• Σχόλιο του χρήστη 'μαίρη παπαδοπούλου' | 23 Αυγούστου 2021, 17:34

    Όταν το δικαστήριο καλείται να αποφασίσει σχετικώς με την ανάθεση της γονικής μέριμνας και ειδικότερα της επιμέλειας ανηλίκου τέκνου στον έναν από τους γονείς του, πρέπει να έχει ως αποκλειστικό οδηγό της δικαιοδοτικής του κρίσεως το συμφέρον και μόνον του τέκνου, χωρίς να επιδρά στην λήψη της αποφάσεως του, αυτοτελώς, κανένας από τους διαφορετικούς παράγοντες που συνοδεύουν το πρόσωπο καθενός των γονέων, όπως το φύλο, την φυλή, την γλώσσα, την θρησκεία, την κοινωνική προέλευση, την περιουσιακή κατάσταση κλπ. Μέχρι σήμερα εθιμοτυπικά η επιμέλεια δίνεται στη μητέρα, η οποία ασκώντας ανενόχλητη εξουσία πάνω στα παιδιά και τον πρώην σύζυγο/σύντροφο, κάποιες φορές μπορεί να ξεφεύγει από τα λογικά πλαίσια και προσπαθεί να παρεμποδίσει τον πατέρα να επικοινωνεί με το παιδί του, παραβιάζοντας τις δικαστικές αποφάσεις επικοινωνίας. Ευτυχώς, δεν είναι όλες οι μητέρες έτσι, αφού πάρα πολλές είναι πραγματικά σωστές και όχι μόνο επιθυμούν αλλά και παρακινούν την επικοινωνία των πατέρων με τα παιδιά τους. Ευτυχώς, έρχεται τώρα, μετά από πάρα πολλά χρόνια, ο νομοθέτης να επιβάλει αυτεπάγγελτα στις μητέρες αυτές να τιμωρούνται πολύ αυστηρά όταν παρεμποδίζουν τους πατέρες να επικοινωνούν με τα παιδιά τους. Μάλιστα, η παρεμπόδιση αυτή να επιβεβαιώνεται από δικαστικό επιμελητή, έτσι ώστε να μην μπορεί να αμφισβητηθεί από τις μητέρες αυτές. Το επόμενο βήμα είναι να αφαιρείται η επιμέλεια από τη μητέρα και να δίνεται άμεσα στον πατέρα με επιβολή των δικαστικών εξόδων και εξόδων των δικαστικών επιμελητών στις μητέρες αποξενώτριες.