Αρχική Κώδικας ΝαρκωτικώνΆρθρο 1 Ορισμός ναρκωτικώνΣχόλιο του χρήστη Ελευθέριος Αλούκος | 16 Σεπτεμβρίου 2011, 03:31
Υπουργείο Δικαιοσύνης Μεσογείων 96, Τ.Κ. 11527 Τηλ: 213-1307000 email Υπευθύνου Προστασίας Δεδομένων (DPO): dpo@justice.gov.gr Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Δεν γνωρίζω κατά πόσο η αποποινικοποίηση των ναρκωτικών ουσιών θα αποτελέσει και "Κερκόπορτα".... Ο χρήστης αν και ασθενής κατά την προσωπική μου άποψη επιλέγει να καταστρέψει τον εαυτό του, διότι γνωρίζει τις συνέπειες κυρίως στην υγεία του με την χρήση αυτών είτε είναι "μαλακών" είτε "σκληρών". Σωστό είναι να αντιμετωπίζεται μεν σαν ασθενής όμως πέρα της όποιας ιατροφαρμακευτικής θεραπείας χρίζει και ψυχιατρικής υποστηρίξεως αλλά και προσπάθειας να κατανοηθεί από μέρους του πως αν και ασθενής ΕΠΕΛΕΞΕ να κάνει κακό στο εαυτό του. Οι γνωστές δικαιολογίες που χρησιμοποιούνται κυρίως από τους χρήστες είναι παιδαριώδης στην εποχή που ζούμε καθότι η ενημέρωση είναι πλήρης σχετικά με τα άσχημα που συνοδεύουν τις ναρκωτικές ουσίες. Όσον αφορά την προσωπική κατοχή ναρκωτικών ουσιών για χρήση και μόνο πώς μπορεί αυτό να αποδειχθεί; Με γνωμάτευση ιατρού; Και πώς μπορούμε να γνωρίζουμε αν ο ιατρός αυτός δεν είναι "πατροναρισμένος" για να επιβεβαίωση ότι ο Χ είναι χρήστης και όχι έμπορος; Στους φορείς που έχει επιλεχθεί να χορηγούν ναρκωτικές ουσίες πώς θα διασφαλισθεί η ασφάλεια αυτών; Από την στιγμή που και οι χρήστες (που αδυνατούν να λάβουν συνταγή) και οι έμποροι θα γνωρίζουν ότι υπάρχουν ναρκωτικές ουσίες σε φαρμακεία, ιατρεία (Άρθρο 13 παρ 2) θα είναι εύκολος στόχος των καθώς και τα φαρμακεία και ιδίως τα ιατρεία δεν έχουν μέτρα ασφαλείας που να είναι ικανά να αποτρέψουν τυχόν κλοπή των ουσιών. Μην αγνοούμε πώς οι χρήστες όντας ασθενής και υπό τα σύνδρομα στέρησης είναι ικανοί να προβούν σε πράξεις κλοπής ώστε να εξασφαλίσουν την δόση τους, οι δε έμποροι έχουν τα μέσα και το χρήμα για κάτι τέτοιο. Καλό είναι λοιπόν να διασφαλιστεί και η ασφάλεια των φαρμακειών και ιατρείων. Επίσης την μεταφορά των ναρκωτικών σκευασμάτων στους προαναφερόμενους χώρους ποια Υπηρεσία θα την αναλάβει και με τί μέτρα ασφαλείας. Στα νοσοκομεία που η πρόσβαση του κοινού είναι εύκολη σε ποιους χώρους θα αποθηκεύονται και θα φυλάσσονται τα σκευάσματα και την επιτήρηση της ασφαλείας των θα την έχουν οι ιδιωτικές εταιρείες φύλαξις που συνήθως τα νοσοκομεία έχουν υπογράψει συμβάσεις ή φορέας του Κράτους; Η αποποινικοποίηση των ναρκωτικών ουσιών δεν νομίζω πώς θα έχει την επιθυμητή κατάληξη διότι κατά πρώτον ζούμε σε μία κοινωνία που ακόμα υπάρχουν αντιλήψεις που έρχονται σε αντίθεση με τα όσα ο νόμος προσπαθεί να περάσει, δεύτερον δεν προστατεύεται ο χρήστης αλλά εύκολα και με συνοπτικές διαδικασίες μπορεί να κατηγορηθεί και πάλι ως διακινητής και όχι ως ασθενής, δεν είναι ξεκάθαρο το πλαίσιο του ποιος είναι χρήστης και πώς αυτό ορίζεται με κάποιο άρθρο του νόμου ώστε να είναι σχετικά καλυμμένος και να μην βρεθεί υπόλογος αν όντως είναι απλός χρήστης, ομοίως ο έμπορος μπορεί να επικαλεσθεί πώς είναι χρήστης και όχι έμπορος. Αυτή η "θολή" εικόνα δεν ξεκαθαρίζεται με αποτέλεσμα ο χρήστης να θεωρηθεί εύκολα "έμπορος' και ο έμπορος "χρήστης". Οπότε καλό θα είναι να δημιουργηθεί ειδικός φορέας είτε μέσω του ΟΚΑΝΑ είτε του ΚΕθΕΑ με ιατρούς και επιστημονικό προσωπικό που να μπορεί και να είναι σε θέση να κρίνει ποίος είναι χρήστης και ποίος όχι. Αν δεν ξεκαθαριστεί αυτό θα είναι ένας φαύλος κύκλος αλληλοκατηγοριών... Τρίτον η ασφαλής χορήγηση των ουσιών σύμφωνα με το πρότυπο χορήγησης ψυχοφαρμάκων θα χορηγείτε στους ανθρώπους εκείνους που θα ζητήσουν ουσίες για ιδία χρήση; και πώς θα εξασφαλισθεί ότι ο άνθρωπος εκείνος που ζητάει να του χορηγηθεί η ουσία δεν προβαίνει έπειτα σε πώληση της ουσίας αυτής σε χρήστες που αδυνατούν να λάβουν συνταγές; Νομίζω πώς δεν είμαστε έτοιμοι ως κοινωνία ακόμα για ένα τόσο μεγάλο βήμα. Δεν είναι εύκολο ως λαός ακόμα να δεχθούμε τακτικές και συμπεριφορές όπως στην Ολλανδία ή σε Σκανδιναβικές χώρες. Εάν δεν υπάρξει κυρίως από το σπίτι και έπειτα από το σχολείο μία σωστή ενημέρωση των παιδιών κυρίως ώστε να αντιληφθούν τη διαφορά ενός χρήστη από έναν έμπορο, εάν δεν προβεί και η Εκκλησία σε ανάλογες κινήσεις ενημέρωσις δύσκολα ο Έλληνας θα αποδεχθεί κάτι τέτοιο. Οι αντιλήψεις που έχει η Κοινωνία μας δεν "σηκώνουν" τέτοιους προοδευτισμούς. Χρειάζεται σωστή και μεθοδευμένη άρτια ενημέρωση όλων των φορέων που έρχονται σε συχνή επαφή με το κόσμο ώστε να μπορέσει να υπάρχει μία κατανόηση αλλά και αποδοχή.