Υπουργείο Δικαιοσύνης | Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

Σχόλιο του χρήστη 'Ευρωπαϊκό Δίκτυο κατά της Βίας' | 1 Απριλίου 2021, 13:48

Μόνιμος Σύνδεσμος

Και το άρθρο 14, ακολουθώντας τη γενικότερη φιλοσοφία του Νομοσχεδίου, επιχειρεί να ταυτίσει ακόμα και την κακή άσκηση με τα γονεϊκά δικαιώματα και όχι με το συμφέρον του παιδιού, θέλοντας μάλιστα να προδιαγράψει και τις ίδιες τις δικαστικές αποφάσεις, ορίζοντας τι συνιστά κακή άσκηση γονικής μέριμνας (παρ. 2): παρά τον τίτλο του άρθρου 1532 Α.Κ. (Συνέπειες κακής άσκησης), επιχειρεί να περιορίσει τη δικαστική κρίση ορίζοντας ως κακή άσκηση της γονικής μέριμνας ΜΟΝΟ την παραβίαση δικαστικών αποφάσεων ή συμφωνιών των γονέων για την άσκηση της γονικής μέριμνας (α), την επικοινωνία με το παιδί (γ & δ), την μη καταβολή διατροφής αλλά μόνο εάν θεωρηθεί αδικαιολόγητη η άρνηση καταβολής της (5) και την διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένειά του και την με κάθε τρόπο πρόκληση διάρρηξης των σχέσεων του τέκνου με αυτούς (β). Σημείωση: πρόκειται για τον όρο «γονεϊκή αποξένωση» ο οποίος παρότι απαλείφθηκε από το κείμενο προς διαβούλευση παραμένει ως έννοια μετονομαζόμενη σε «διάρρηξη των σχέσεων», γεγονός που γίνεται εμφανές και στη σελ. 2 του συνοδευτικού εγγράφου «Ανάλυση Συνεπειών Ρύθμισης.pdf» Εξαιτίας των έντονων αντιδράσεων που προκλήθηκαν από Γυναικείες Οργανώσεις και φορείς που στηρίζουν θύματα Ενδοοικογενειακής βίας, στο κείμενο που τέθηκε προς διαβούλευση προστέθηκε (ως στ. σημείο) η καταδίκη του γονέα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής, το οποίο όμως αυτο-ακυρώνεται από την ίδια την διατύπωσή του, η οποία απαιτεί η καταδίκη να είναι αμετάκλητη: για να καταστεί αμετάκλητη μια δικαστική απόφαση στην Ελλάδα απαιτούνται αποφάσεις από όλους τους βαθμούς δικαιοσύνης, δηλαδή 3 ή 4 αποφάσεις για τις οποίες απαιτούνται πάνω από τις διπλές εμφανίσεις σε δικαστικές αίθουσες εξαιτίας αναβολών/ακυρώσεων και χρονικό διάστημα που υπερβαίνει ακόμα και τα 10 έτη, ανάλογα με την γεωγραφική περιφέρεια. (Βλ. και σχόλιο στο Άρθρο 13). ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΝΕΑ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΑΠΟ ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΒΑΣΗ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΛΗΦΘΟΥΝ ΣΟΒΑΡΑ ΥΠΟΨΗ ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΠΟΥ ΔΙΑΤΡΕΧΟΥΝ ΚΑΚΟΠΟΙΗΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΚΑΚΟΠΟΙΗΜΕΝΟΙ ΓΟΝΕΙΣ (ΣΤΗ ΣΥΝΤΡΗΠΤΙΚΗ ΠΛΕΙΟΝΟΤΗΤΑ ΜΗΤΕΡΕΣ) ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ TOY ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ. ΕΑΝ Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΡΟΑΓΕΙ ΤΟΝ ΘΕΣΜΟ ΤΗΣ ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑΣ, ΑΥΤΗ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΣΥΝΑΙΝΕΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΦΡΟΝΤΙΣΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΕΛΛΕΙΨΕΙΣ (ενδεικτικά αναφέρονται μερικές παρακάτω), ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΕΚΒΙΑΖΟΝΤΑΙ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΒΙΑΣ ΝΑ ΣΥΝΑΙΝΟΥΝ: • Η Ελλάδα ΔΕΝ ΔΙΑΘΕΤΕΙ Οικογενειακά Δικαστήρια. Στα αστικά δικαστήρια που εκδικάζουν υποθέσεις γονικής επιμέλειας και/ή μέριμνας, πολύ συχνά αγνοείται η ενδοοικογενειακή βία κατά παιδιών και/ή μητέρας και ιδιαίτερα στις περιπτώσεις που τα θύματα δεν έχουν προσφύγει στην ποινική δικαιοσύνη και/ή δεν έχουν ποιοτική νομική εκπροσώπηση. Τα γονεϊκά δικαιώματα του καταγγελλόμενου ως δράστη ενδοοικογενειακής βίας ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΣΤΕΛΛΟΝΤΑΙ από τη στιγμή της καταγγελίας ή, έστω, από τη στιγμή της έκδοσης περιοριστικών όρων (Άρ 18 Ν.3500/2006) ή ασφαλιστικών μέτρων μη προσέγγισης των παιδιών και/ή του άλλου γονιού. Αποτελεί ΣΟΒΑΡΗ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ όταν κακοποιημένες γυναίκες και παιδιά που έχουν αποδράσει από την κακοποίηση ή που κρύβονται σε προστατευόμενα πλαίσια λόγω ενδοοικογενειακής βίας ΝΑ ΥΠΟΧΡΕΩΝΟΝΤΑΙ να έρχονται σε επαφή με τον κακοποιητή τους προκειμένου να μην παραβιαστούν τα γονεϊκά δικαιώματα του δράστη ή επειδή κάποιος Νόμος «διέταξε» ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ διαμεσολάβηση ή ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ συνεπιμέλεια. • Η Ελλάδα ΔΕΝ ΔΙΑΘΕΤΕΙ διακριτό ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ στο οποίο να μπορεί να αναφερθεί και να διερευνηθεί κακοποίηση/παραμέληση ή άλλος κίνδυνος για ένα παιδί και καμία διαδικασία υποχρεωτικής αναφοράς: τον ρόλο αυτό αναλαμβάνουν κατόπιν εισαγγελικής εντολής διάφορες Κοινωνικές Υπηρεσίες και άλλες Δημόσιες Υπηρεσίες. Επιπλέον, δεν υπάρχει διαδικασία για εποπτευόμενες γονεϊκές επικοινωνίες. Στις σπάνιες περιπτώσεις που τα δικαστήρια διατάσσουν εποπτευόμενη επικοινωνία, η επίβλεψη ανατίθεται στον γονιό που έχει την επιμέλεια ή σε άτομο της επιλογής του, με όλες τις συνέπειες που αυτό επιφέρει όταν ο γονέας που έχει επικοινωνία είναι κακοποιητικός. • Στην Ελλάδα, το δικαστικό σύστημα ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΔΙΑΣΥΝΔΕΕΙ και να λαμβάνει υπόψη ΤΙΣ ΠΟΛΛΕΣ ΑΣΤΙΚΕΣ και/ή ΠΟΙΝΙΚΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ μεταξύ των ίδιων διαδίκων (σε εκκρεμότητα και εκδικασθείσες σε κάποιους βαθμούς). Οι πολλές προσφυγές στην Αστική και Ποινική δικαιοσύνη είναι τυπικές σε περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας, ειδικά όταν εμπλέκονται κοινά παιδιά και/ή όταν ο δράστης είναι οικονομικά ισχυρότερος από το θύμα (το οποίο ισχύει σχεδόν πάντα για τις κακοποιημένες μητέρες με παιδιά). Σε αυτές τις περιπτώσεις οι δράστες ενδοοικογενειακής βίας καταχρώνται τις δυνατότητες που τους παρέχει το δικαστικό σύστημα προκειμένου να διατηρήσουν ή να ανακτήσουν την πρόσβαση και τον έλεγχο των θυμάτων τους και πολύ συχνά τα καταφέρνουν.