• Σχόλιο του χρήστη 'ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΘΩΜΑ' | 1 Απριλίου 2021, 19:44

    Το εν λόγω άρθρο συμπεριλαμβάνει ίσως τις ουσιαστικότερες αλλαγές που επιχειρούνται με το παρόν νομοσχέδιο, σε ό,τι αφορά τόσο τη σχέση του παιδιού με τους γονείς του όσο και τη μεταξύ των γονέων σχέση μετά το διαζύγιο, συνεπώς η διατύπωσή του θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο προσεκτική αλλά και πλήρης, καθώς σε αντίθετη περίπτωση κάθε άλλο παρά θα εκπληρώσει τον σκοπό που καλείται να υπηρετήσει. Αν το νομοσχέδιο επιχειρεί να εκσυγχρονήσει τις οικογενειακές σχέσεις με έναν πιο ενεργό ρόλο του πατέρα στη ζωή του παιδιού, θα πρέπει να καταστίσει σαφές ότι ο ρόλος των δύο γονέων οφείλει να λειτουργεί συμπληρωματικά σε όλο το φάσμα των αναγκών του παιδιού, όχι μόνο στη θεωρία αλλά και στην πράξη, κάτι που δεν κάνει. Σε κάθε περίπτωση, το 1/3 του χρόνου προυποθέτει συνεχείς εναλλαγές και μπορεί να οδηγήσει σε μία ασταθή καθημερινότητα για το παιδί,με τα όποια προβλήματα μπορεί να συνεπάγεται. Η διαχείριση του "περισότερου χρόνου" που διεκδικεί μία μερίδα χωρισμένων γονέων, και που τους παρέχει το νομοσχέδιο, πρέπει να γίνεται με υπευθυνότητα απέναντι στις ανάγκες και τις υποχρεώσεις της καθημερινότητας του παιδιού, αλλιώς γίνεται απλώς σπατάλη πολύτιμου χρόνου. Η δε προυπόθεση της αμετάκλητης καταδίκης για την στέρηση ή περιορισμό της επικοινωνίας, αφήνει τα παιδιά εντελώς απροστάτευτα απέναντι σε έναν κακοποιητικό γονέα, είναι εντελώς ασύμφωνη με τις αρχές ενός κράτους δικαίου, παντελώς αντιδημοκρατική, χωρίς κανένα σεβασμό απέναντι στα δικαιώματα του παιδιού που έχουν θεσπιστεί και παραπέμπει σε απαρχαιωμένα καθεστώτα που δεν ταιριάζουν σε καμία σύγχρονη δημοκρατία. Είναι εγκληματικό και σε καμία περίπτωση δεν έχει "παιδοκεντρικό χαρακτήρα".