• Σχόλιο του χρήστη 'Ιωάννης Τ' | 31 Μαρτίου 2021, 21:49

    Επικοινωνία γονέα - τέκνου Άρθρο 1511 Ενώ το άρθρο μνημονεύει το συμφέρον του τέκνου, το οποίο εξυπηρετείται πρωτίστως από την ουσιαστική συμμετοχή των δύο γονέων στην ανατροφή και την φροντίδα καθώς και στην αποτροπή αποξένωσης του τέκνου με καθένα από τους γονείς του, επί της ουσίας παραμένει γράμμα κενό αφού δεν γίνεται ουσιαστική θεσμοθετημένη βελτίωση στις συνθήκες επικοινωνίας και συμμετοχής του ενός γονέα στην ανατροφή του παιδιού και πάλι δηλαδή, όπως και με την προηγούμενη νομολογία, παραμένει σε θεωρητικό επίπεδο και στην κρίση του εκάστοτε δικαστή. Ανισότητα φύλλων – Τιμωρητική προδιάθεση δικαστών Η μέχρι στιγμής πρακτική των δικαστών, η οποία έχει δημιουργήσει και νομική κουλτούρα, θέλει να μην σέβεται την ισότητα των δύο φύλλων και να δίνει προβάδισμα συνήθως στον ένα γονέα κατά κύριο λόγο στην μητέρα αδικαιολόγητα αφού μετά την παρέλευση των πρώτων 12-24 μηνών της ζωής του που σαφέστατα η μητέρα υπερέχει βιολογικά δεν συντρέχει κανένας τέτοιος λόγος. Κάθε πιθανότητα διαφορετικής απόφασης μέχρι τώρα προσέκρουε είτε σε συντεχνιακά κωλύματα (κατεστημένο αποφάσεων) είτε στον φόβο των τοπικών αντιδράσεων ή ακόμα και στην δημιουργία νέων δεδικασμένων. Επίσης, ακόμη και στην περίπτωση που η σύζυγος αποφασίσει μονομερώς για την διάλυση του γάμου τότε έρχεται η δικαστική απόφαση ανάθεσης της επιμέλειας στην γυναίκα να ολοκληρώσει την τραγωδία που υφίσταται ο άντρας σύζυγος. Δεν μπορεί μια απόφαση δικαστηρίου να έχει αναίτια τιμωρητικό χαρακτήρα. Γνώμη τέκνου Η γνώμη του παιδιού είναι απαραίτητη για τη λήψη της ορθής απόφασης από τον δικαστή. Πρέπει όμως να εξασφαλιστεί ότι η γνώμη του δεν έχει τύχει επηρεασμού, υποβολής ή ακόμα και εκφοβισμού. Για το λόγο αυτό είναι απολύτως απαραίτητη η σύσταση ομάδας ή υπηρεσίας πραγματικά ειδικών οι οποίοι να δύναται να γνωμοδοτούν επί της αντικειμενικότητας της απόφασης του παιδιού. Οι ειδικοί να προέρχονται από την επιστημονική κοινότητα που ασχολείται με την παιδοψυχολογία και τις ψυχοκοινωνικές επιστήμες. Η σύσταση τέτοιου σώματος είχε προβλεφθεί από το μακρινό 1996 (681 Γ του ΚΠολΔ στην παρ. 2), ουδέποτε συστάθηκε ενώ το 2015 (4335/2015) καταργήθηκε και η πρόβλεψη σύστασής του.