Αρχική Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίουΆρθρο 9 Τέκνα χωρίς γάμο των γονέων τους – Αντικατάσταση άρθρου 1515 ΑΚΣχόλιο του χρήστη Εύα | 31 Μαρτίου 2021, 23:47
  • Σχόλιο του χρήστη 'Εύα' | 31 Μαρτίου 2021, 23:47

    Στην περίπτωσή μου ειναι απαραδεκτο κ αδικο να αποφασιστει συνεπιμελεια. Οταν για 9 μηνες μετα το χωρισμο (εκτος γαμου, απλα με αναγνωριση τεκνου 3 μηνες μετα τη γεννηση) παρακαλουσα κυριολεκτικα να εχει επικοινωνια με το παιδι κ με το ζορι ηρθαν σε επαφη 5 φορες, οταν μετα τη μετακομιση σε αλλη πολη εξαφανιστηκε εντελως(ηταν απο πριν βεβαια,μα επαψα εγω να παρακαλαω) κ μετα απο 8 επιπλεον μηνες εμφανιστηκε ξαφνικα κ ζητησε να επικοινωνησει απο καμερα κ εκανα το λαθος να το επιτρεψω πριν συμβουλευτουμε παιδοψυχολογο για την ομαλη προσεγγιση, με αποτελεσμα το παιδι να μη μπορει να κοιμηθει απο εφιαλτες κ ουρλιαχτα. Την επομενη μιλησα με παιδοψυχολογο κ αφου του μετεφερα οσα μου ειπε ωστε να υπαρχει σταθερη επικοινωνια κ πως πρεπει κ εκεινος να μιλησει με την ειδικο για συμβουλες κ κατευθυνση, με κατηγορησε πως τον παρουσιαζω ως αδιαφορο πατερα κ ειπε κατα λεξη "κομμενες οι επαφες, δε θελω ποτε ξανα". 6 μηνες μετα το συμβαν κ αφου επεστρεψα για λιγες μερες σε εκεινη την πολη κ τον ενημερωσα, ζητησε να "ετοιμασω" το παιδι για να το παρει. Αρνηθηκα να παρει το νηπιο μονο του για προφανεις λογους κ ειπα θα ειμαι κ εγω μαζι γιατι μαζι μου αισθανεται ασφαλεια, δε γινεται να φυγει με εναν "αγνωστο" στην ουσια. Περα απ αυτο, να μιλησουμε μαζι κ με παιδοψυχολογο για να μας συμβουλευσει. Αρνηθηκε ξανα κ δε θελησε να τον δει τελικα. Απο τοτε, περασαν αλλοι 6 μηνες κ τοτε επικοινωνησα εγω λογω καθυστερησης καταβολης διατροφης κ εδεησε να ρωτησει πώς ειναι το παιδι μου. Ειναι τραγικο να δωθει συνεπιμελεια σε τετοιες περιπτωσεις. Γιατι περαν της πληρους αδιαφορίας, δεν ειχα ποτε τη δυναμη να παω να καταγγειλω το ξυλοδαρμο που δεχομουν, τη λεκτικη κ ψυχολογικη βια, την τοξικοτητα κ απολυτη χειριστικοτητα προσωποποιημενη. Σε μενα κ το παιδι. Γιατι λοιπον να δωθει συνεπιμελεια σε εναν τετοιο "ανθρωπο"? Δε μπορω να καταλαβω το σκεπτικό οσων θελουν να περασουν ενα τετοιο νομοσχεδιο. Αυτη ειναι η δικαιοσυνη? Αυτο ειναι το συμφερον του παιδιου? Να μεγαλωσει θεωρωντας φυσιολογικη την κακομεταχειριση κ την αδιαφορία απο τον ενα βιολογικο γονεα κ να αναγκαζεται να μενει κ μαζι του ενω δεν το θελει? Να κανει δυσκολη τη ζωη μιας μανας που παλεύει να μεγαλωσει κ να αναθρεψει εναν ανθρωπο χωρις ψυχολογικα προβληματα, απλα κ μονο λογω εγωισμου του? Ειμαι πληρως απογοητευμένη κ τρομοκρατημένη. Ευχομαι με ολη μου τη ψυχη να μην περασει.