• Σχόλιο του χρήστη 'Δίκτυο για τα Δικαιώματα του Παιδιού' | 31 Μαρτίου 2021, 22:57

    Αναφορικά με το άρθρο 13 του σχεδίου νόμου (αντικατάσταση του άρθρου 1520 ΑΚ) και την πρόβλεψη για τεκμήριο του δικαιώματος επικοινωνίας στο 1/3, λεκτέα είναι τα εξής. Όπως αναφερθήκαμε ανωτέρω, η όποια ρύθμιση θα πρέπει να γίνεται στη βάση ότι αφορά το πραγματικό συμφέρον κάθε συγκεκριμένου παιδιού, συνεπώς η επικοινωνία που θα έχει το τέκνο με τον γονέα που δεν διαμένει μαζί, δεν μπορεί να προσδιορίζεται ποσοτικά από τον νόμο, καθώς θα αφορά το κάθε συγκεκριμένο παιδί το οποίο βιώνει διαφορετικά τη διάσταση ή το διαζύγιο των γονιών του και του οποίου οι ανάγκες και το συμφέρον πρέπει να εκτιμηθούν πρωτίστως. Η ποσοτική ρύθμιση της επικοινωνίας και η θέσπιση τεκμηρίου του 1/3 με όρους οικονομικής συναλλαγής ή περιουσιακών διαφορών είναι πολύ άστοχη, αντιβαίνει στο συμφέρον του παιδιού και μπορεί να δημιουργήσει ακόμα μεγαλύτερες εντάσεις, καθώς και πρακτικές δυσκολίες στην εφαρμογή της. Σε κάθε περίπτωση, η παρουσία και των δύο γονέων στη ζωή και ανατροφή του παιδιού είναι απαραίτητη, με εξαίρεση την κακοποίηση και την άσκηση ενδοοικογενειακής βίας ή εγκλημάτων κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλημάτων οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής, ως εκ τούτου πρέπει το τεκμήριο του 1/3 να αντικατασταθεί με την πρόβλεψη του Σχεδίου της Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής για «το δικαίωμα της κατά το δυνατόν ευρύτερης προσωπικής επικοινωνίας». Με την πρόβλεψη αυτή, ο δικαστής θα ρυθμίζει την επικοινωνία, λαμβάνοντας υπόψιν όλες τις ατομικές περιστάσεις της υπόθεσης και τις ανάγκες του παιδιού. Ακόμα, τόσο στο άρθρο 13 παρ. 1 εδάφιο 4 (αντικατάσταση του άρθρου 1520 ΑΚ), σχετικά με τον αποκλεισμό ή περιορισμό της επικοινωνίας όσο και στο άρθρο 14 παρ. 2 στοιχείο στ΄(αντικατάσταση του άρθρου 1532 ΑΚ), για τις περιπτώσεις κακής άσκησης της γονικής μέριμνας η πρόβλεψη της αμετάκλητης καταδίκης σε περίπτωση τέλεσης των αδικημάτων της ενδοοικογενειακής βίας ή εγκλημάτων κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλημάτων οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής σε βάρος του παιδιού είναι επικίνδυνη σε κάθε περίπτωση. Όπως είναι γνωστό για να καταστεί μια δικαστική απόφαση αμετάκλητη μπορεί να μεσολαβήσουν ακόμα και οκτώ (8) έτη, διάστημα κατά το οποίο το παιδί μπορεί να συνεχίσει να κακοποιείται και να υφίσταται τις εγκληματικές ενέργειες του γονέα του, χωρίς να μπορεί να προστατευτεί. Συνεπώς, η πρόβλεψη για αμετάκλητη δικαστική απόφαση πρέπει εκ των ουκ άνευ να αφαιρεθεί αντιβαίνει στη σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, με την οποία έχουμε πρόσφατα εναρμονιστεί και συγκεκριμένα με το νόμο 3500/2006 όπως ισχύει με την τροποποίηση του Ν. 4531/2018, στον οποίο προβλέπεται η δυνατότητα επιβολής περιοριστικών μέτρων, ακόμα και απαγόρευση της επικοινωνίας, ήδη από τη στιγμή που το θύμα θα υποβάλει μήνυση.