Αρχική Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίουΆρθρο 6 Διαμεσολάβηση – Αντικατάσταση άρθρου 1512 ΑΚΣχόλιο του χρήστη Ευρωπαϊκό Δίκτυο κατά της Βίας | 31 Μαρτίου 2021, 20:26
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ευρωπαϊκό Δίκτυο κατά της Βίας' | 31 Μαρτίου 2021, 20:26

    Το άρθρο 6, σε συνδυασμό με τα άρθρα 7 & 8, προσεγγίζουν το παιδί ως παθητικό δέκτη άσκησης γονεϊκών δικαιωμάτων: παρότι προβλέπεται σειρά υποχρεωτικών διμερών συνδιαλλαγών των δύο γονέων αλλά και υποχρεωτικών διαδικασιών (ιδιωτικά συμφωνητικά, διαμεσολαβήσεις) πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την προσφυγή σε δικαστήριο, η γνώμη του παιδιού δεν προβλέπεται να ζητείται και να συνεκτιμάται σε καμία από αυτές παρά μόνο πριν από κάθε δικαστική απόφαση, η οποία μάλιστα τίθεται αυτομάτως υπό αίρεση (βλ. σχόλιο στο Άρ. 5,παρ. 4) Επιπλέον, στις υποθέσεις ενδοοικογενειακής βίας, η υποχρέωση των θυμάτων να συμμετέχουν σε εναλλακτικές διαδικασίες επίλυσης των διαφορών (π.χ. διαμεσολάβηση, συμβιβασμό) παραβιάζει το Άρ. 48 της Σύμβασης της Κων/πολης): παρότι η διαμεσολάβηση έχει ήδη καταστεί υποχρεωτική από τον νόμο Ν.4640/2019 προκειμένου να μπορεί η υπόθεση να συζητηθεί στο δικαστήριο, το συγκεκριμένο νομοσχέδιο επιτείνει την ήδη υπάρχουσα παραβίαση, προβλέποντας επανάληψη της διαμεσολάβησης ακόμα και για τις διαφωνίες κατά την άσκηση της γονικής μέριμνας (παρόν άρ. 6) αλλά και κατόπιν δικαστικής εντολής (Άρ. 8) από διαμεσολαβητή/-τρια ενός «ειδικού μητρώου οικογενειακών διαμεσολαβητών» (Άρ. 15). Το νομοσχέδιο, όμως, δεν περιλαμβάνει καμία πληροφορία για το ειδικό μητρώο ή τα μέλη του, εκτός από το ότι όλα τα σχετικά θέματα θα οριστούν με απόφαση του Υπουργού Δικαιοσύνης (Άρ. 21) και, επομένως, δεν θα τεθούν καν σε διαβούλευση. Κατά συνέπεια το άρθρο 6, σε συνδυασμό με τα άρθρα 7 & 8: α) εκθέτουν σε μεγαλύτερο κίνδυνο παιδιά και μητέρες που υφίστανται ενδοοικογενειακή βία καθώς ο μη-κακοποιητικός γονιός κακοποιημένου παιδιού και/ή ο κακοποιημένος γονιός (συνήθως μητέρες) «κατά την άσκηση της γονικής μέριμνας υποχρεούται» να έχει συχνές επαφές με τον κακοποιητικό γονέα «για την εξεύρεση κοινά αποδεκτών λύσεων». Σε μια χώρα μάλιστα, όπως η Ελλάδα, που δεν έχει διακριτό, εξειδικευμένο Σύστημα Παιδικής Προστασίας, το οποίο να μπορεί εγκαίρως να ανιχνεύσει παράγοντες κινδύνου και να παρακολουθεί την ασφάλεια και ευημερία των παιδιών που βρίσκονται σε καταστάσεις υψηλού κινδύνου αλλά ούτε και διαδικασίες παρακολούθησης/επιτήρησης δραστών ή εποπτευόμενης επικοινωνίας γονιού-παιδιού, τέτοιου είδους «κανόνες» μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο ακόμα και τη ζωή των ανήλικων και ενήλικων θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας. β) παραβιάζουν τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης (Ν.4531/2018) ως προς το Άρ. 48, παρ. 1: «Απαγόρευση των υποχρεωτικών εναλλακτικών διαδικασιών επίλυσης της διαφοράς ή επιβολής ποινής 1. Τα Μέρη λαμβάνουν τα αναγκαία νομοθετικά η άλλα μέτρα για να απαγορεύσουν τις υποχρεωτικές εναλλακτικές διαδικασίες επίλυσης των διαφορών, συμπεριλαμβανομένης της διαμεσολάβησης και του συμβιβασμού, αναφορικά με όλες τις μορφές βίας που καλύπτονται από το πεδίο εφαρμογής της παρούσας Σύμβασης.» Προτείνεται, να προστεθεί, ως δεύτερη παράγραφος, το Άρ. 48, παρ.1 του Ν.4531/2018, ώστε να εξαιρεθούν όλες οι περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας ή άλλου εγκλήματος από γονέα (με θύμα παιδί/-ιά ή/και τον άλλο γονιό) από την υποχρέωση συμμετοχής σε διαδικασίες διαμεσολάβησης ή συμβιβασμού με τον δράστη. Η συγκεκριμένη διατύπωση χρειάζεται να επεκτείνεται τροποποιώντας και το άρ.6 του Ν.4640/2019, μέσω του οποίου έχει καταστεί Υποχρεωτική τουλάχιστον μία Αρχική Συνεδρία (ΥΑΣ) Διαμεσολάβησης, ως προϋπόθεση για τη συζήτηση της Αγωγής για όλες ανεξαιρέτως τις υποθέσεις που αφορούν σε γονική μέριμνα, επιμέλεια και επικοινωνία με τα παιδιά.