Αρχική Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίουΆρθρο 14 Συνέπειες κακής άσκησης – Αντικατάσταση άρθρου 1532 ΑΚΣχόλιο του χρήστη ΤΟ ΜΩΒ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΓΥΝΑΙΚΕΙΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ | 1 Απριλίου 2021, 02:28
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΤΟ ΜΩΒ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΓΥΝΑΙΚΕΙΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ' | 1 Απριλίου 2021, 02:28

    Το εδάφιο (β) της παραγράφου 2. Του άρθρου 14 θα πρέπει να απαλειφθεί. Μπορεί ο όρος «γονεϊκή αποξένωση» που εμφανιζόταν σε κείμενα που είχαν διαρρεύσει να αντικαταστάθηκε με το: «διατάραξη τηςσυναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς». Ωστόσο, είναι γνωστό παγκοσμίως ότι χρησιμοποιούνται πολλοί διαφορετικοί όροι, που όμως παραπέμπουν σαφώς στο λεγόμενο Σύνδρομο Γονικής Αποξένωσης του ψυχίατρου Δρ. Gardner. Το “σύνδρομο” αυτό, όμως, δεν περιλαμβάνεται στο DSM V, το διεθνούς κύρους στατιστικό και διαγνωστικό εγχειρίδιο της Αμερικανικής Ψυχολογικής Ένωσης (American Psychological Association- APA) αφού προσπάθεια που έγινε για συμπερίληψη του στο εγχειρίδιο απορρίφθηκε(1). Δεν περιλαμβάνεται επίσης στο εγχειρίδιο ICD10 της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας (WHO). Έτσι ο όρος αναφέρεται σε ένα μη αναγνωρισμένο σύνδρομο. Παράλληλα το σύνδρομο αυτό έχει ευρέως απορριφθεί από την νομική και επιστημονική κοινότητα. Ο Εθνικός Σύνδεσμος Εισαγγελέων των Η.Π.Α (National District Attorneys Association) σε έκθεση του για το “Σύνδρομο Γονικής Αποξένωσης” τονίζει ότι αυτό αποτελεί μια μη τεκμηριωμένη θεωρία η οποία συνιστά απειλή για την ακεραιότητα του συστήματος ποινικής δικαιοσύνης και την ασφάλεια παιδιών που έχουν υποστεί κακοποίηση. Στην έκθεση Sturge/Glaser, που ετοιμάστηκε μετά από οδηγίες του Official Solicitor της Αγγλίας για να χρησιμοποιείται για την καθοδήγηση των Αγγλικών δικαστηρίων, επισημαίνεται ότι το λεγόμενο Σύνδρομο Γονικής Αποξένωσης δεν υπάρχει, υπό την έννοια ότι δεν αναγνωρίζεται από το στατιστικό εγχειρίδιο της Αμερικανικής Ψυχολογικής εταιρείας DSM IV ή από τη διεθνή κατηγοριοποίηση παθήσεων ICD10 και δεν είναι γενικά αποδεκτό από την επιστημονική κοινότητα. Τονίζεται επίσης ότι η χρήση του όρου Γονική Αποξένωση είναι αδόκιμη και ανεπιθύμητη. Η προσπάθεια προώθησης του λεγόμενου συνδρόμου γονικής αποξένωσης υπονομεύει την ακεραιότητα του συστήματος οικογενειακής δικαιοσύνης και τη δυνατότητα του να εξυπηρετήσει το συμφέρον παιδιών σε υποθέσεις που αφορούν τη γονική τους μέριμνα. Οι λύσεις που προκρίνει η πιο πάνω θεωρία όπως η λεγόμενη “θεραπεία δια της απειλής” (“threat therapy”) ή της υποχρεωτικής απομάκρυνσης παιδιών από τον γονέα ο οποίος έχει τη φροντίδα του και με τον οποίο το παιδί είναι συνδεδεμένο και τερματισμό κάθε επικοινωνίας μαζί του είναι βάρβαρες, χωρίς οποιοδήποτε επιστημονικό υπόβαθρο ή τεκμηρίωση, και συνιστούν σοβαρές παραβιάσεις στα δικαιώματα του παιδιών αυτών όπως αυτά κατοχυρώνονται από τη νομοθεσία μας, το Σύνταγμα και διεθνείς συμβάσεις για τα δικαιώματα του παιδιού Οι θεωρίες περί γονικής αποξένωσης όταν εγείρονται σε απάντηση κατηγοριών για κακοποίηση παιδιών από τον ένα γονέα αποπροσανατολίζουν τη διαδικασία και στρέφουν τη συζήτηση γύρω από το υποτιθέμενο σύνδρομο και μακριά από το ζήτημα της κακοποίησης, υπονομεύοντας έτσι τη δυνατότητα του Δικαστηρίου να ανταποκριθεί στο έργο του και μετατρέπει τα θύματα σε θύτες. Αυτό όχι μόνο θέτει σε κίνδυνο τα ίδια τα παιδιά που κινδυνεύουν από κακοποίηση αλλά αποτρέπει γονείς των οποίων τα παιδιά έχουν πέσει θύματα τέτοιας κακοποίησης από το να ζητήσουν τη διερεύνηση των περιστατικών και τη βοήθεια του Δικαστηρίου.