Αρχική Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίουΆρθρο 12 Από κοινού άσκηση της επιμέλειας του τέκνου σε σημαντικά ζητήματα – Αντικατάσταση τίτλου και άρθρου 1519 ΑΚΣχόλιο του χρήστη ΜΑΡΙΑ ΧΑΝΤΖΟΠΟΥΛΟΥ | 1 Απριλίου 2021, 19:01
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΜΑΡΙΑ ΧΑΝΤΖΟΠΟΥΛΟΥ' | 1 Απριλίου 2021, 19:01

    Το άρθρο 12 του νομοσχεδίου, θα επιβαρύνει πολύ περισσότερο τις σχέσεις μεταξύ γονέων, σε σχέση με τις υπάρχουσες διατάξεις. Ενώ στο άρθρο 11 του νομοσχεδίου ορίζεται ότι ο έχων την επιμέλεια, λαμβάνει αποφάσεις για την μόρφωση και επιμέλεια, στο άρθρο 12 θεσπίζεται συναπόφαση για ζητήματα εκπαίδευσης που που επιδρούν αποφασιστικά στο μέλλον του. Προφανής αντίφαση. Με ποια κριτήρια ορίζονται οι αποφάσεις αυτές; Πώς θα αξιολογηθεί το κρίσιμο; Για κάποιον είναι κρίσιμο το φροντιστήριο εν όψει πανελληνίων, για άλλον η επιλογή κλασικού ή επαγγελματικού λυκείου, για τον τρίτο το δίλημμα μουσικό ή γενικό γυμνάσιο, για τον τέταρτο η επιλογή δίγλωσσου δημοτικού ή κανονικού. Όλες επηρεάζουν το μέλλον του παιδιού, ποια επιλογή είναι "πιο" κρίσιμη; Ο νομοθέτης είναι θύμα του αιτήματος για συνεπιμέλεια, από ανθρώπους που δεν ξέρουν πώς και που δεν θέλουν να συνεννοηθούν. Όπως και ορισμένοι καλοπροαίρετοι Δικαστές, ο νομοθέτης θεωρεί δεδομένο ότι όλοι οι γονείς θέλουν και μπορούν να συνεργασθούν. Όταν όμως ο ένας είναι κακοπροαίρετος, για ποια συνεργασία μιλάμε; Όταν σε κάθε πρόταση ή και εντολή Δικαστηρίου, ο γονέας αρνείται να συμμορφωθεί και λέει ότι το παιδί δεν θέλει, είτε είναι 10 είτε 12 είτε 15 ετών, για ποια συνεργασία μιλάμε; Στην εισηγητική έκθεση (σελ. 3), αναφέρεται ότι είναι πρόβλημα η μη ενημέρωση του γονέα που δεν διαμένει με το παιδί. Η μη ενημέρωση, όταν υπάρχει τέτοιο πρόβλημα, λύνεται με την απόδοση συνεπιμέλειας σε προβληματικούς γονείς, που θα «μπλοκάρουν» κάθε απόφαση για το μέλλον του παιδιού, για να ικανοποιήσουν τον εγωισμό τους και να εκδικηθούν τον άλλο γονέα, για προσωπικούς λόγους; Είναι ωραίες οι διακηρύξεις για συνεργασία των γονέων (σελ. 6 εισηγητικής έκθεσης), αλλά είναι περιττές για τους δεκάδες χιλιάδες ώριμους και συνειδητοποιημένους γονείς, που ήδη συνεργάζονται υπό το ισχύον καθεστώς. Ως προς τους προβληματικούς και δόλιους χαρακτήρες, όμως, το νομοσχέδιο, κάνει βήματα πίσω, όχι εμπρός. Πώς προστατεύεται το συμφέρον του τέκνου, όταν διαιωνίζεται η διαφορά και χρειάζεται άδεια του προβληματικού γονέα για το παραμικρό; Εγώ έχασα το παιδί μου, μέσω γονεϊκής αποξένωσης, από τον πατέρα που δεν είχε συνεπιμέλεια. Φανταστείτε να είχε, τι προβλήματα θα είχε δημιουργήσει από την πρώιμη ανάπτυξη του παιδιού. Περαιτέρω, σας παραπέμπω στο βιβλίο της Όλγας Θέμελη, Τα παιδία καταθέτει, εκδόσεις Τόπος, 2014, σελ. 273 επ. Σε αυτό αναφέρονται λεπτομέρειες για το σύνδρομο γονεϊκής αποξένωσης και το φαινόμενο του ανεξάρτητου στοχαστή, δηλαδή τον τρόπο που λειτουργούν οι γονείς που θέλουν να αποξενώσουν το παιδί από τον άλλο γονέα, να τον απαξιώσουν και να του στερήσουν. Η αυξημένη δυνατότητα παρέμβασης που προτείνει το άρθρο αυτό, θα διευκολύνει τους γονείς που θέλουν να αποξενώσουν τα παιδιά, καθώς και να καταστήσει αδύνατη την άσκηση επιμέλειας από τον υπεύθυνο γονέα, για να ικανοποιούν οι δόλιοι και ατελείς χαρακτήρες, τον εγωισμό τους.