Αρχική Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίουΆρθρο 2 ΑντικείμενοΣχόλιο του χρήστη ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ Γ | 1 Απριλίου 2021, 15:38
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ Γ' | 1 Απριλίου 2021, 15:38

    Η προστασία της παιδικής ηλικίας από την πολιτεία αποτελεί υποχρέωση της πολιτείας και καθήκον των γονέων. Οι σχέσεις των γονέων πρέπει να οροθετούνται όταν χωρίζουν, είτε συνεχίζουν να έχουν καλή σχέση, είτε όχι. Ακόμα και όταν βρίσκονται σε σύγκρουση μεταξύ τους -για όποιο λόγο- η πολιτεία οφείλει να προστατεύει την παιδική ηλικία του πλέον αδύναμου που είναι το παιδί καθώς και την σχέση του παιδιού με κάθε γονέα του χωρίς διακρίσεις, στερεότυπα και προκαταλήψεις. Η αναθεώρηση αποτελεί επιτακτική ανάγκη, ώστε να αποφεύγονται δυσάρεστα φαινόμενα που έχουν επίκεντρο το παιδί και την απώλεια της παιδικής ηλικίας του με τον ένα γονέα του. Η γονεϊκή ιδιότητα είναι δικαίωμα και υποχρέωση και δεν πρέπει να αφαιρείται με κριτήρια τα οποία ενυπάρχουν, είτε στο υποσυνείδητο κάποιων γονιών, είτε στη νομολογία των δικαστηρίων. Η κατάσταση η οποία έχει διαμορφωθεί μετά εφαρμογή του νόμου 1329/1983 υπήρξε προβληματική, ως αναφορά τις σχέσεις γονέων και τέκνων μετα το διαζύγιο. Στην περίπτωση τυχόν διαζυγίου στην πράξη έχει εκτραπεί στο φαινόμενο της αποκλειστικής επιμέλειας, ως κανόνα, στη καθημερινότητα γονέων και παιδιών. Η κατάσταση αυτή κοινωνικά έχει δημιουργήσει πολλά προβλήματα μετατρέποντας τον ένα γονέα σε μονοκράτορα με πλήρη δικαιώματα επί του παιδιού και της ζωής του και του άλλου γονέα σε επισκέπτη ή μακρινό συγγενή. Η σύγχρονη πραγματικότητα όπως αυτή έχει διαμορφωθεί, καθιστά αναγκαία την νομοθετική μεταρρύθμιση στις σχέσεις γονέων και τέκνων μετά το διαζύγιο, αλλά και για τα παιδιά εκτός γάμου δεδομένου μάλιστα ότι η σύγχρονη πραγματικότητα έχει μεταβληθεί .Το ισχύον νομικό πλαίσιο (1983) σε σχέση με το διαζύγιο και τις σχέσεις γονέων και παιδιών δεδομένης της νομολογίας είναι αναχρονιστικό, εκτός πραγματικότητας και δεν εξασφαλίζει στο παιδί τα δικαιώματα του (ΔΣΔΠ) ενώ προσβάλλει την προσωπικότητα και των δυο γονέων, θεωρώντας τον ένα ακατάλληλο για ανατροφή παιδιών και τον άλλο ικανό μόνο γι’ αυτό.