Αρχική Ταχεία πολιτική δίκη, προσαρμογή των διατάξεων της πολιτικής δικονομίας για την ψηφιοποίηση της πολιτικής δικαιοσύνης και άλλες τροποποιήσεις στον Κώδικα Πολιτικής ΔικονομίαςΆρθρο 64 Απόδοση ή παράδοση τέκνου – Τροποποίηση παρ. 2 και κατάργηση παρ. 3 άρθρου 950 ΚΠολΔΣχόλιο του χρήστη ΔΚ | 25 Αυγούστου 2021, 13:30
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΔΚ' | 25 Αυγούστου 2021, 13:30

    Μια τροπολογία που καθυστέρησε χρόνια με ευθύνες αυτών που κέρδιζαν από το ουσιαστικά κενό νόμου. Καταρχήν και για να είναι ξεκάθαρο στους μη νομικούς : Ο γονικός ρόλος είναι ανεξάρτητος από την ύπαρξη ή μη / διατήρηση ή λύση της (όποιας) νομικής σχέσης μεταξύ των γονέων και η ουσιαστική και ενεργός παρουσία και συμμετοχή και των δύο γονέων στη ζωή του παιδιού είναι επιβεβλημένη, προς το συμφέρον του τέκνου. Είναι υποχρέωση κάθε γονέα να διαφυλάσσει και να ενισχύει τη σχέση του τέκνου με τον άλλο γονέα και την οικογένεια του άλλου γονέα, ιδίως όταν οι γονείς δεν ζουν μαζί ή ο ένας έχει αποβιώσει, προκειμένου να αντιμετωπιστεί έγκαιρα και να καταπολεμηθεί το φαινόμενο της γονικής αποξένωσης, ως αποτέλεσμα αρνητικού επηρεασμού του τέκνου από τον έναν γονέα σε βάρος του άλλου. Η παραβίαση του δικαιώματος επικοινωνίας μεταξύ του τέκνου και του γονέα που δεν μένει μαζί του, μετά τη διάσταση ή το διαζύγιο, από τον γονέα που διαμένει με το παιδί, έχει λάβει ευρείες διαστάσεις κοινωνικού προβλήματος (όπως αποδεικνύουν αδιαμφισβήτητα οι επανειλημμένες καταδίκες της χώρας μας ενώπιον του ΕΔΔΑ και η σωρεία σχετικών προσφυγών, που εκκρεμούν ενώπιόν του). Για δε την επίλυσή του, δεν επαρκούν απλές τροποποιήσεις των δικονομικών ρυθμίσεων για την εκτέλεση των σχετικών δικαστικών αποφάσεων και συμφωνιών, ή των ποινικών διατάξεων, που έχουν θεσπιστεί ως επικουρικό μέσο πίεσης των υπόχρεων γονέων (οι οποίες άλλωστε έχουν επιχειρηθεί πολλάκις χωρίς απτό αποτέλεσμα), αλλά απαιτείται να επιτευχθεί η μεταβολή των στάσεων και αντιλήψεων των γονέων. Πρόσφατα έγινε και άλλη μια ακόμα προσφυγή για τους ίδιους λόγους ενώπιον του Δικαστηρίου του Στρασβούργου. Ο πλέον ενδεδειγμένος τρόπος, για να πραγματοποιηθεί αυτό, θα ήταν μέσω της κατοχύρωσης του δικαιώματος επικοινωνίας, ως δικαιώματος του τέκνου,η η οποία επιπλέον θα εξασφάλιζε τη συμμόρφωση της χώρας μας στις επιταγές της ΔΣΔΠ, που προβλέπει το δικαίωμα του παιδιού σε επικοινωνία με τον γονέα που δεν μένει μαζί του στο άρ. 9 παρ.3. Είναι αληθές, ότι η επικοινωνία προβλέπεται ως δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση του γονέα που δεν μένει με το παιδί (άρ.1520 παρ.1 εδ.α’), οπότε αντιστοιχεί σε δικαίωμα του τέκνου και, επομένως, κατοχυρώνεται εμμέσως ως καθήκον και των δύο γονέων. Ο αποκλεισμός ή ο περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς λόγους. Σχετικά με την γνωμη του παιδιού υπαρχει πρόβλεψη σύμφωνα με την οποία, λαμβάνεται υπόψη η γνώμη του παιδιού κατά τη σύνταξη της συμφωνίας των γονέων ή την απόφαση του δικαστηρίου για την επικοινωνία, υπό το πρίσμα του άρθρου 12 της ΔΣΔΠ. Επομένως κατά την εφαρμογή της απόφασης ή της συμφωνίας των γονέων έχει ήδη ληφθεί υπόψιν από τον Δικαστή. Κάθε παραβίαση για αυτό τον λόγο είναι σαφώς παράνομη,σε βάρος του παιδιού και δεν σέβεται την δικαστική απόφαση που σαφώς έχει λάβει υπόψιν του την γνώμη του παιδιού. Διαβάζοντας τα κάθε λογής σχόλια είναι φανερό ότι , η πλήρης συμμόρφωση της χώρας στην υποχρέωση της να διασφαλίσει αποτελεσματικά το δικαίωμα του παιδιού σε κοινή ανατροφή και από τους δύο γονείς, ανεξάρτητα από τη διατήρηση ή μη του, πάσης φύσεως, δεσμού μεταξύ των γονέων του, σύμφωνα με τις επιταγές της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού, η οποία μας δεσμεύει , έχει δρόμο ακόμα. Ναι στην τροπολογία που είναι σαφώς προς την σωστή κατευθυνση και στις επιταγες της ΔΣΔΠ.