Αρχική Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίουΆρθρο 2 ΑντικείμενοΣχόλιο του χρήστη Δημος Καραογλου | 31 Μαρτίου 2021, 23:50
  • Σχόλιο του χρήστη 'Δημος Καραογλου' | 31 Μαρτίου 2021, 23:50

    Η προστασία της παιδικής ηλικίας από την πολιτεία αποτελεί υποχρέωση της πολιτείας και καθήκον των γονέων. Οι σχεσεις των γονέων πρεπει να οριοθετούνται όταν χωρίζουν,είτε συνεχιζουν να εχουν καλη σχεση, ειτε οχι. Ακόμα και οταν βρισκονται σε συγκρουση μεταξυ τους -για οποιο λογο- η πολιτεία οφείλει να προστατεύει την παιδική ηλικία του πλεον αδυναμου που είναι το παιδί καθώς και την σχέση του παιδιού με κάθε γονέα του χωρις διακρίσεις, στερεότυπα και προκαταλήψεις. H αναγκαιότητα του είναι να μην αποκλείεται ο ένας γονέας από την επί ίσοις όροις ανατροφή των παιδιών.Η ανάγκη αυτή παρουσιάζεται δεδομενης της υπαρξης της ΔΣΔΠ (ΟΗΕ) που ψηφίστηκε μεταγενεστερα του 1983. Δεδομένης της εκρηκτικής αύξησης των διαζυγίων. Δεδομενης της εκρηκτικής αύξησης των παραβιάσεων αποφάσεων επικοινωνίας. Δεδομένης της αποτυχίας της δικαστικής και δικηγορικης πρακτικης 40 ετών να αποτυπωσουν την αλλαγή στην κοινωνία και τις κοινωνικές συνθήκες. Η αναθεώρηση αποτελεί επιτακτική ανάγκη,ώστε να αποφεύγονται δυσάρεστα φαινόμενα που εχουν επίκεντρο το παιδί και την απώλεια της παιδικής ηλικίας του με τον ένα γονέα του. Η γονεϊκή ιδιότητα είναι δικαίωμα και υποχρέωση και δεν πρέπει να αφαιρείται με κριτήρια τα οποία ενυπάρχουν, είτε στο υποσυνείδητο καποιων γονιών, είτε στη νομολογία των δικαστηρίων. Η κατάσταση η οποία έχει διαμορφωθεί μετά εφαρμογή του νόμου 1329/1983 υπηρξε προβληματική, ως αναφορά τις σχέσεις γονέων και τέκνων μετα το διαζύγιο. Στην περίπτωση τυχόν διαζυγίου στην πραξη εχει εκτραπεί στο φαινόμενο της αποκλειστικής επιμέλειας, ως κανονα, στη καθημερινότητα γονεων και παιδιών. Η κατάσταση αυτή κοινωνικά εχει δημιουργήσει πολλά προβλήματα μετατρεποντας τον ένα γονέα σε μονοκρατορα με πλήρη δικαιώματα επί του παιδιού και της ζωής του και του άλλου γονέα σε επισκέπτη ή μακρινό συγγενή. Η σύγχρονη πραγματικότητα όπως αυτή έχει διαμορφωθεί, καθιστά αναγκαία την νομοθετική μεταρρύθμιση στις σχέσεις γονέων και τέκνων μετά το διαζύγιο, αλλά και για τα παιδιά εκτός γάμου δεδομενου μαλιστα οτι η συγχρονη πραγματικότητα εχει μεταβληθεί . Το ισχύον νομικό πλαίσιο (1983) σε σχέση με το διαζύγιο και τις σχέσεις γονέων και παιδιών δεδομένης της νομολογίας είναι αναχρονιστικό, εκτος πραγματικότητας και δεν εξασφαλίζει στο παιδί τα δικαιώματα του (ΔΣΔΠ) ενώ προσβάλλει την προσωπικότητα και των δυο γονέων, θεωρώντας τον ενα ακατάλληλο για ανατροφή παιδιών και τον άλλο ικανό μόνο γι αυτό. Τα παιδιά χρειάζονται δύο γονείς στην καθημερινότητα ανεξάρτητα απο την οικογενειακή κατάσταση που οι γονεις βρισκονται ως ζευγάρι. Σε σχεση με το παιδί είναι αναγκαίοι και οι δυο ακόμα και σε διαφορετικά σπίτια.Εκατέρωθεν λανθασμένες συμπεριφορές δεν πρεπει να γινονται ανεκτες και να τιμωρούνται ουσιαστικά, ώστε τελικά να αποφευγονται. Έτσι ο νομος λειτουργεί ως παράδειγμα συμπεριφοράς και καλλιεργεί στους πολιτες-γονείς νοοτροπίες σεβασμου στην γονικη ιδιότητα του ενος του αλλου και εμπεδώνει στην πραξη την έννοια της ισοτητας ανεξαρτητα φυλου και ηλικιας.