• Σχόλιο του χρήστη 'PRAKSIS' | 31 Μαρτίου 2021, 22:59

    Η πρόβλεψη για αποκλεισμό ή περιορισμό της επικοινωνίας του γονέα με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο θα πρέπει να τύχει προσοχής από τον νομοθέτη, δεδομένου ότι οι εγκληματικές αυτές πράξεις είναι ιδιαίτερα επιβαρυντικές για την ψυχοσωματική υγεία των παιδιών και δυστυχώς δεν είναι εύκολη υπόθεση η καταγγελία αυτών στις διωκτικές αρχές. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η έκδοση αμετάκλητης δικαστικής απόφασης η οποία ως διαδικασία ενώπιον των ποινικών δικαστηρίων μπορεί να διαρκέσει χρόνια, θα δίνει στην πράξη το δικαίωμα στον κακοποιητικό γονέα να συνεχίσει μια κακοποιητική συμπεριφορά στο πλαίσιο της διευρυμένης επικοινωνίας που διασφαλίζει η συγκεκριμένη ρύθμιση. Μια τέτοια προοπτική είναι καταφανώς ενάντια στο καλώς εννοούμενο συμφέρον του παιδιού στο οποίο άλλωστε αποσκοπεί η νομοθετική αυτή πρωτοβουλία. Ας μην αμελούμε ότι αποτελεί συμβατική υποχρέωση της πολιτείας, σύμφωνα με το ν. 4531/2018 με τον οποίο κυρώθηκε από τη χώρα μας η Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Πρόληψη και την Καταπολέμηση της Βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας, να μεριμνά για τη λήψη των αναγκαίων νομοθετικών και άλλων μέτρων προκειμένου, ασκώντας τη δέουσα επιμέλεια ώστε να προλαμβάνονται, να διερευνώνται τέτοια φαινόμενα, να τιμωρούνται οι δράστες και να παράσχονται επανορθώσεις αναφορικά με πράξεις βίας. Δεδομένου ότι συχνά η ενδοοικογενειακή βία συνοδεύεται από συγκάλυψη λόγω φόβου ή αποφυγής στιγματισμού των μελών της οικογένειας, ιδιαίτερα των παιδιών, θα πρέπει ο νομοθέτης να υιοθετήσει πιο αυστηρά κριτήρια στη ρύθμιση αυτή ώστε να αποφεύγεται η περαιτέρω θυματοποίησή τους. Προτείνουμε την υιοθέτηση μιας πιο αυστηρής στάσης σε περιπτώσεις εγκλημάτων ενδοοικογενειακής βίας ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής. Η άσκηση ποινικής δίωξης για τις παραπάνω εγκληματικές πράξεις συνιστά από μόνη της σοβαρό λόγο για να περιοριστεί ο χρόνος επικοινωνίας στο πλαίσιο πρόληψης των εγκλημάτων βίας. Τυχόν επανάληψη ουσιαστικά τέτοιων φαινομένων θα πρέπει να οδηγεί στον αποκλεισμό του γονέα από την άσκηση του δικαιώματος με ρητή επίσης μνεία στη σχετική διάταξη.