• Σχόλιο του χρήστη 'Αργυρούλα Π.' | 31 Μαρτίου 2021, 22:46

    Η αναφορά στο ότι το συμφέρον του παιδιού περιορίζεται "στην ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του, καθώς επίσης και στην αποτροπή διάρρηξης των σχέσεων του με καθένα από αυτούς», είναι αντίθετη με όλα τα διεθνή κείμενα καθώς και με το ίδιο το Σύνταγμα και η ψήφισή του θα οδηγήσει στην καταδίκη της Ελλάδας, ακόμη και με μόνη την περιγραφή του συμφέροντος του παιδιού στον νόμο. Δεν συνιστάται στη νομοθεσία καμιάς χώρας να περιγράφεται το συμφέρον του παιδιού μόνο στη κοινή ανατροφή, το οποίο είναι μια νομική έννοια ελαστική και δυναμική που μόνο στον δικαστή επαφίεται να εξειδικεύσει. Επιπλέον, στο εδάφιο 4 η προσθήκη «εφόσον η γνώμη του τέκνου κριθεί από το δικαστήριο ότι δεν αποτελεί προϊόν καθοδήγησης ή υποβολής», προκειμένου να ληφθεί υπόψη από το δικαστήριο η γνώμη του παιδιού, αποτελεί, το λιγότερο ευθεία βολή κατά της μητέρας, ώστε να μπορεί το δικαστήριο να ακυρώσει τη γνώμη του παιδιού. Συν τοις άλλοις, αυτή η προϋπόθεση υπήρχε ήδη ως σιωπηρή παραδοχή σε όλες τις εκτιμήσεις της γνώμης του τέκνου στα δικαστήρια. Με τη ρητή εισαγωγή τώρα υποδεικνύει την αρνητική στόχευση του νομοσχεδίου σε σχέση με το συμφέρον του τέκνου και απηχεί τη διαδεδομένη προκατάληψη, ότι το «παιδί δεν έχει ελεύθερη βούληση»». Παραβιάζονται έτσι διεθνείς Συμβάσεις για την προστασία του, όπου το παιδί θεωρείται αυτοτελής προσωπικότητα. Αρθρο 12, Σύμβαση Δικ. Παιδιών, όπου η γνώμη των τέκνων εκτιμώνται αναλόγως ηλικίας & ωριμότητας άνευ άλλων κριτηρίων.