ενός γονέα προς τον άλλο και σε ακραία περίπτωση να πέσει θύμα απαγωγής αν το άτομο αυτό είναι τόσο επικίνδυνο. Οι απαγωγείς παιδιών είναι άλλωστε πολυ συχνά συγγενείς τους, αυτο δε τους εμποδίζει. Ισως όλα αυτα να ακούγονται υπερβολικά. Ας λάβουμε όμως υπόψην ότι με αυτό το νόμο απαιτούνται πολυετείς δικαστικές διαδικασίες που μπορουν να φτάσουν τα 5 με 10 χρόνια προκειμένου να τερματιστεί η επαφή με τον κακοποιητή. Το παιδί κατα πάσα πιθανότητα θα έχει μεγαλώσει θέλοντας και μη με τη συνεχή παρουσία του, αρα με κανένα τρόπο δε διασφαλίζεται το δικαίωμα του στο να μεγαλώσει χωρις τραύμα, σωματικό ή ψυχικό. Πολλά ζευγάρια χωρίζουν για να προστατέψουν τα παιδιά τους απο τη βία. Ας μη στερούμε στα παιδιά στο όνομα της γονεικότητας την δυνατότητα να αναρρώσουν απο τα τραύματα τους ασφαλή, σε ένα υγειές γι αυτά περιβάλλον. Όσο για τα γονεικα δικαιώματα του/της γονιου που κακοποιεί πραγματικά δεν με ενδιαφέρουν. Πρέπει να διαχωριστεί η γονεικότητα απο την εξουσιαστικότητα και να συνδεθεί με την ευθύνη. Αλλα δεν θα ήθελα ούτε εγώ ούτε κανένας απο τους φίλους μου που ασχολούνται με την ψυχική υγεία να έχουμε στις ομάδες και τις αίθουσες μας άτομα που αντιμετώπισαν αυτό τον εφιάλτη χωρις τέλος και να ξέρουμε ότι μείναμε με σταυρωμένα τα χέρια και αντικρυζαμε την καταστροφή χωρίς να πούμε κουβέντα. Αυτός ο νόμος δεν είναι καλομελετημένος και είναι απαράδεκτο αυτό που προτείνει. Σκεφτείτε παρα πολυ σοβαρά αυτό που κάνετε και ζήστε αν μπορείτε εσείς με αυτή την ευθύνη.