• Σχόλιο του χρήστη 'Ευρωπαϊκό Δίκτυο κατά της Βίας' | 31 Μαρτίου 2021, 20:35

    Το Άρ. 7 ορίζει, ως κανόνα, την ισόχρονη υποχρεωτική συνεπιμέλεια (παρόλο που δεν την ονομάζει έτσι) ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ καθώς ορίζει πως και οι δύο γονείς «εξακολουθούν να ασκούν από κοινού και εξίσου τη γονική μέριμνα» σε κάθε περίπτωση διακοπής της συμβίωσής τους (διάσταση, διαζύγιο, λύση συμφώνου συμβίωσης), ακόμα και όταν πρόκειται για αναγνωρισμένο τέκνο χωρίς γάμο των γονέων, και μάλιστα ανεξάρτητα από την βούληση της μητέρας (βλ. Άρ. 9). Για αυτό ακριβώς εξαφανίζει τους όρους «γονέας στον οποίο έχει/δεν έχει ανατεθεί ή άσκηση της γονικής μέριμνας» από το Άρ. 1513 ΑΚ και τους αντικαθιστά με τους όρους «γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο» και «ο άλλος γονέας». Σε μεταγενέστερα άρθρα «ο άλλος γονέας» αναφέρεται ως «γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο» κάτι το οποίο δεν είναι αληθές καθώς, στην πραγματικότητα το Άρ.13 του Νομοσχεδίου προβλέπει ότι το «δικαίωμα επικοινωνίας» του «γονέα με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο», το υποχρεώνει να βρίσκεται σε επαφή και να διαμένει μαζί του/της υποχρεωτικά και για μεγάλα χρονικά διαστήματα (βλ. και σχόλιο στο Άρ. 13). Σε πολλαπλά σημεία το νομοσχέδιο αποδίδει μόνο δικαιώματα «στον γονέα με τον οποίο ΔΕΝ διαμένει το τέκνο» και μόνο υποχρεώσεις «στον γονέα με τον οποίο διαμένει το τέκνο» όπως για παράδειγμα «να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση (Αρ.13, παρ. 1)» και, όπως προβλέπεται από το παρόν άρθρο (7), να ενημερώνει προκαταβολικά τον άλλο γονέα ακόμα και για τις καθημερινές πράξεις για τις οποίες το ισχύον Άρθρο 1516 ΑΚ, παρ.1 προβλέπει ότι εκτελούνται από έναν/μία γονέα σε όλες τις περιπτώσεις συμβίωσης ή μη των γονέων. Με άλλα λόγια, το Άρ. 7 προϋποθέτει μεγαλύτερη αλληλεπίδραση των δύο πρώην συζύγων/συντρόφων από αυτή που είχαν ως σύζυγοι/σύντροφοι, καθώς πρέπει «ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο» να ενημερώνει τον άλλον προκαταβολικά ακόμα και για τα απολύτως καθημερινά. Στις περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας, κάτι τέτοιο μπορεί να καταστεί ακόμα και μοιραίο καθώς δια νόμου παρέχει στον δράστη απρόσκοπτη πρόσβαση στα θύματά του και μπορεί ανενόχλητος να συνεχίζει την ελεγκτική και κακοποιητική συμπεριφορά του. Ταυτόχρονα εγκλωβίζει δια νόμου τα θύματα στις κακοποιητικές σχέσεις καθώς οι μητέρες με παιδιά δεν θα τολμούν υπό αυτές τις συνθήκες να ζητήσουν νομική προστασία. Το παρόν άρθρο παραβιάζει τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης (Ν.4531/2018) ως προς τα παρακάτω 4 άρθρα της: «Άρθρο 31: Επιμέλεια, δικαιώματα επίσκεψης και ασφάλεια 1. Τα Μέρη λαμβάνουν όλα τα αναγκαία νομοθετικά ή άλλα μέτρα προκειμένου να διασφαλιστεί ότι κατά τον καθορισμό της επιμέλειας και των δικαιωμάτων επίσκεψης των παιδιών, θα λαμβάνονται υπόψη τα περιστατικά βίας που καλύπτονται από το πεδίο εφαρμογής της παρούσας Σύμβασης. 2. Τα Μέρη λαμβάνουν τα αναγκαία νομοθετικά ή άλλα μέτρα προκειμένου να διασφαλίσουν ότι η άσκηση οποιωνδήποτε δικαιωμάτων επίσκεψης ή επιμέλειας δεν θίγει τα δικαιώματα και την ασφάλεια του θύματος ή των παιδιών.» «Άρθρο 56, παρ. 2: Μέτρα προστασίας Παρέχονται, όπου απαιτείται, ειδικά μέτρα προστασίας σε παιδί-θύμα και παιδί-μάρτυρα βίας κατά των γυναικών και ενδοοικογενειακής βίας, λαμβάνοντας υπόψη το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού.» «Άρθρο 45, παρ. 2: Κυρώσεις και Μέτρα Τα Μέρη μπορούν να υιοθετήσουν άλλα μέτρα αναφορικά με τους δράστες όπως: - την παρακολούθηση ή επιτήρηση των καταδικασθέντων ατόμων - την αφαίρεση των γονεϊκών δικαιωμάτων, εάν το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού, το οποίο μπορεί να περιλαμβάνει και την ασφάλεια του θύματος, δεν μπορεί να διασφαλιστεί με άλλο τρόπο.» «Άρθρο 26: Παροχή προστασίας και υποστήριξης σε παιδιά μάρτυρες 1. Τα Μέρη λαμβάνουν όλα τα αναγκαία νομοθετικά ή άλλα μέτρα προκειμένου να διασφαλιστεί ότι κατά την παροχή προστασίας και υποστηρικτικών υπηρεσιών στα θύματα, λαμβάνονται δεόντως υπόψη τα δικαιώματα και οι ανάγκες των παιδιών-μαρτύρων αναφορικά με όλες τις μορφές βίας που καλύπτονται από το πεδίο εφαρμογής της παρούσας Σύμβασης. 2. Τα μέτρα που λαμβάνονται σύμφωνα με το παρόν άρθρο περιλαμβάνουν την ηλικιακά ενδεδειγμένη ψυχοκοινωνική συμβουλευτική σε παιδιά μάρτυρες όλων των μορφών βίας που καλύπτονται από το πεδίο εφαρμογής της παρούσας Σύμβασης και λαμβάνουν δεόντως υπόψη το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού.» Προτείνεται: Στην περίπτωση που δεν αποσυρθεί το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, όλα τα παραπάνω άρθρα της Σύμβασης της Κων/πολης (Ν.4531/2018), πρέπει να ενσωματωθούν στον Α.Κ. προκειμένου να παρέχεται η ενδεδειγμένη προστασία σε όλες τις περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας ή άλλου εγκλήματος από γονέα (με θύμα παιδί/-ιά ή/και τον άλλο γονιό).