Αρχική Ταχεία πολιτική δίκη, προσαρμογή των διατάξεων της πολιτικής δικονομίας για την ψηφιοποίηση της πολιτικής δικαιοσύνης και άλλες τροποποιήσεις στον Κώδικα Πολιτικής ΔικονομίαςΆρθρο 64 Απόδοση ή παράδοση τέκνου – Τροποποίηση παρ. 2 και κατάργηση παρ. 3 άρθρου 950 ΚΠολΔΣχόλιο του χρήστη Τσιτάκης Γεώργιος | 22 Αυγούστου 2021, 05:07
  • Σχόλιο του χρήστη 'Τσιτάκης Γεώργιος' | 22 Αυγούστου 2021, 05:07

    Η παθολογική προσπάθεια προσεταιρισμού των παιδιών (Wallerstein & Κelly 1979) και μετέπειτα Σύνδρομο Κακόβουλης Μητέρας (Malicious Mother Syndrome, MMS, Turkat 1995, 1999) είναι διαταραχή των παιδιών, που προκύπτει συνήθως μετά το διαζύγιο όταν η μητέρα επιδιώκει να τιμωρήσει τον πατέρα, μερικές φορές φτάνοντας αρκετά μακριά, ώστε να βλάψει ή να στερήσει τα παιδιά του, προκειμένου να κάνει τον πατέρα να φαίνεται κακός. Ονομάζεται σύνδρομο κακόβουλης μητέρας, αλλά τόσο οι μητέρες όσο και οι πατέρες μπορούν να είναι ικανοί για τέτοιες ενέργειες. Το αποξενωμένο παιδί (Kelly & Johnson 2001), η παθολογική αποξένωση (Warshak 2002) και μετέπειτα Σύνδρομο Γονικής Αποξένωσης (Parental Alienation Syndrome, PAS, Klass & Klass 2002) είναι διαταραχή των παιδιών, που προκύπτει σχεδόν αποκλειστικά από διαμάχες επιμέλειας παιδιών, όπου ένας γονέας (συνήθως η μητέρα) προωθεί το παιδί να μισεί τον άλλο γονέα (συνήθως τον πατέρα). Στα πλαίσια αυτών των συνδρόμων, ένα παιδί συστηματικά και αδικαιολόγητα μειώνει και προσβάλλει τον ένα γονέα, σαν αποτέλεσμα ενός συνδυασμού παραγόντων που περιλαμβάνουν την πλύση εγκεφαλου από πλευράς του άλλου γονέα (συνήθως στα πλαίσια μιας διαφοράς ως προς την ανάθεση της γονικής μέριμνας) καθώς και τις προσπάθειες του παιδιού να κακολογήσει ή κατηγορήσει άδικα τον άλλο γονέα. Εμφανίζεται μία αδικαιολόγητη εκστρατεία δυσφήμησης του ενός γονέα, η δημιουργία μίσους, συνήθως εναντίον του πατέρα. Οι συνέπειες είναι τρομακτικές, ο δεσμός αποξενωμένου γονέα-παιδιού εξασθενεί και διαλύεται, ενώ το παιδί ενηλικιώνοντας εμφανίζει πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση, ψυχοσωματικές διαταραχές, πολλά συναισθηματικά προβλήματα στη σύναψη υγιών διαπροσωπικών σχέσεων. Μακροχρόνια, το τέκνο εμφανίζει συχνά τύψεις και ενοχές όταν αποκαλυφθεί κάποτε η αλήθεια, αλλά συχνά είναι πάρα πολύ αργά για επανασύνδεση όταν ο συκοφαντημένος γονιός έχει παραιτηθεί από οποιαδήποτε προσπάθεια για τη διεκδίκηση επικοινωνίας με το παιδί. Όπως έχει υποστηριχθεί, το να στρέφει ο ένας γονέας το παιδί εναντίον του άλλου, είναι σαν να το στρέφει εναντίον του εαυτού του. Οι γονείς όχι μόνο δεν πρέπει να παρεμποδίζουν το δικαίωμα προσωπικής επικοινωνίας του παιδιού με τον άλλο γονέα, αλλά θα πρέπει να το ενθαρρύνουν και να φροντίζουν να διατηρούν πάντα ένα κλίμα καλοπροαίρετο με αγάπη για το παιδί. Οποιαδήποτε παρέκλιση από αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να αποφεύγεται. Όταν παρατηρείται θα πρέπει να τιμωρείται αυτεπάγγελτα. Συμπερασματικά, η παρεμπόδιση του δικαιώματος της προσωπικής επικοινωνίας του γονέα με το τέκνο, πολύ σωστά θα πρέπει να βεβαιώνεται με έκθεση δικαστικού επιμελητή, ο οποίος θα παρευρίσκεται κατά τον ορισθέντα χρόνο έναρξης της επικοινωνίας. Η παρεμπόδιση του δικαιώματος της προσωπικής επικοινωνίας του γονέα με το τέκνο αποτελεί πράξη η οποία θα πρέπει να τιμωρείται αυτεπάγγελτα σε βάρος εκείνου που εμποδίζει την επικοινωνία με αυστηρές ποινές που θα οδηγούν στην αφαίρεση της επιμέλειας.