Αρχική Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίουΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΤΕΚΜΗΡΙΟΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΚΑΚΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ Άρθρο 13 Δικαίωμα επικοινωνίας – Αντικατάσταση άρθρου 1520 ΑΚΣχόλιο του χρήστη ΒΙΟΛΕΤΤΑ ΖΕΥΚΗ | 1 Απριλίου 2021, 19:32
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΒΙΟΛΕΤΤΑ ΖΕΥΚΗ' | 1 Απριλίου 2021, 19:32

    1) Στο νομοσχέδιο εισάγεται αυθαιρέτως ως ελάχιστη επικοινωνία το 1/3 του χρόνου του παιδιού, αφαιρώντας την υποχρέωση αξιολόγησης από τα αρμόδια δικαστικά όργανα, χωρίς να προκύπτει, αν αφορά στον ελεύθερο ή στον πραγματικό χρόνο. Στη περίπτωση, που αφορά στον πραγματικό χρόνο είναι άτοπο καθώς πρόκειται για 8 ώρες την ημέρα. Είναι δε σαφές ότι η τόσο εκτεταμένη επικοινωνία θα έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση ή την κατάργηση των διατροφών των παιδιών, καθώς μιλάμε για μια κεκαλυμμένη εναλλασσόμενη κατοικία και υποχρεωτική συνεπιμέλεια. Εξάλλου, σύμφωνα πάντα με το σχέδιο νόμου, μόνο αναιτιολόγητη μη καταβολή της διατροφής θα ποινικοποιείται, γεγονός που θα διευκολύνει τη μη καταβολή της, ενώ είναι πλέον εξαιρετικά δύσκολη η διαδικασία της άσκησης του δικαιώματος διατροφής από τον οικονομικά ασθενέστερο γονέα για λογαριασμό του παιδιού. 2) Οι διατάξεις του νομοσχεδίου προσκρούουν ευθέως σε διεθνείς συμβάσεις και, αν τυχόν ψηφιστεί, κινδυνεύει να καταδικαστεί η Χώρα από τα διεθνή δικαστήρια. Συγκεκριμένα, ο κακοποιητικός γονέας μόνο με αμετάκλητη απόφαση δικαστηρίου δεν ασκεί δικαιώματα επικοινωνίας και τη γονική μέριμνα, το οποίο πρακτικά σημαίνει 8-10 έτη κακοποίησης, Με δεδομένο ότι για να καταστεί αμετάκλητη απόφαση για βιασμό ανηλίκου η ποινική διαδικασία διαρκεί 9 – 13 έτη, τυχόν υιοθέτηση τέτοια διάταξης θα οδηγήσει σε καταστάσεις, όπου ο γονέας που εγκληματεί σε βάρος του τέκνου του θα συνεχίζει την εγκληματική του δραστηριότητα ανενόχλητος, αξιώνοντας «να μεριμνά» ή «να επικοινωνεί» με το τέκνο του, ενώ τα παιδιά, τα αθώα θύματα, θα εγκαταλείπονται αβοήθητα. Η πολιτεία θα μένει απαθής. Και η άποψη έγκριτου παιδοψυχιάτρου για το ίδιο θέμα: 2) Τιμωρεί η πολιτεία τα παιδιά που καταγγέλλουν κακοποίηση; Από τον Γιώργο Νικολαΐδη, Ψυχίατρο και Διευθυντή Ψυχικής Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού Προ λίγων ημερών δόθηκε σε δημόσια διαβούλευση το νέο νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης για την άσκηση της γονεϊκής μέριμνας, νομοσχέδιο που είναι περισσότερο γνωστό ως «συνεπιμέλεια» καθώς εισάγει για πρώτη φορά την υποχρεωτική συνεπιμέλεια των παιδιών των χωρισμένων γονιών καθιερώνοντας υποχρέωση διαμονής των ανηλίκων κατά τα 2/3 του χρόνου στον έναν και κατά το 1/3 του χρόνου στον άλλο γονέα τους. Το νομοσχέδιο έχει προκαλέσει πλήθος αντιδράσεων ένθεν κακείθεν. Ωστόσο μια από τις ρυθμίσεις που εμπεριέχει μοιάζει να έχει ξεχωριστή σημασία. Το Άρθρο 13 του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου, το οποίο αντικαθιστά το Άρθρο 1520 του Αστικού Κώδικα, προβλέπει ότι «Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας» (δη-λαδή τον διαμοιρασμό του χρόνου διαβίωσης του παιδιού 2/3-1/3) «είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής». Τι σημαίνει αυτό σε απλά ελληνικά; Ότι ακόμα κι αν ο ένας γονέας έχει κατηγορηθεί για εγκλήματα κατά του παιδιού του θα πρέπει πρώτα η καταδικαστική απόφαση να γίνει «αμετάκλητη» μέχρι να αναιρεθεί ο κανόνας του «2/3-1/3». «Αμετάκλητη» δικαστική απόφαση θεωρείται όταν έχουν εξαντληθεί όλα τα ένδικα μέσα – στην πράξη «αμετάκλητη» είναι μόνο η απόφαση του Αρείου Πάγου. Αυτό είναι σαν να τιμωρεί η πολιτεία όσα παιδιά βρίσκουν το θάρρος να σπάσουν τη σιωπή και να μιλήσουν. Μια υπόθεση κακοποίησης παιδιού, σωματικής ή σεξουαλικής για παράδειγμα, για να δικαστεί σε πρώτο βαθμό, να πάει στο Εφετείο και να τελεσιδικήσει στον Άρειο Πάγο, συχνά χρειάζεται να ξεπεράσει τη δεκαετία. Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι ένα παιδί που κακοποιείται από τον ένα γονιό του και βρίσκει το θάρρος να το καταγγείλει θα πρέπει υποχρεωτικά να περνάει το 1/3 του χρόνου του με τον κακοποιητή γονιό του μέχρι να ενηλικιωθεί.