Αρχική Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίουΚΕΦΑΛΑΙΟ Α΄ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΣΚΟΠΟΣ Άρθρο 1 ΣκοπόςΣχόλιο του χρήστη Λαδάκης Κωνσταντίνος | 1 Απριλίου 2021, 08:36
  • Σχόλιο του χρήστη 'Λαδάκης Κωνσταντίνος' | 1 Απριλίου 2021, 08:36

    Το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο θα αποτύχει παταγωδώς στο σκοπό του αν δεν γίνουν κάποιες μικρές μεν, αλλά ουσιώδους σημασίας αλλαγές. Η πεποίθηση μου, ότι το νομοσχέδιο θα αποτύχει, βασίζεται στις αρνητικές μου εμπειρίες από τις σοβαρές δυσλειτουργίες που ταλανίζουν το δικαστικό μας σύστημα. Ένα μεγάλο εμπόδιο είναι ότι οι δικαστές έχουν βαθιά ριζωμένη την πεποίθηση ότι η αποκλειστική επιμέλεια εξυπηρετεί το συμφέρον του παιδιού. Επομένως αναμένω ότι θα είναι αρνητικά τοποθετημένοι απέναντι στις διατάξεις που έρχονται σε αντίθεση με την αποκλειστική επιμέλεια και θα τις ακυρώσουν στην πράξη. Ένα άλλο τεράστιο πρόβλημα είναι η απαράδεκτα μεγάλη διάρκεια των δικών η οποία, συν τοις άλλοις, παρατείνει στο διηνεκές το πολεμικό κλίμα μεταξύ των γονέων. Σύμφωνα με το άρθρο 7 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την άσκηση των Δικαιωμάτων των Παιδιών- Νόμος 2502/1997, υπάρχει υποχρέωση ταχείας ενέργειας στις διαδικασίες που αφορούν ένα παιδί. Η βραδύτητα που χαρακτηρίζει την ελληνική δικαιοσύνη ισοδυναμεί με αρνησιδικία. Μία άλλη μορφή αρνησιδικίας (κεκαλυμμένης) είναι η τυπολατρία. Δυστυχώς οι δικαστές μας, λειτουργώντας διεκπεραιωτικά, συχνά «ψάχνουν» έναν τυπικό λόγο για να αποφύγουν να εισέλθουν στην ουσία μιας υπόθεσης. Η αρνησιδικία έχει σαν αποτέλεσμα να αυξάνονται οι προσφυγές στη δικαιοσύνη δίκην φαύλου κύκλου. Για αντιμετωπιστούν όλα τα παραπάνω δεν πρέπει να έχουμε δαιδαλώδεις νόμους που θα μπορούν εύκολα να οδηγούν από τη διαμεσολάβηση στο δικαστήριο και τανάπαλιν δίκην φαύλου κύκλου. Η μοναδική λύση είναι τα σχέδια ανατροφής (parenting plans). Δεσμεύουν όλους τους εμπλεκόμενους (γονείς-διαμεσολαβητές και δικαστές) ενώ ταυτόχρονα διευκολύνουν και επιταχύνουν όλες τις διαδικασίες. Η ενεργή παρουσία και των δύο γονέων στην ανατροφή του παιδιού δεν εξασφαλίζεται όταν οι γονείς δεν αντιμετωπίζονται ως ίσοι. Αυτό σημαίνει ίσος χρόνος και εναλλασσόμενη κατοικία. Εννοείται ότι η επικοινωνία δεν πρέπει να εκλαμβάνεται ως χρόνος για την ανατροφή του παιδιού. Η γονεϊκότητα είναι μία θεμελιώδης για την ανάπτυξη του παιδιού ψυχική λειτουργία και η πολιτεία οφείλει να τη διευκολύνει. Γι’ αυτό κατοικία του ανηλίκου πρέπει να είναι η κατοικία και των δύο γονέων του. Επομένως θα πρέπει να τροποποιηθεί ανάλογα το «κατοικία του γονέα με τον οποίο ο ανήλικος συνήθως διαμένει». Ο ίσος χρόνος ανατροφής (και όχι επικοινωνίας) εξασφαλίζεται όταν ο κάθε γονέας συμμετέχει τουλάχιστον κατά το 1/3 του συνολικού χρόνου. Εννοείται ότι εξαιρούνται οι γονείς που αληθώς κακοποιούν ή παραμελούν τα παιδιά τους, καθώς και οι γονείς που δεν επιθυμούν να συμμετέχουν ενεργά στην ανατροφή του παιδιού τους. Για να μπορούν να εξασφαλιστούν τα παραπάνω μείζονος σημασίας είναι ο τόπος κατοικίας του παιδιού. Διότι αν οι γονείς διαμένουν σε άλλη πόλη ή χώρα όλα τα παραπάνω δεν μπορούν να εξασφαλιστούν. Πολλοί γονείς που κερδίζουν την αποκλειστική επιμέλεια εφευρίσκουν λόγους για να αλλάξουν τόπο διαμονής με μοναδικό κίνητρο να αποκόψουν το παιδί τους από τον άλλο γονέα. Μια τέτοια πρακτική έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το σκοπό του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου. Για να αποθαρρυνθεί λοιπόν η πρακτική αυτή θα πρέπει να θεσπιστεί ότι τόπος κατοικίας του παιδιού είναι ο τόπος της τελευταίας κοινής κατοικίας των γονέων του και να επιτρέπεται αλλαγή μόνον όταν αυτήν την επιβάλλει το αληθές συμφέρον του παιδιού (και όχι το αυθαίρετα ερμηνευόμενο ως συμφέρον του παιδιού), καθώς και μετά από συμφωνία των γονέων. Θα πρέπει να δηλώνεται ρητά ότι οδηγό για το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο αποτελεί η εφαρμογή της Διεθνούς Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Παιδιού (νόμος 2101/1992).