Αρχική Κώδικας ΝαρκωτικώνΆρθρο 32 Έννομες συνέπειες της συμμετοχής σε θεραπευτικά προγράμματα εκτός καταστημάτων κράτησηςΣχόλιο του χρήστη Χρήστος Λαμπάκης | 13 Σεπτεμβρίου 2011, 18:22
  • Σχόλιο του χρήστη 'Χρήστος Λαμπάκης' | 13 Σεπτεμβρίου 2011, 18:22

    Η αιτίασή μου αναφέρεται στην περ. γ της παρ. 2 του άρθρου 32. Συγκεκριμένα ενώ είναι προς την ορθή κατεύθυνση η υποχρεωτική αναβολή σε περίπτωση συμμετοχής του κατηγορουμένου σε θεραπευτικό πρόγραμμα, ωστόσο η προβλεπόμενη στο στιχ. β΄ "αναστολή" της παραγραφής αποτελεί οπισθοδρόμηση. Ειδικότερα,αφενός μεν ήδη ο χρόνος παραγραφής για τα πλημμελήματα και ακόμη περισσότερο για τα κακουργήματα, μαζί με την προβλεπόμενη αναστολή επιδικίας, είναι υπεραρκετός τόσο για την περάτωση μιας υπόθεσης (και δη ναρκωτικών) όσο και για την ολοκλήρωση από μέρους του κατηγορουμένου προγράμματος απεξάρτησης [απλή υπόμνηση της πληθώρας των υποθέσεων καταδίκης της Ελλάδας για παραβίαση του ευλόγου χρόνου κατ' άρθρο 6 ΕΣΔΑ). Η καθυστέρηση εκδίκασης μίας υπόθεσης ή ο προσδιορισμός της σε μακρινές δικασίμους δεν οφείλεται σε καμία περίπτωση σε ευθύνη του κατηγορουμένου και αντιμετωπίζεται ενδεχομένως με την πρόσληψη νέων δικαστών και όχι με τη θέσπιση νέας "αναστολής της παραγραφής". Αφετέρου δε, σε νομοτεχνικό επίπεδο, η διατύπωση του στιχ. β΄ της περ. γ΄ της παρ. 2 δίνει την εντύπωση ότι η προβλεπόμενη "αναστολή" της παραγραφής αποσυνδέεται από την προβολή σχετικού αιτήματος αναβολής. Δηλαδή, για έναν εξαρτημένο δράστη,κατηγορούμενο για το έγκλημα π.χ του ΑΝ 86/67, ο οποίος παρακολουθεί πρόγραμμα απεξάρτησης, παρόλο που δεν θα έχει αιτηθεί ποτέ την αναβολή αυτή, θα επέρχεται η εν λόγω "αναστολή" της παραγραφής? Μια τέτοια προοπτική νομίζω ότι δεν είναι ορθή και στην ακραία της εκδοχή μπορεί να οδηγήσει στην αποτροπή εξαρτημένων από την παρακολούθηση θεραπευτικού προγράμματος, αν κάποιο από τα εγκλήματα που έχουν διαπράξει στο παρελθόν πλησιάζει στην παραγραφή. Τέλος η σύνδεση της παραπάνω "αναστολής" με την παρ. 3 του άρθρου 113 πρέπει να γίνει σαφές ότι αφορά την ανώτερη διάρκεια της εν λόγω "αναστολής", η οποία κατά το ορθότερο δεν θα πρέπει να προστίθεται (πχ. 5 χρόνια αναστολη΄επιδικίας και 5 χρόνια αναστολή λόγω συμμετοχής σε θεραπευτικό πρόγραμμα), αλλά να αποτελεί χρονικό περιορισμό του συνόλου των αναστολών. Με άλλα λόγια όσες αναστολές και να λάβει η παραγραφή του εγκλήματος, δεν θα μπορούν αυτές να ξεπερνούν τα 5 χρόνια για κακουργήματα κτλ.