Αρχική Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίουΚΕΦΑΛΑΙΟ Ζ΄ Άρθρο 23 Έναρξη ισχύοςΣχόλιο του χρήστη Ευρωπαϊκό Δίκτυο κατά της Βίας | 1 Απριλίου 2021, 12:26
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ευρωπαϊκό Δίκτυο κατά της Βίας' | 1 Απριλίου 2021, 12:26

    ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΒΙΑ ΚΑΙ ΓΟΝΙΚΗ ΜΕΡΙΜΝΑ Στις οικογένειες που ασκείται ενδοοικογενειακή βία από ένα γονέα κακοποιούνται τόσο τα παιδιά όσο και ο άλλος γονέας (συνήθως η μητέρα), είτε λόγω άμεσης κακοποίησής τους είτε εξαιτίας των συνθηκών που βιώνουν, ως μάρτυρες βίας. Για τα παιδιά, αυτό είναι σαφές με βάση το Νόμο Ν.3500/2006 για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας, σύμφωνα με τον οποίο θύματα θεωρούνται όλα τα παιδιά που εκτίθενται σε ενδοοικογενειακή βία, ακόμα και όταν η βίαιη πράξη δεν στρέφεται άμεσα εναντίον τους: θύμα Ε.Β. θεωρείται (αρ. 1 παρ. 3) κάθε παιδί «ενώπιον του οποίου τελείται οποιαδήποτε από τις αξιόποινες πράξεις του Ν.3500/2006, αλλά και κάθε παιδί στην οικογένεια του οποίου τελέσθηκε αξιόποινη πράξη, κατά τα άρθρα 299 και 311 του Π.Κ.», δηλ. ανθρωποκτονία με πρόθεση και θανατηφόρα βλάβη μέλους της οικογένειας του παιδιού από άλλο μέλος της. Οι δράστες ενδοοικογενειακής βίας (Ε.Β.) συχνά κακοποιούν όχι μόνο τη μητέρα αλλά και τα παιδιά. Επιπλέον, τα παιδιά χρησιμοποιούνται πολύ συχνά από τον δράστη ως εργαλείο κακοποίησης, εκφοβισμού και ελέγχου της μητέρας ενώ σε ακραίες περιπτώσεις οι δράστες Ε.Β. φτάνουν ακόμα και σε δολοφονίες παιδιών προκειμένου να εκδικηθούν την μητέρα. Ιδιαίτερα κατά την περίοδο που εκείνη επιχειρεί να «αποδράσει» από τη βίαιη σχέση, τα παιδιά χρησιμοποιούνται από τον δράστη και ως μέσο απόκτησης πρόσβασης στην μητέρα, καθώς οι δικαστές των αστικών υποθέσεων σπανίως συνδέουν την γονεϊκή επάρκεια του δράστη με την κακοποιητική του συμπεριφορά απέναντι στη μητέρα των παιδιών. Σημειώνεται, δε, ότι οι γυναικοκτονίες και/ή οι δολοφονίες παιδιών από δράστη ενδοοικογενειακής βίας πραγματοποιούνται κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ή μετά από αυτήν, δηλαδή μόλις ο δράστης αντιλαμβάνεται ότι χάνει τον έλεγχο της ζωής της κακοποιημένης γυναίκας. Το παρόν νομοσχέδιο όχι μόνο δεν προστατεύει τα μέλη της οικογένειας που κακοποιούνται από ένα μέλος της αλλά, αντίθετα: • θα θέσουν τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας (μητέρες και παιδιά) σε μεγαλύτερο κίνδυνο από αυτόν στον οποίο ήδη βρίσκονται • θα παρεμποδίσουν σε ακραίο βαθμό την πρόσβασή τους στην Δικαιοσύνη (Αστική και Ποινική) προκειμένου να προστατευτούν από την ενδοοικογενειακή βία ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΝΕΑ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΑΠΟ ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΒΑΣΗ ΕΠΕΙΔΗ: Α. ΠΑΡΑΒΙΑΖΕΙ ΤΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ (Ν.4531/2018), ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ 5 ΆΡΘΡΑ: «Άρθρο 31: Επιμέλεια, δικαιώματα επίσκεψης και ασφάλεια 1. Τα Μέρη λαμβάνουν όλα τα αναγκαία νομοθετικά ή άλλα μέτρα προκειμένου να διασφαλιστεί ότι κατά τον καθορισμό της επιμέλειας και των δικαιωμάτων επίσκεψης των παιδιών, θα λαμβάνονται υπόψη τα περιστατικά βίας που καλύπτονται από το πεδίο εφαρμογής της παρούσας Σύμβασης. 2. Τα Μέρη λαμβάνουν τα αναγκαία νομοθετικά ή άλλα μέτρα προκειμένου να διασφαλίσουν ότι η άσκηση οποιωνδήποτε δικαιωμάτων επίσκεψης ή επιμέλειας δεν θίγει τα δικαιώματα και την ασφάλεια του θύματος ή των παιδιών.» Άρθρο 48: Απαγόρευση των υποχρεωτικών εναλλακτικών διαδικασιών επίλυσης της διαφοράς ή επιβολής ποινής. 1. Τα Μέρη λαμβάνουν τα αναγκαία νομοθετικά η άλλα μέτρα για να απαγορεύσουν τις υποχρεωτικές εναλλακτικές διαδικασίες επίλυσης των διαφορών, συμπεριλαμβανομένης της διαμεσολάβησης και του συμβιβασμού, αναφορικά με όλες τις μορφές βίας που καλύπτονται από το πεδίο εφαρμογής της παρούσας Σύμβασης. «Άρθρο 56, παρ. 2: Μέτρα προστασίας Παρέχονται, όπου απαιτείται, ειδικά μέτρα προστασίας σε παιδί-θύμα και παιδί-μάρτυρα βίας κατά των γυναικών και ενδοοικογενειακής βίας, λαμβάνοντας υπόψη το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού.» «Άρθρο 45, παρ. 2: Κυρώσεις και Μέτρα Τα Μέρη μπορούν να υιοθετήσουν άλλα μέτρα αναφορικά με τους δράστες όπως: - την παρακολούθηση ή επιτήρηση των καταδικασθέντων ατόμων - την αφαίρεση των γονεϊκών δικαιωμάτων, εάν το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού, το οποίο μπορεί να περιλαμβάνει και την ασφάλεια του θύματος, δεν μπορεί να διασφαλιστεί με άλλο τρόπο.» «Άρθρο 26: Παροχή προστασίας και υποστήριξης σε παιδιά μάρτυρες 1. Τα Μέρη λαμβάνουν όλα τα αναγκαία νομοθετικά ή άλλα μέτρα προκειμένου να διασφαλιστεί ότι κατά την παροχή προστασίας και υποστηρικτικών υπηρεσιών στα θύματα, λαμβάνονται δεόντως υπόψη τα δικαιώματα και οι ανάγκες των παιδιών-μαρτύρων αναφορικά με όλες τις μορφές βίας που καλύπτονται από το πεδίο εφαρμογής της παρούσας Σύμβασης. 2. Τα μέτρα που λαμβάνονται σύμφωνα με το παρόν άρθρο περιλαμβάνουν την ηλικιακά ενδεδειγμένη ψυχοκοινωνική συμβουλευτική σε παιδιά μάρτυρες όλων των μορφών βίας που καλύπτονται από το πεδίο εφαρμογής της παρούσας Σύμβασης και λαμβάνουν δεόντως υπόψη το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού.» Β. Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ, Η ΟΠΟΙΑ ΜΑΛΛΙΣΤΑ ΑΝΑΜΕΝΕΤΑΙ ΝΑ ΑΝΑΘΕΩΡΗΘΕΙ ΚΑΘΩΣ ΠΑΡΑΤΗΡΟΥΝΤΑΙ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΜΕ ΠΡΟΣΧΗΜΑ ΤΑ ΓΟΝΕΪΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ: Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (Επιτροπές FEMM και JURI) αναμένεται να δημοσιοποιήσει εντός Απριλίου 2021, την Έκθεσή του με τίτλο «Τhe impact of intimate partner violence and custody rights on women and children», με στόχο την αναθεώρηση του σχετικού ευρωπαϊκού νομοθετικού πλαισίου. Η προκαταρκτική Έκθεση [2019/2166(INI), 4.2.2021] περιλαμβάνει διάφορες συστάσεις για την προστασία των θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας που, όλες, κινούνται προς αντίθετες κατευθύνσεις από αυτές του νομοσχεδίου, όπως για παράδειγμα: «intimate partner violence is clearly incompatible with shared custody and care, owing to its severe consequences for women and children, including the risk of extreme acts of femicide and infanticide; stresses that when establishing the arrangements for custody allocation and visitation rights, the protection of women and children from violence and the best interests of the child must be paramount and should take precedence over other criteria; stresses, therefore, that awarding exclusive custody to the non-violent partner, most frequently the mother, represents the best alternative in order to prevent further violence and secondary victimisation of the victims»