Αρχική Ταχεία πολιτική δίκη, προσαρμογή των διατάξεων της πολιτικής δικονομίας για την ψηφιοποίηση της πολιτικής δικαιοσύνης και άλλες τροποποιήσεις στον Κώδικα Πολιτικής ΔικονομίαςΆρθρο 64 Απόδοση ή παράδοση τέκνου – Τροποποίηση παρ. 2 και κατάργηση παρ. 3 άρθρου 950 ΚΠολΔΣχόλιο του χρήστη Σκόρδα Θεονύμφη | 27 Αυγούστου 2021, 01:06
  • Σχόλιο του χρήστη 'Σκόρδα Θεονύμφη' | 27 Αυγούστου 2021, 01:06

    Ο ενδιαφερόμενος για ζητήματα σχετικά με τη ρύθμιση της επικοινωνίας με το ανήλικο, θα πρέπει να λάβει υπ’ όψη του τις εξής παρατηρήσεις: 1. Πρόκειται για ένα δικαίωμα κατ’ αρχήν, αναφαίρετο. Είναι δικαίωμά του να επιδιώξει τη ρύθμισή του, είτε βάσει συμφωνίας με τον άλλο γονέα είτε – σε περίπτωση διαφωνίας - δια της δικαστικής οδού. 2. Η ένταση και η έκτασή άσκησής του, θα καθορισθούν με διαφορετικό τρόπο για κάθε συγκεκριμένη περίπτωση. Κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή, και ως τέτοια εξετάζεται από το Δικαστήριο. Διαφορετικά πραγματικά περιστατικά (π.χ. συμπεριφορά και ψυχολογικά προβλήματα γονέα) και διαφορετικοί παράγοντες (ηλικία τέκνου κ.λπ.) οι οποίοι ισχύουν στην κάθε υπόθεση, οδηγούν το Δικαστήριο στο να δώσει μεγαλύτερη βαρύτητα σε ορισμένα στοιχεία και μικρότερη σε κάποια άλλα. Δηλαδή όχι μόνο διαφέρουν τα συστατικά της κάθε περίπτωσης, αλλά ποικίλει και η αναλογία με την οποία αυτά λαμβάνονται υπ’ όψιν. Σημαντικό ρόλο σε αυτά παίζουν τα πορίσματα της εξελικτικής ψυχολογίας και παιδοψυχιατρικής. Ναι μεν επιδιώκεται η ικανοποίηση της επιθυμίας του γονέα για διατήρηση προσωπικών σχέσεων με το τέκνο του, η επικοινωνία όμως σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να αποβαίνει επιζήμια για αυτό. Το ότι κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή, φαίνεται και από το ότι δεν υπάρχει οριζόντια ρύθμιση για τα ζητήματα επικοινωνίας: αφήνεται στο δικαστήρια ευρεία εξουσία διαμόρφωσης των όρων. Ο νομοθέτης λόγω αδυναμίας καθορισμού εκ των προτέρων προκαθορισμένων και συγκεκριμένων αντικειμενικών κριτηρίων εξειδικεύσεως της αόριστης νομικής έννοιας του συμφέροντος του τέκνου τα οποία θα ισχύουν πάντα, προκειμένου να καθορισθεί η προσωπική επικοινωνία του γονέα με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο, παρέχει εξουσία στο Δικαστή να μπορεί να κρίνει, σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση, όπως θα έπραττε ο ίδιος (ο νομοθέτης), αν επρόκειτο να τάμει με νόμο τη συγκεκριμένη διαφορά. Για την εξειδίκευση της ανωτέρω αόριστης νομικής έννοιας δεν είναι δυνατόν να προταθεί ένα ενιαίο κριτήριο για όλες τις περιπτώσεις, αλλά περισσότερα διαφορετικά, που σε κινητή μεταξύ τους σχέση μπορούν να καθίστανται κάθε φορά αποφασιστικά, συνδυαζόμενα το ένα με το άλλο. 3. Είναι καθήκον του συνηγόρου να διαφυλάξει τα συμφέροντα του εντολέα του. Αυτό θα πρέπει να γίνει από την πρώτη στιγμή, ήδη στο Δικαστήριο που θα ρυθμίσει την επικοινωνία, προληπτικά, καταθέτοντας αίτημα να απειληθεί κατά του άλλου γονέα, για την περίπτωση που εκείνος ήθελε παρεμποδίσει την επικοινωνία ή παραβιάσει τους περί αυτήν τεθέντες υπό του δικαστηρίου όρους, προσωπική κράτηση και χρηματική ποινή. Με αυτό τον τρόπο, ο υπόχρεος σε ανοχή της επικοινωνίας γονέας αποτρέπεται να παραβιάσει τη δικαστική απόφαση, κι έτσι προλαμβάνονται δυσάρεστες καταστάσεις για το τέκνο και ταλαιπωρία για τον δικαιούχο σε επικοινωνία γονέα. Αυτό διότι κάθε παραβίαση της δικαστικής απόφασης θα συνεπάγεται χρηματική ποινή και αυτεπάγγελτη απόδοση επιμέλειας υπέρ του παρεμποδισθέντος γονέα. Συγχαρητήρια για την τροποποίηση του συγκεκριμένου άρθρου, κ. Υπουργέ!