Αρχική Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίουΚΕΦΑΛΑΙΟ Α΄ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΣΚΟΠΟΣ Άρθρο 1 ΣκοπόςΣχόλιο του χρήστη Αλίς | 1 Απριλίου 2021, 00:58
  • Σχόλιο του χρήστη 'Αλίς' | 1 Απριλίου 2021, 00:58

    Κατερίνα Μάτσα για την Υποχρεωτική Συνεπιμέλεια: Μια αντιδραστική «μεταρρύθμιση» του Οικογενειακού Δικαίου. Η διακεκριμένη ψυχίατρος, τ. διευθύντρια της Μονάδας Απεξάρτησης 18 ΑΝΩ του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής (Ψ.Ν.Α.), εξηγεί γιατί το νομοσχέδιο «βλέπει το παιδί ως αντικείμενο διακανονισμού και ξεκαθαρίσματος λογαριασμών μεταξύ αντιμαχόμενων στρατοπέδων και όχι ως υποκείμενο Δικαίου και δικαιωμάτων, παραβιάζοντας βασικούς κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και των Διεθνών Συμβάσεων για τα Δικαιώματα του Παιδιού». […] «Βασική αρχή της Αναπτυξιακής Ψυχολογίας είναι ότι η ομαλή αναπτυξιακή διαδικασία κάθε παιδιού έχει ως βασική προϋπόθεση τη σταθερότητα του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο ανατρέφεται το παιδί, παρακολουθεί το σχολείο του, αναπτύσσει τα ενδιαφέροντα και τις εξωσχολικές δραστηριότητές του, κάνει φίλους, δημιουργεί σχέσεις. Η σταθερότητα αφορά και τον τρόπο οργάνωσης της καθημερινότητάς του, την οριοθέτηση της ζωής του. Λειτουργούν καταστροφικά για τον ψυχισμό του τα «διπλά μηνύματα» από τους γονείς και οι διαρκείς μεταβάσεις, που ναρκοθετούν την προσαρμογή σε ένα σταθερό τρόπο ζωής. Η σταθερότητα, που εξασφαλίζεται με το ισχύον Οικογενειακό Δίκαιο, στη διαμονή με τον ένα γονέα και τη σταθερή επικοινωνία με τον άλλον, επιτρέπει στο παιδί να κάνει σταδιακά τα αναγκαία βήματα προς την αυτονόμηση και την κατάκτηση της συναισθηματικής του ωριμότητας. Αυτό είναι ιδιαίτερα κρίσιμο στα τρία πρώτα χρόνια της ζωής, όπου «βρέφος και μητρική φροντίδα σχηματίζουν μία μονάδα», κατά τη γνωστή έκφραση του D. Winnicott, σπουδαίου παιδοψυχίατρου και ψυχαναλυτή. Τα βρέφη και τα παιδιά είναι πρόσωπα με δικαιώματα, όπως κάθε άνθρωπος και δεν νοούνται ποτέ αποκομμένα από το περιβάλλον τους. Οι πρώιμες ρήξεις στη συνέχεια της φροντίδας τους δημιουργούν κινδύνους διαφόρων ψυχοπαθολογικών εκδηλώσεων. Ο σεβασμός στη συνέχεια της σχέσης του παιδιού με πρόσωπα με τα οποία συνδέεται συναισθηματικά απουσιάζει, δυστυχώς, από τη λογική του «προσχεδίου». Γιατί, αυτή η λογική δεν προτάσσει το συμφέρον του παιδιού. Όπως, όμως, αναγνωρίζεται και από τη Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, κανείς δεν δικαιούται να αποφασίζει για ζητήματα που αφορούν το παιδί, ερήμην του. Κάθε παιδί είναι μια ιδιαίτερη και μοναδική περίπτωση, με αναφαίρετο το δικαίωμα έκφρασης της προσωπικής του άποψης, η οποία, αναμφίβολα πρέπει να συνεκτιμάται με προσοχή από έμπειρους λειτουργούς της Δικαιοσύνης και της Κοινωνικής Μέριμνας. Αυτοί, στη βάση της γνώσης και της εμπειρίας τους, θα μπορούν να διασφαλίσουν τη πραγματική βούληση του παιδιού, σταθμίζοντας όλα τα δεδομένα, που αφορούν τόσο τους γονείς και τους συναισθηματικούς δεσμούς καθενός με το παιδί, όσο και τις ψυχικές και πνευματικές ικανότητες, το επάγγελμα κ.λπ.» Όλο το πολύ ενδιαφέρον άρθρο της Κατερίνας Μάτσα εδώ: https://www.neaprooptiki.gr/ypochreotiki-synepimeleia-mia-anti/?fbclid=IwAR0sqgclmSG0V1sne6J3ABK-kAnwFQ3dvpHf57hP9tE-t_IxXQH1CE22M3I Όχι στην υποχρεωτική συνεπιμέλεια Περιγραφή εικόνας για τυφλά άτομα: Πίνακας «Woman with Sick Child» του Edvard-Munch, δείχνει μια καθισμένη γυναίκα να κρατάει ένα μωρό στην αγκαλιά της.