Αρχική Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίουΆρθρο 7 Από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας σε περίπτωση διαζυγίου ή ακύρωσης του γάμου και διάστασης των συζύγων– Αντικατάσταση τίτλου και άρθρου 1513 ΑΚΣχόλιο του χρήστη Εμι Γαλανη | 1 Απριλίου 2021, 16:25
  • Σχόλιο του χρήστη 'Εμι Γαλανη' | 1 Απριλίου 2021, 16:25

    Η έμφυλη βία και συγκεκριμένα η ενδοοικογενειακή βία έχει καταστεί για τις Ευρωπαίες μεταξύ 15 και 44 χρόνων η πρώτη αιτία αναπηρίας και θανάτου, αφήνοντας πίσω ακόμη και τα αυτοκινητικά δυστυχήματα ή τον καρκίνο Ας αναλογιστούμε, όμως και, πόσες υποθέσεις εμφυλης βιας δεν φτάνουν ποτέ στα δικαστήρια, πόσες γυναίκες σιωπούν κάτω από το βάρος των συνεχών απειλών και του φόβου, πόσες φορές η αστυνομία τις στέλνει πίσω στον κακοποιητή τους. Η υποχρεωτική συνεπιμέλεια είναι συχνά για τον πρώην σύντροφο το μέσο άσκησης εξουσίας και συνιστά νέα μορφή άσκησης βίας στο θύμα του. Ήδη πολλοί απειλούν τις μητέρες των παιδιών τους πως θα τους πάρουν το παιδί πριν ακόμα ψηφιστεί το νομοσχέδιο. Το δικαίωμα επίσκεψης και φιλοξενίας των πατεράδων, συχνά αποτελεί για τις γυναίκες και τα παιδιά μεγάλο ρίσκο, θέτει τις γυναίκες θύματα βίας σε συστηματική επαφή με τον κακοποιητή τους και κάποιες φορές τις εκθέτει σε αυτόν χωρίς καμία απολύτως ασφάλεια. Το συχνά λεγόμενο από τους υποστηρικτές της διά νόμου πρόβλεψης ισόχρονης κατανομής της επιμέλειας και στους δύο γονείς, με υποχρεωτική την εναλλασσόμενη διαμονή του τέκνου, ότι τούτο προβλέπεται σε διεθνή κείμενα ή σε ξένες νομοθεσίες, είναι επίσης ανακριβές. Διότι αυτό που πράγματι προβλέπεται διεθνώς (και δικαίως) είναι να δίνει ο νόμος τη δυνατότητα για συνεπιμέλεια και εναλλαγή διαμονής του τέκνου και να ενθαρρύνει σχετικώς τον δικαστή και όχι να επιβάλλει τούτο ο νόμος εκ προοιμίου... Η Αυστραλία, η πρώτη χώρα που εισήγαγε το 2006 τον όρο της αναγκαστικής συνεπιμέλειας στις περιπτώσεις των διαζυγίων και διάστασης συντρόφων, με νόμο αφαίρεσε την αναγκαστική συνεπιμέλεια, καθώς κρίθηκε επικίνδυνη, γιατί έδινε το δικαίωμα εργαλειοποίησης του παιδιού για κακοποίηση συντρόφων και παιδιών. Σε περιπτώσεις όπως αυτές ορισμένων επαρχιών του ισπανικού κράτους, όπου πρόσφατα επιχειρήθηκε να εφαρμοστεί η υποχρεωτικότητα στη συνεπιμέλεια (Χώρα των Βάσκων και Αραγονία), δεν εφαρμόζεται υποχρεωτική συνεπιμελεια , όταν υπάρχει υποψία ενδοοικογενειακής/έμφυλης βίας ή όταν δεν υπάρχει προηγούμενη συμφωνία των γονέων, ενώ στην Ιταλία, με κοινωνικές συνθήκες πολύ κοντινές στη δική μας χώρα, αποσύρθηκε πλήρως το αντίστοιχο νομοσχεδίου, το οποίο είχε προταθεί από την ακροδεξιά Λέγκα του Βορρά και το λαϊκιστικό Κίνημα των 5 Αστέρων. Η Γαλλία νομοθετεί αναστολή του δικαιώματος γονικής μέριμνας και επικοινωνίας του κακοποιητή με το παιδί, από την πρώτη στιγμή της Ποινικής Δίωξης ενώ εδώ μέχρι την «αμετάκλητη» απόφαση, δηλαδή μέχρι την χρονοβόρα και πολυδάπανη απόφαση του Άρειου Πάγου, ο κακοποιητής θα μπορεί να παίρνει το παιδί μέχρι και 1/3 του συνολικού χρόνου. Τα παιδιά, όμως, δεν είναι αντικείμενο ή εμπόρευμα που αν συμβεί κάποια βλάβη ή ζημιά σε αυτά κατά τη διάρκεια της συνεπιμέλειας, μετά θα αλλάξεις τη ρύθμιση, γιατί αποδείχτηκε ότι είναι επιβλαβής για το παιδί. Η Δικαιοσύνη έχει καθήκον να προστατεύσει τα παιδιά απο το ρίσκο του κινδύνου και να υπολογίσει τον κίνδυνο εκ των προτέρων. Μιλάμε για ανθρώπους με ίσα δικαιώματα, όπως αναγνωρίζονται στη Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και, επιπρόσθετα, στη Σύμβαση Δικαιωμάτων του παιδιού. Σύμφωνα με τις θέσεις που καταγράφει η Παιδοψυχιατρική Εταιρεία Ελλάδος σε πρόσφατη παρέμβασή της, σε διάφορες ηλικιακές φάσεις των παιδιών που εχουν εναλλασσόμενη κατοικια εμφανίζουν άγχη και άλλες δυσκολίες στη διαχείριση της εναλλασσόμενης κατοικίας. Σε ποιο περιβάλλον ισότητας θα αναπτυχθεί και θα στεριώσει η υποχρεωτική συνεπιμέλεια; Η Ελλάδα είναι τελευταία μεταξύ των χωρών της ΕΕ σε θέματα ισότητας των φύλων.Επιπλέον η διάθεση του χρόνου των γυναικών στην Ελλάδα έχει επιδεινωθεί από το 2005 μέχρι σήμερα με το έμφυλο χάσμα να διογκώνεται αντί να γεφυρώνεται, καθώς το 38% των γυναικών ασχολούνται με την φροντίδα και την εκπαίδευση των μελών της οικογένειας τους, τουλάχιστον μια ώρα την ημέρα, ποσοστό που στους άντρες αγγίζει το 20%. Περίπου το 85% των γυναικών μαγειρεύουν και ασχολούνται με τις δουλειές του σπιτιού σε σχέση με το 16% των ανδρών. Ειδικοί του ΟΗΕ εκτιμούν ότι το χάσμα της φτώχειας μεταξύ ανδρών και γυναικών θα μεγαλώσει το 2021 λόγω της οικονομικής ύφεσης. Το επερχόμενο νομοσχέδιο, όχι μόνο, δεν έχει ιδέα τι συμβαίνει στα δικαστήρια, στα ελληνικά νοικοκυριά, στη ζωή της Ελληνίδας μητέρας, αλλά έρχεται να διπλασιάσει τα δικαστήρια, λόγω των εγγενών δυσλειτουργιών που επιχειρεί να νομοθετήσει, αντί να ελαφρύνει τα βάρη που κουβαλάει η ελληνιδα μητερα στην πλάτη της. Η μετακόμιση μπορεί να είναι αναγκαία για την εύρεση δουλειάς ή αναγκαστική αν μια μονογονεϊκή οικογένεια δεν μπορεί να πληρώσει το νοίκι .Σύμφωνα με τα όσα ισχύουν ήδη, αν κάποιος γονιός χρειαστεί να μετακομίσει σε άλλη πόλη, πρέπει να πάρει την άδεια του άλλου, κάτι που τον καθιστά ευάλωτο αν η σχέση δεν είναι καλή.. Υπάρχει κίνδυνος να εγκλωβιστούν γυναίκες και παιδιά σε χωριά ή πόλεις ενδεχομένως χωρίς κανένα υποστηρικτικό δικτυο 0σον αφορά το σύνδρομο γονικής αποξένωσης ,θεωρείται επιστημονικά αβάσιμο από το Υπουργείο Δικαιοσύνης στις ΗΠΑ, αφού απέτυχε να περάσει τον καθιερωμένο έλεγχο περί αποδειξιμότητας των επιστημονικών προτύπων Δεν αναγνωρίζεται από την Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία ή από οποιοδήποτε άλλο επαγγελματικό σώμα. Ουτε ο Ο.Η.Ε και ο Π.Ο.Υ δεν το αναγνωρίζει και μάλιστα εφιστά την προσοχή σε όσους χρησιμοποιούν τέτοιου είδους όρους. Σε έγγραφο τους που συνυπογράφουν 32 χώρες πρέπει να δίνεται προσοχή σε θέματα ενδοοικογενειακής, όταν αυτού του είδους οι όροι χρησιμοποιούνται μαζί, γιατί στοχεύουν στον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης από τα εγκλήματα που έχουν κάνει οι θύτες, προκειμένου να κερδίσουν δικαιώματα πάνω στα θύματα και να συνεχίζουν να εγκληματούν. Ο επινοητής του συνδρόμου άλλωστε ισχυριζόταν ότι δεν υπήρχε τίποτα πολύ λάθος με την παιδοφιλία, αιμομικτική ή μη.!! Γνωστός εμπειρογνώμονας ενδοοικογενειακής βίας, τον Jon Conte του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον,το χαρακτηριζει ως “ίσως το πιο μη-επιστημονικό κομμάτι σκουπιδιών που έχω δει στο ακαδημαϊκό πεδίο στην εποχή μου”. Ζητάμε την άμεση απόσυρση του νομοσχεδίου. Έγκριτες/οι ψυχίατροι και η Παιδοψυχιατρική Εταιρεία συμφωνυν όταν δεν υπάρχει συναίνεση στη συνεπιμέλεια, το παιδί πρέπει να μείνει με τον καταλληλότερο γονέα και να έχει επικοινωνία με τον άλλο γονέα όσο ορίζει η/ο δικαστής κρίνοντας την κάθε περίπτωση ξεχωριστά (όπως ισχύει μέχρι τώρα). Οποτε είμαστε ΥΠΕΡ της συναινετικής συνεπιμέλειας εφόσον υπάρχουν οι προδιαγραφές και η συναίνεση και των δύο γονέων. Ζηταμε: • Δημόσια και δωρεάν διαμεσολάβηση για την επίλυση των οικογενειακών διαφορών στις περιπτώσεις που μπορούν να επιτευχθούν συναινετικές λύσεις • Ίδρυση εξειδικευμένων οικογενειακών δικαστηρίων για το χειρισμό των αντιδικιών, με διαδικασίες που θα προστατεύουν την ψυχοσυναισθηματική ισορροπία του παιδιού • Δημόσια και δωρεάν συμβουλευτική γονέων, παρακολούθηση των παιδιών από παιδοψυχολόγους, παιδοψυχιάτρους, κοινωνικές/ούς λειτουργούς • Ολική αλλαγή της διαχείρισης των καταγγελιών ενδοοικογενειακής βίας και παιδικής κακοποίησης: Εξαντλητική διερεύνησή τους σε συνθήκες ασφάλειας και υποστήριξης της καταγγέλλουσας • Παροχή μηνιαίας οικονομικής ενίσχυσης σε όλους τους χαμηλού εισοδήματος χωρισμένους γονείς • Να αναλάβει το κράτος μεγάλο μέρος των δαπανών και βαρών ανατροφής με δημόσιους και δωρεάν παιδικούς σταθμούς, κέντρα δημιουργικής απασχόλησης, πρόσληψη προσωπικού για την επέκταση και καλύτερη λειτουργία των ολοήμερων σχολείων ώστε να διευκολύνεται η πρόσβαση των γονέων στην αγορά εργασίας κ.ο.κ. • Σε περιόδους έξαρσης της κρίσης της κοινωνικής αναπαραγωγής (καθώς τέτοια κρίση βιώνουν πλέον και στην «κανονικότητα» οι πυρηνικές οικογένειες), όπως στην περίπτωση της πανδημίας COVID-19, ειδικό κρατικό/δημόσιο μηχανισμό μέριμνας για παροχή βοήθειας σε διαζευγμένους ή σε διάσταση γονείς στο σπίτι ώστε να είναι σε θέση να συνεχίζουν την αμειβόμενη εργασία τους αλλά και την κοινωνική/προσωπική τους ζωή, το οποίο είναι απαραίτητο για την εξασφάλιση της ψυχικής υγείας των ίδιων και των παιδιών. Τελος , δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι εκκρεμούν δικαστήρια εναντίον κάποιων ενεργών μπαμπάδων για κακοποίηση (ανάμεσά τους αυτός που κακοποίησε την πρώην σύζυγό του στο προαύλιο του σχολείου των παιδιών του, μπροστά στα μάτια γονιών, παιδιών και δασκάλων στην Κέρκυρα).