Αρχική Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίουΚΕΦΑΛΑΙΟ Ε’ ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ Άρθρο 18 Εφαρμογή των Κεφαλαίων Β’ και Γ΄ σε εκκρεμείς υποθέσειςΣχόλιο του χρήστη Δάρας Αλέξανδρος | 1 Απριλίου 2021, 17:30
  • Σχόλιο του χρήστη 'Δάρας Αλέξανδρος' | 1 Απριλίου 2021, 17:30

    Το νομοσχέδιο διαφημίστηκε ως λυτρωτής εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, διαφημίστηκε ως νόμος της ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑΣ. Μακάρι να γίνει. Όμως περιέχει τα στοιχεία που μπορούν να οδηγήσουν πάλι στην ίδια αισχρή κατάσταση που βιώνουμε ως σήμερα. Ξεχωρίζει τους γονείς σε "γονέα με τον οποίο διαμένει το τέκνο" και σε "γονέα με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο". Η αναφορά στη διαφορά αυτή γίνεται τόσο πολλές φορές που γίνεται κατανοητό ότι το στοιχείο αυτό θα έχει βαρύνουσα σημασία στην αντιμετώπιση από την πολιτεία. Διαβάζοντας το νομοσχέδιο, ανακαλύπτεις και το να "μην διαταράσσεται η καθημερινότητα του τέκνου". Αυτά τα δύο σε συνδυασμό οδηγούν σε συνέχιση της υπάρχουσας κατάστασης, αφού η "καθημερινότητα" καθορίζεται από "το γονέα με τον οποίο διαμένει το τέκνο". Δεν είναι συνεπιμέλεια αυτό. Όσοι έχουμε υποφέρει τα πάνδεινα για να καταφέρουμε να παίξουμε, έστω στοιχειωδώς το ρόλο του πατέρα, καταλαβαίνουμε ότι αυτή η λογική ανοίγει διάπλατα το δρόμο για διακρίσεις μεταξύ των γονέων. Δεν θα αναφερθώ στο δικό μου παράδειγμα, στη φρίκη που έχω εισπράξει από την αντιμετώπισή μου ως ατόμου που στερείται κάθε γονεϊκού δικαιώματος και την αντιμετώπιση του παιδιού μου ως περιουσιακό στοιχείο της μητέρας του. Ξέρω ότι υπάρχουν αμέτρητες ιστορίες πιο φρικτές από τη δική μου. Έχουμε αντιμετωπιστεί ακριβώς έτσι, γονείς και παιδιά και ξέρουμε ότι ο νόμος οφείλει να μας προστατεύσει, πράγμα που δεν βλέπω να κάνει. Η μόνη μεταβολή που βλέπω, είναι ο καθορισμός του ενός τρίτου στο χρόνο επικοινωνίας. Εάν ισχύσει, θα βελτιώσει τη σημερινή κατάσταση και θα απαλύνει αρκετές από τις πληγές της. Όμως ακόμα και σε αυτήν, στη μόνη πρόοδο που φέρνει το νομοσχέδιο, την τόσο λειψή, η επίμαχη φράση κλείνει με μία περιτέχνως ασαφή κατάληξη για τη "μη διατάραξη της καθημερινότητας", που πολύ εύκολα μπορούμε να καταλάβουμε πώς δύναται να ερμηνευτεί. Ελπίζω στην πορεία προς την τελική μορφή του, ο νόμος να κινηθεί προς τη ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ. Στο Άρθρο 18 αναφέρεται ότι οι νέες ρυθμίσεις δεν εφαρμόζονται στις ήδη ρυθμισμένες υποθέσεις και απαιτείται εκ νέου προσφυγή στο δικαστήριο. Εφόσον μιλάμε για υποθέσεις που ο χρόνος είναι το σημαντικότερο στοιχείο (χρόνος που απομένει έως την ενηλικίωση, χρόνος επικοινωνίας γονέα-τέκνου), είναι αυτονόητο ότι η εκ νέου ρύθμιση πρέπει να γίνεται με διαδικασίες κατεπείγοντος (π.χ. ασφαλιστικά μέτρα) και όχι με πολύχρονες διαδικασίες που θα καταδικάζουν τα παιδιά μας να ζουν σε μια άλλη πραγματικότητα που πια δεν θα υπάρχει. Για να αποφευχθούν τέτοιες κωμικοτραγικές καταστάσεις, ζητάμε το αυτονόητο, την άμεση εφαρμογή των όποιων ευεργετημάτων του νόμου προς τα παιδιά μας και προς εμάς. Η ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ είναι ανάγκη της κοινωνίας. Όλο το προηγούμενο διάστημα, που η συνεπιμέλεια τέθηκε ως δημόσιο θέμα διαλόγου, διαπιστώθηκε α) ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων την επιθυμεί και β) ότι σε επίπεδο επιχειρημάτων και τεκμηρίωσης, η συνεπιμέλεια υπερτερεί κατά πολύ οποιασδήποτε εναντίον της άποψης. Κυρίες και κύριοι αρμόδιοι, παρακαλώ πάρτε υπόψη σας τις νομικές προτάσεις που προωθούν τη συνεπιμέλεια. Ό,τι κι αν αποφασίσετε, να είστε σίγουροι ότι θα μείνει σε όλους μας αξέχαστο.