Αρχική Δίκαιη ΔίκηΆρθρο 90: Κωλύματα εντοπιότηταςΣχόλιο του χρήστη Ελευθερία Σπανομήτρου | 16 Δεκεμβρίου 2011, 21:30
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ελευθερία Σπανομήτρου' | 16 Δεκεμβρίου 2011, 21:30

    Σε μία ακόμη νομοθετική παρέμβαση για την επιτάχυνση της δικοιοσύνης(η τρίτη μέσα σ ένα χρόνο, προηγήθηκε ο νόμος 3.904/23.12.2010 για τον εξοθρολογισμό της ποινικής δικαιοσύνης και ο νόμος 3.994/25.7.2011 για τον εξοθρολογισμό της πολιτικής δικαιοσύνης) η θέσπιση κωλυμάτων εντοποιότητας απηχούν άλλες αναχρονιστικές εποχές, αν σκεφθεί κανείς ότι το κώλυμα εντοπιότητας ειδικά για την πόλη του Βόλου, καταργήθηκε με σκετική τροποποίηση του Κώδικα οργανισμού Δικαστηρίων από το έτος 1989. Αναριωτιέμαι λοιπόν, γιατί 22 χρόνια μετά να υπάρχει τέτοιο κώλυμα σε μία πόλη που αναμφισβήτητα πληθυσμιακά έχει αυξηθεί, η δε διαφοροποίησή της από την πόλη της Λάρισας είναι ελάχιστη, μόλις 18.000 κάτοικοι. Αναριωτιέμαι, οι εμπνευστές αυτής της διάταξης θεωρούν ότι είναι εύκολη η ζωή για ένα δικαστή να υπηρετεί στο τόπο που γεννήθηκε? Προσωπικά σας βεβαιώνω ότι έχω υποβάλλει τον εαυτό μου και ολα τα μελη της οικογένειάς μου, ακόμη και τους πιο μάκρινούς συγγενείς μου σε περιορισμούς. Έπαψα από την πρώτη στιγμή που άρχισα να δικάζω στην πόλη του γεννήθηκα να βγαίνω με φίλους, να κυκλοφορώ όπως θα ήθελα, να ντύνομαι πάντοτε ακόμη και για να ψωνίσω στο σούεπρ μάρκετ με σεμνή περιβολή, να μη μιλώ σε γείτονες, για μη μάθουν τι δουλειά κάνω και να αποφεύγω να κυκλοφορώ σε μέρη, που γνωρίζω ότι συχνάζουν δικηγόροι. Έχω κάνει τη ζωή τη δικη μου και των δικών μου πολύ δύσκολη και πιστεψε με ότι αν δεν είχα σπίτι ιδιόκτητο στο Βόλο, ουδόλως θα με ενδιέφερε να παραμείνω στην πόλη του Βόλου, όπου είναι γνωστό σε όλους ότι πρόκειται για ένα Πρωτοδικείο με πολλή δουλειά, περίπου τη διπλάσια από αυτή που έχει το Πρωτοδικείο της Λάρισας ή τα όμορα Πρωτοδικεία της Θεσσαλίας. Νομίζετε ότι αν κάποιος δικαστής θέλει να γίνει εμπλεκόμενος δεν μπορεί να το κάνει σε κάποιο άλλο Πρωτοδικείο, όπου ζει και εργάζεται για πολλά χρόνια, αλλά είχε την τύχη να γεννηθεί κάπου αλλού? Αρκεί να το θέλει κάποιος. Επομένως, το θέμα δεν είναι τοπικιστικο, αλλά αφορά το χαρακτήρα κάθε δικαστή και το πόσο σέβεται τη δουλειά του και τον εαυτό του. Αλλωστε, αν τίθεται ζητημα αμεροληψίας, για το λόγο αυτό υπάρχει και η δικονομική πρόβλεψη να ζητήσει κάποιος την εξαίρεση του φυσικού του δικαστή. Το σχόλιο της δικηγόρου Χρυσούλας Μανογιαννάκη, όπως και του Γιάννη Ευαγγελάτου με καλύπτουν απόλυτα. Τέλος πάντων ας καταλήξουμε τι θελουμε, γρήγορους και απερίσπαστους από άλλα προβλήματα δικαστές ή δικαστές αργούς και τουρίστες? Και εν πάσει περιπτώσει, τι μας φταίνε και τα παιδιά μας να αλλάζουν συνέχεια σχολεία και φρονστιστήρια, γιατί για φίλους δεν το συζητώ. Το έχουμε απαγορευμένο. Και κάτι τελευταίο, κουράστηκα, να ακούω για διαφθορά και για διεφθαρμένους και μόνο οι δικαστές να πλήττονται από νομοθετικές παρεμβάσεις. Μήπως η διαφθορά βρίσκεται αλλού και όχι στο χώρο της δικαιοσύνης, που μάταια κάποιοι τη ψάχνουν.