Αρχική Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίουΚΕΦΑΛΑΙΟ Ζ΄ Άρθρο 23 Έναρξη ισχύοςΣχόλιο του χρήστη Άννα | 1 Απριλίου 2021, 20:39
  • Σχόλιο του χρήστη 'Άννα' | 1 Απριλίου 2021, 20:39

    Κύριοι νομοθέτες. Συμφωνούμε όλοι ότι η οικογένεια είναι ιερός θεσμός. Συμφωνούμε όλοι ότι κανείς δεν δημιουργεί οικογένεια για να την διαλύσει. Συμφωνούμε όλοι (;) ότι θέλουμε το καλό του παιδιού, ακόμα και μετά τη διάλυση μιας οικογένειας. Συμφωνούμε όλοι ότι αυτό το προσχέδιο νόμου που μας παρουσιάζετε μόνο "το συμφέρον του τέκνου" δεν προστατεύει; Καλώς ή κακώς, τα διαζύγια/διάσταση κ.λπ. δεν είναι πάντα συναινετικά. Τα μη συναινετικά διαζύγια/διάσταση κ.λπ. για λόγους ανωτέρας βίας (όπως την προστασία του τέκνου από κακοποιητικές, ψυχιατρικά κολάσιμες συμπεριφορές, εθισμούς κ.α.) είτε μοιχείας και για οποιονδήποτε άλλο λόγο δεν υπάρχει συναινετικό διαζύγιο/διάσταση δεν θα γίνουν συναινετικά, επειδή υποχρεώνετε αμφότερους να συμφωνήσουν σε πράγματα που δεν συμφωνούσαν ούτε όταν ήταν παντρεμένοι/είχαν σύμφωνο συμβίωσης κ.λπ. Το σημαντικότερο όλων είναι ότι δεν διευκολύνετε τις γυναίκες (ή και τους άντρες) που υφίστανται κακοποιητικές συμπεριφορές να φύγουν από την σχέση για να προστατεύσουν το παιδί τους. Δεν μπορεί να τα τσουβαλιάζετε όλα. Δεν μπορεί στην Ελλάδα του 2021, που αν και όποτε βρεις το κουράγιο να κάνεις ασφαλιστικά μέτρα, να μένεις με την προσωρινή διαταγή για 1.5 και πλέον χρόνο, να υποχρεώνετε τον δικαστή του μονομελούς να αποφασίσει ισοκατανομή ή 1/3 του χρόνου επικοινωνίας με φυσική παρουσία και τα 2/3 με τηλέφωνα-βιντεοκλήσεις ή δεν ξέρω και γω τι, ώστε να αφήσει το βάρος της απόφασης στον δικαστή που θα εξετάσει το αίτημα σε 3 μήνες και θα βγάλει απόφασει σε 2+ χρόνια! Το νομοσχέδιο αυτό θα οδηγήσει πολλούς περισσότερους στα δικαστήρια είτε για σοβαρούς είτε για ασήμαντους λόγους. Οι ασήμαντοι είναι στους οποίους πρέπει να σταθούμε. Δεν γίνεται να υποχρεώνετε τον γονέα με τον οποία διαμένει το τέκνο "να διευκολύνει και να προωθεί την επικοινωνία του τέκνου με τον άλλο γονέα σε καθημερινή βάση" (άρθρο 13) και αν δεν το κάνει να κινδυνεύει με αγωγή για να χάσει την γονική μέριμνα! Να χάσει το δικαίωμα να λέγεται γονέας και να βλέπει το παιδί του! Τα έχετε μπλέξει! Τα τσουβαλιάζετε επικίνδυνα τα πράγματα. Στέλνετε στα δικαστήρια τόσο αυτούς/αυτές που έχουν σοβαρές αιτίες διάσπασης της συμβίωσης/του γάμου, όσο και αυτούς/αυτές που αποσκοπούν σε εκδικητικές/εκβιαστικές συμπεριφορές. Έχετε ενισχύσει τα δικαστήρια; Η επιμόρφωση των δικαστών, λέτε, θα καθοριστεί με ΚΥΑ. Πότε; Πότε οι αποφάσεις θα αρχίσουν να λαμβάνονται από ειδικούς και εκπαιδευμένους σε θέματα τόσο ευαίσθητα, όσο ο ψυχισμός των παιδιών, αλλά και των ίδιων των γονέων; Πότε θα εκδίδονται οι αποφάσεις σε 1 το πολύ μήνα από την εκδίκαση της υπόθεσης; Πότε θα συσταθούν ειδικές και εξειδικευμένες υπηρεσίες εισαγγελίας ανηλίκων; Πότε θα υπάρξει εμπιστοσύνη στο σύστημα σε σχέση με τις πραγματογνωμοσύνες των ειδικών; Τι θα κάνουν όλοι εκείνοι/εκείνες που δεν είναι εύκολο νομικά να αποδείξουν κακοποιητικές συμπεριφορές, ψυχασθένειες κ.α. Θα υποχρεώνονται να ενημερώνουν τον άλλο γονέα και κατά περίπτωση να ζητούν τη σύμφωνη γνώμη του για ο,τιδήποτε κάνουν; Θα υποχρεώνονται να διασφαλίζουν και να προάγουν σε καθημερινή βάση την επικοινωνία του τέκνου με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει; Και θα δίνουν και το παιδί το 1/3 του χρόνου του σε έναν γονέα κακοποιητικό επειδή εκκρεμούν αποφάσεις; Κι αν δεν το κάνουν θα κινδυνεύουν να χάσουν τη γονική μέριμνα; Και για να μην το κάνουν, θα πρέπει να απευθυνθούν στο ελληνικό σύστημα απονομής δικαιοσύνης, που έχει φτάσει στα όριά του; Και όταν λέτε ότι η επικοινωνία με φυσική παρουσία τεκμαίρεται στο 1/3 του συνολικού χρόνου επικοινωνίας τι εννοείται; Ο ελεύθερος χρόνος που έχει ένα παιδί (μικρής ηλικίας, καθώς τα μεγαλύτερα έχουν ακόμα λιγότερο) είναι 3-4 ώρες το απόγευμα και τα Σαββατοκύριακα, τα 2 από τα 4 συνήθως είναι ήδη με τον γονέα με τον οποίο δεν διαμένει. Συν 1-2 απογεύματα καθημερινής. Και λέτε στο άρθρο 13 παράγραφος 2 ότι οι γονείς δεν έχουν δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τους ανώτερους ανιόντες και τους αδελφούς του, εκτός αν συντρέχει σπουδαίος λόγος. Και με τρίτους το ίδιο. Εάν δεν έχει αποβιώσει κάποιος από τους δυο γονείς, γιατί θα πρέπει ο γονιός να μην εμποδίζει την σχέση των παππούδων από την άλλη πλευρά; Ας την έχουν την σχέση οι παππούδες της άλλης πλευράς, όταν το τέκνο διαμένει ή επικοινωνεί με τον γονέα-παιδί τους. Αν έχει, αποβιώσει το παιδί τους, τότε σύμφωνοι, δεν θα πρέπει να εμποδίζεται αυτή η σχέση. Πόσα πήγαινε-έλα μπορεί να αντέξει ένα παιδί που χρειάζεται ασφαλές και σταθερό περιβάλλον; Που θα πηγαίνει σχολείο, φροντιστήριο; Πότε θα βλέπει τους φίλους από το σχολείο, την γειτονιά, το φροντιστήριο; Έτσι όπως το ορίζετε, καταδικάζετε τα παιδιά να μην αναπτύξουν σχέσεις φιλίας και εμπιστοσύνης με κανέναν, ούτε καν τους γονείς. Αυτό θέλετε για την κοινωνία του αύριο; Την απομόνωση, την ανασφάλεια; Η κοινωνία αποτελείται από κύτταρα (τους ανθρώπους-μέλη της) και είναι υγιής όταν και αυτοί είναι υγιείς. Τα έχετε μπλέξει πολύ τα πράγματα. Τα παιδιά δεν είναι βαλίτσες. Είναι άνθρωποι, ευαίσθητες ψυχές με συναισθήματα. Αν θέλουμε να τα αντιμετωπίζουμε ως τέτοιες, τότε θα πρέπει να φροντίσετε: 1)να ξεμπλοκάρετε την έκδοση των δικαστικών αποφάσεων με κάθε μέσο, ώστε αυτές να εκδίδονται εντός 1 μήνα από την εκδίκαση της απόφασης. 2)να εξασφαλίσετε σύστημα και διαδικασίες, χωρίς γραφειοκρατία, για την προστασία των κακοποιημένων γυναικών και τέκνων και γενικά των γονέων που έρχονται αντιμέτωποι με περιπτώσεις ψυχικής ασθένειας του άλλου γονέα, στελεχωμένο από ειδικούς κοινωνικούς λειτουργούς, ψυχολόγους, νομική βοήθεια, εισαγγελείς, δικαστές, το οποίο θα στηρίζει οικονομικά, ψυχικά και νομικά τους αδύναμους. 3)να εξασφαλίσετε ένα ασφαλές και σταθερό περιβάλλον διαβίωσης του τέκνου, με την ΜΗ θέσπιση DE FACTO ίσου χρόνου ή 1/3 ή ό,τι άλλο που θα περιορίζει την ελεύθερη κρίση του κάθε δικαστή και θα οδηγεί σε δικαστικές διαμάχες διαρκείας με επιβάρυνση του συστήματος απονομής δικαιοσύνης και του ψυχισμού των αδύναμων (σημείωση: αδύναμος δεν είναι de facto ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το παιδί. Πολλές φορές ή σχεδόν πάντα συμβαίνει το αντίθετο.). 4)να φροντίσετε για την ανάπτυξη της οικονομίας, καθώς η φτώχεια και η ανεργία αποτελούν παράγοντες που δυνητικά διαρρηγνύουν τον θεσμό της οικογένειας. Πρέπει να δημιουργήσουμε παιδιά με αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση, να μην έχουν φόβους και φοβίες, να μην κατακλύζονται από θυμό και ανασφάλεια. Είναι καθήκον κάθε γονέα, αλλά και της κοινωνίας να προστατεύει τα παιδιά. Γιατί αν γλυτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα. Είναι καθήκον σας να φανείτε αδέκαστοι και όχι ιδιοτελείς απέναντι σε ένα τόσο σημαντικό και ευαίσθητο θέμα. Ευχαριστώ.