Αρχική Κώδικας ΝαρκωτικώνΆρθρο 30 Μεταχείριση εξαρτημένων χρηστών από ναρκωτικές ουσίεςΣχόλιο του χρήστη Εταιρεία Διογένης | 22 Σεπτεμβρίου 2011, 09:41
  • Σχόλιο του χρήστη 'Εταιρεία Διογένης' | 22 Σεπτεμβρίου 2011, 09:41

    Άρθρο 30 Η διαδικασία διαπίστωσης της εξάρτησης Τα άρθρα 30-35 του νομοσχεδίου αναφέρονται στην μεταχείριση των εξαρτημένων ατόμων. Όπως αναφέραμε στις γενικές μας παρατηρήσεις η θεραπευτική προσέγγιση του απλού και του εξαρτημένου χρήστη παρά την προτεραιότητά της είναι ,κατά τη γνώμη μας, σε μεγάλο βαθμό εγκλωβισμένη σε μια πολύπλοκη διαδικασία που σχετίζεται με το ποινικό δίκαιο. Στα πλαίσια του ποινικού δικαίου αναζητούνται λύσεις για μια θεραπευτική προσέγγιση. Κατά την άποψή μας θα πρέπει να εξετασθεί σοβαρά η εμπειρία της Πορτογαλίας στο θέμα της προσέγγισης των χρηστών. Η Πορτογαλία εφαρμόζει από το 2001 ένα σύστημα αποποινικοποίησης της χρήσης, κατοχής και προμήθειας ναρκωτικών εκτός του πλαισίου του ποινικού δικαίου. Το νομοθετικό πλαίσιο καθορίζει ότι η χρήση, προμήθεια και κατοχή ναρκωτικών για προσωπική χρήση που δεν υπερβαίνει την ποσότητα που χρειάζεται ένα άτομο για την περίοδο 10 ημερών δεν αποτελεί αξιόποινη πράξη. Αν δεν υπάρχει ένδειξη ότι πρόκειται για διακίνηση ναρκωτικών, το άτομο που έχει στην κατοχή του ποσότητα ναρκωτικών όπως προβλέπεται από το νόμο, παραπέμπεται στην επιτροπή αποτροπής της εξάρτησης από ναρκωτικά (Drug Addiction Dissuasion Commission). Η εν λόγω επιτροπή δεν λειτουργεί στα πλαίσια του ποινικού δικαίου και το αρμόδιο υπουργείο είναι το υπουργείο Υγείας. Η επιτροπή αποτελείται από εξειδικευμένα άτομα από το χώρο της υγείας, νομικούς και άτομα από το χώρο της κοινωνικών επιστημών. Το μεγάλο προτέρημα αυτής της διαδικασίας είναι ότι ο χρήστης που έρχεται αντιμέτωπος με την αστυνομία για κατοχή ναρκωτικών παραπέμπεται στην Επιτροπή Αποτροπής της εξάρτησης με κύριο στόχο την πρόληψη δηλαδή στο να μην φθάσουν οι χρήστες στο στάδιο της εξάρτησης. Η ποινική δικαιοσύνη εμπλέκεται σε δεύτερο στάδιο, όταν αποδειχθεί ότι οι συμβουλές της επιτροπής δεν εφαρμόζονται ή όταν αποδειχθεί ότι πρόκειται για άτομα που εμπλέκονται σε πράξεις διακίνησης ναρκωτικών. Η αξιολόγηση αυτού του συστήματος στην Πορτογαλία απέδειξε ότι τα αποτελέσματα είναι θεαματικά. Στο πρώτο στάδιο 2001-2003 υπήρξε άνοδος της χρήσης ναρκωτικών στη συνέχεια όμως υπήρξε μεγάλη μείωση των χρηστών ειδικά στους νέους μεταξύ 15 και 19 ετών, η διάδοση του AIDS μειώθηκε αισθητά και οι περιπτώσεις καταδίκης για παραβάσεις του νόμου ναρκωτικών μειώθηκαν στην περίοδο 2003 – 2009. Από τη στιγμή που δεν υπήρχε ο φόβος σύλληψης και εγκλεισμού και το κοινωνικό στίγμα για τη χρήση ναρκωτικών μειώθηκε, περισσότεροι χρήστες συμφωνούν με την εισαγωγή τους σε προγράμματα πρόληψης και θεραπείας. Το όφελος των οργάνων δίωξης είναι επίσης σημαντικό διότι μπορούν να επικεντρωθούν στη δίωξη του οργανωμένου εγκλήματος. Είμαστε της άποψης ότι θα μπορούσε να συνδυαστεί η Πορτογαλική εμπειρία με το υπό συζήτηση σχέδιο νόμου, προσθέτοντας σαν προ-στάδιο της διαδικασίας διαπίστωσης της εξάρτησης όπως περιγράφεται στα άρθρα 30-35 ένα άρθρο που θα καθορίζει ότι υπό την αρμοδιότητα και εποπτεία του υπουργείου υγείας θα πραγματοποιηθεί η εισαγωγή ενός συστήματος προσέγγισης των χρηστών κατά το Πορτογαλικό πρότυπο. Κατ’ αυτόν τον τρόπο δεν θα δοθεί προτεραιότητα στη πολύπλοκη, χρονοβόρα και εκ των πραγμάτων αποδεδειγμένα ατελέσφορη διαδικασία διάγνωσης της εξάρτησης στο πλαίσιο του ποινικού δικαίου, αλλά στην πρόληψη και στην πρακτική παρακολούθηση και υποστήριξη των χρηστών με στόχο την αποφυγή της εξάρτησης. Παράλληλα θα αποφευχθεί η εσφαλμένη εντύπωση που κυριαρχεί στο ευρύ κοινό, ότι αν είσαι εξαρτημένος έχεις μεγάλα πλεονεκτήματα σε όλο το φάσμα της ποινικής διαδικασίας.