• Σχόλιο του χρήστη 'Αντώνης I.' | 1 Απριλίου 2021, 15:56

    Κύριε Πρωθυπουργέ, κύριε Υπουργέ της δικαιοσύνης, ειλικρινά χάρηκα πολύ όταν άκουσα για πρώτη φορά, ότι υπάρχει επιτέλους πρόθεση από μια κυβέρνηση, σαν χώρα, να κάνουμε ένα μεγάλο άλμα, το οποίο είναι ένα βηματάκι για πολλές άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Το λέω, αφού στη χώρα μας, κάτι θεόσταλτο (πατρότητα) επι της ουσίας, το αφαιρούμε με δικαστικές αποφάσεις. Αυτό που γνωρίζουμε μέχρι τώρα, παρ όλη την ανθρωποκεντρική κατά τα άλλα παιδεία που έχουμε, είναι ότι υπάρχουν δυο κατηγορίες παιδιών. Αυτά που οι γονείς τους δεν είναι χωρισμένοι και διατηρούν το δικαίωμα να μεγαλώνουν μαζί τους και αυτά που οι γονείς τους είναι χωρισμένοι (χωρίς το προηγούμενο δικαίωμα) και μεγαλώνουν με ένα γονέα και ένα επισκέπτη και αυτό το δεχόμαστε ως κοινωνία, επι σαράντα και πλέον έτη. Πολύ ωραία. Επίσης ότι υπάρχουν πατεράδες οι οποίοι δεν είναι χωρισμένοι και είναι γονείς και αυτοί οι χωρισμένοι οι οποίοι είναι λίγο πατεράδες, λίγο επισκέπτες, κυρίως όμως δεν έχουν συναισθήματα λογικά, ίσως και να μην είναι άνθρωποι, αφού επειδή χώρισαν τους απαγορεύτηκε να είναι δίπλα στη ζωή των παιδιών τους. Παράλληλα, η δασκάλα των παιδιών τους, μπορεί να τα βλέπει οκτώ ώρες κάθε μέρα στο σχολείο, ενώ οι ίδιοι (στην πλειονότητα των περιπτώσεων) χρειάζονται πάνω από μια εβδομάδα για να πραγματοποιήσουν αυτή την επικοινωνία. Εκτός από τη δασκάλα, η αδερφή, ο αδερφός, η θεία, ο θείος, η φίλη, ο φίλος της μητέρας, μπορούν να έρχονται σε επαφή, για απεριόριστο χρόνο με τα παιδιά τους και αυτά τα παιδιά διαμορφώνονται τελικά όπως θέλουν οι υπόλοιποι ενώ ο χωρισμένος πατέρας παραμένει θεατής. Επίσης οι συγγενείς των χωρισμένων πατεράδων, αρκούνται πολλές φορές σε καλές φωτογραφίες των παιδιών κ.ο.κ. Θεωρώ ότι είναι περιττό να αναλύσω παραπάνω την κατάσταση, διότι αυτά και ακόμα πολύ χειρότερες περιπτώσεις είναι γνωστές σε όλους, δυστυχώς... Όπως είναι πλέον γνωστό, η Ελληνική κοινωνία είναι έτοιμη για το μεγάλο της άλμα (89%). Οι έρευνες έχουν αποκαλύψει τη σημαντικότητα της παρουσίας και των δύο γονέων και κυρίως οι επιστήμονες έχουν βγει και έχουν καταθέσει τον επιστημονικό τους λόγο. Στους επιστήμονες υπολογίζω όσους έχουν λόγο για τα παιδιά καθώς και τους αρμόδιους νομικούς (πιθανά και άλλοι αλλά δεν έχει νόημα περαιτέρω αναφορά). Ενώ λοιπόν οι αρχικές σας δηλώσεις, είχαν ορολογία που μας έφερνε πιο κοντά στην θέσπιση της συνεπιμέλειας, γεγονός για το οποίο χάρηκα, όπως προανέφερα, ξαφνικά όλα άλλαξαν προς το χειρότερο. Το ίδιο συμπέρασμα αναγνώρισα και στις παρατηρήσεις έγκριτων νομικών, φορέων, ακόμα και δικαστικών και οι οποίοι γνωρίζουν καλά το θέμα. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι προβάλετε την υπακοή στα οριζόμενα από τους επιστήμονες, σε ένα θέμα όπως η πανδημία, για την οποία η Ελληνική αλλά και καμία άλλη κοινωνία δεν είναι εις το ελάχιστο έτοιμη να αντιμετωπίσει, αλλά δεν το κάνετε, για ένα θέμα που η Ελληνική κοινωνία (όπως δείχνουν έρευνες) είναι έτοιμη, ταλανίζει πολύ κόσμο και είναι ξεκάθαρα προς το συμφέρον των παιδιών. Ας το πάρουμε λοιπόν από την άλλη πλευρά. Ένας πατέρας που επιθυμεί να είναι στη ζωή του παιδιού του και να έχει τη συνεπιμέλεια με ίσο χρόνο και εναλλασσόμενη κατοικία και το παρόν νομοσχέδιο δεν του δίνει, πως θα πρέπει να σκεφθεί; Μήπως ότι το παιδί του θα έχει αυξημένες πιθανότητες να εμφανίσει προβληματική συμπεριφορά και σαφώς χαμηλότερο επίπεδο ανάπτυξης; Για ποιο λόγο να επιτρέψω να συμβεί κάτι τέτοιο στο παιδί μου; Τώρα υπάρχουν έρευνες!!Μιλάνε!! Υπάρχουν αποδείξεις!! Θα πρέπει δηλαδή κάποιος να έχει βιωματική εμπειρία μόνο, για να κατανοήσει τι λέμε; Είναι άδικο και απάνθρωπο αυτό που συμβαίνει και παρακαλώ δείτε ότι όσοι το έχουν περάσει ασχέτως θέσης, επαγγέλματος, γνώσεων, κοινωνικής κατάστασης κτλ., είναι αναφανδόν υπέρ της συνεπιμέλειας. Γιατί δεν το τολμάτε; Δεν καταλαβαίνω. Που είναι η αρχή της ισότητας, της κοινής ανατροφής των τέκνων και της εναλλασσόμενης κατοικίας;