Αρχική Δίκαιη ΔίκηΆρθρο 33: Τροποποιήσεις στα άρθρα 111, 273, 322, 340, 349, 408, 474 και 489 ΚΠΔΣχόλιο του χρήστη Κολιντζίκης Δημήτριος | 18 Δεκεμβρίου 2011, 05:17
  • Σχόλιο του χρήστη 'Κολιντζίκης Δημήτριος' | 18 Δεκεμβρίου 2011, 05:17

    επαναλμβάνεται στο ορθό: Για το άρθρο 349 ΚΠΔ: Διαβάζοντας τις απόψεις εισαγγελέων και δικαστών διαπιστώνω, για άλλη μια φορά, τον ισχύοντα, σε κάθε τομέα αυτής της χώρας, όταν επιχειρείται κάποια αλλαγή, κανόνα της αποκαλούμενης "διαχείρισης της μιζέριας"! Η μερικότητα στην σκέψη, η μεγιστοποίηση του ελάσσονος και η αδυναμία αντίληψης και κατανόησης του μείζονος( βλέπουμε τα δέντρα δεν βλέπουμε το δάσος!) είναι περισσότερο από εμφανή! Επιπροσθέτως, όσοι, έστω και αν απλώς "συχνάζουν" στις αίθουσες των ποινικών δικαστηρίων, γνωρίζουν ότι οι υποθέσεις, στην μεγάλη τους πλειοψηφία( σχεδόν οι μισές, κατά μέσο όρο, από τις αναγραφόμενες στο "πινάκιο"), τελικώς, αναβάλλονται, γιατί δεν προλαβαίνουν να τις δικάσουν οι δικαστές, διότι οι εισαγγελείς, σαν να είναι εκτός τόπου και χρόνου, γεμίζουν, στα μεγάλα Πρωτοδικεία και Εφετεία, τα "πινάκια" με 40 και πλέον υποθέσεις στα Τριμελή Πλημ/κεία και Εφετεία, ακόμη και στα Τριμελή Εφετεία Κακουργημάτων, και μόνο 3-4, αναβάλλονται, λόγω ασθένειας διαδίκου, όπως και άλλες 3-4 αναβάλλονται, λόγω "κωλύματος στο πρόσωπο των συνηγόρων", είτε διότι τυχαίνει να ασθενούν( σπανιότατα), είτε διότι τυχαίνει να παρευρίσκονται και να υπερασπίζονται άλλους πολίτες, την ίδια μέρα, σε άλλα δικαστήρια( ομοειδή ή ανώτερα)! Αρα, το να προσπαθούμε να αποδώσουμε την καθυστέρηση της απονομής της ποινικής δικαιοσύνης στα περί "δικονομικών ασθενειών" είναι εσφαλμένο, όπως εσφαλμένες είναι και οι απόψεις που θέλουν να συνεχίζονται οι συνεδριάσεις των ποινικών δικαστηρίων, χωρίς περιορισμούς ωρών και ημερών, μέχρι να εκδικαστούν όλες οι αναγραφόμενες στο πινάκιο! Ο ιστορικός ερευνητής θα καταλογίσει μεγάλες ευθύνες για την υπάρχουσα κατάσταση στην αδυναμία αντίληψης του Υπουργείου και των Συμβούλων του, αλλά και των συνδικαλιστικών φορέων των δικαστών, των εισαγγελέων και των δικηγόρων, που δεν είχαν την δημιουργική σκέψη, την ενάργεια και την διορατικότητα να αντιληφθούν, ήδη από την δεκαετία του 1990, να προτείνουν και σθεναρά να υποστηρίξουν, συνεκτιμώντας, ορθά, τις οικονομικοκοινωνικές συνθήκες της χώρας, αλλά και την νοοτροπία του λαού μας, αφενός θεσμούς "ποινικής διαμεσολάβησης" ανάμεσα στους εμπλεκομένους σε ένα ποινικό αδίκημα( θύμα-δράστης), τους δικηγόρους τους και τους εισαγγελείς, πριν φτάσει η υπόθεση στο ακροατήριο, με δυνατότητα επίλυσης της διαφοράς στο στάδιο αυτό, με διάταξη του Εισαγγελέα, στα πλαίσια συμφωνίας για το αδίκημα κα την ποινή, μεταφέροντας, δημιουργικά, ισχύοντες θεσμούς σε άλλα κράτη και δίκαια, είτε την "αποενοχοποίηση" δραστών διαφόρων εγκλημάτων, με την δήλωση του παθόντος ότι έχει ικανοποιηθεί, δικαστικώς ή εξωδίκως, και δεν επιθυμεί, πλέον, την ποινική δίωξη του δράστη και ως τέτοια, ενδεικτικά, θα μπορούσαν να υπαχθούν όλα τα εγκλήματα περί την ιδιοκτησία, την περιουσία, την σωματική ακεραιότητα, την τιμή, τον γάμο, την γενετήσια ελευθερία, την προσωπική ελευθερία, ή στα κοινώς επικίνδυνα εγκλήματα, καθώς και μια σειρά άλλων, στα οποία ουσιαστικός παθών είναι φυσικό ή νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, καθώς και η κατανομή της υλικής αρμοδιότητας, με προσανατολισμό την εκδίκαση σε πρώτο βαθμό από μονομελή, κυρίως, δικαστήρια, όπως κατά βάση, είχε προτείνει ήδη από τα έτη 1998-2000, ο Δικηγορικός Σύλλογος Σερρών. Οι προτεινόμενες τροποποιήσεις είναι εκτός τόπου και χρόνου, τόσο της παρ.3, όσο και της παρ.8, όπως σωστά έχει επισημανθεί από άλλους μετόχους της διαβούλευσης. Ειδικά, θα ήθελα να σκεφτεί ο καθένας τι "πανικός" θα επιπέσει στο Πρωτοδικείο ή στο Εφετείο, αν η πραγματική ( και όχι δικονομική!) ασθένεια εκδηλωθεί την προηγουμένη της δίκης και προλάβει ο ασθενών διάδικος ή ο συνήγορός του να υποβάλλει το αίτημα της αναβολής και τα "δικαιολογητικά" στον αρμόδιο Εισαγγελέα, πότε θα συνέλθει το Συμβούλιο, πότε και πως θα ειδοποιηθούν οι μάρτυρες και οι άλλοι παράγοντες της δίκης,για τη νέα δικάσιμο, αλλά και τι θα συμβεί αν ο ασθενών διάδικος δεν έχει συνήγορο και δεν μπορέσει να ειδοποιήσει τον αρμόδιο εισαγγελέα, τί θα συμβεί, τότε, δεν θα αναβληθεί η υπόθεση και θα δικαστεί ερήμην ο ασθενών και ανήμπορος πολίτης και πόσο σύμφωνο θα είναι αυτό με το Σύνταγμα και την ΕΣΔΑ; Δεν θέλω να χαρακτηρίσω ούτε αυτούς που πρότειναν τέτοιες αλλαγές, ούτε αυτόν που τις αποδέχτηκε! Ας αφεθεί το "πολύπαθο" άρθρο 349 ΚΠΔ, ως έχει, λαμβάνοντας, σιγά-σιγά, την μορφή και το περιεχόμενό του, μάσα από την ίδια την πρακτική των δικαστηρίων, και ας στραφεί η προσοχή όσων πραγματικά ενδιαφέρονται για την σύντμηση του χρόνου απονομής της ποινικής δικαιοσύνης, στο ουσιαστικό, πρωτίστως, δίκαιο, με καινοτόμες ιδέες και προτάσεις, ώστε να εξευρεθούν λύσεις, ίσως και σαν αυτές που προανέφερα, που τουλάχιστον θα υπηρετούν αρχές και αξίες, έστω και αν κάποιος διαφωνεί με αυτές, παρά νε ενεργούμε εντελώς αποσπασματικά και ανεδαφικά έως τυχοδιωκτικά και αντισυνταγματικά, και προπαντός να μη ξεχνάμε ούτε μία στιγμή, ότι η σύντμηση του χρόνου απονομής της ποινικής δικαιοσύνης συναρτάται άμεσα με το αντίστοιχο θέμα της αστικής- τακτικής δικαιοσύνης, καθόσον οι ίδιοι δικαστές μετέχον και των δύο δικαιοδοσιών, οπότε όσο περισσότερο απασχολούνται στον ένα κλάδο δικαιοδοσίας, τόσο λιγότερο μπορούν να απασχολούνται στον άλλο, γι' αυτό και τα θέματα χρήζουν ενιαίας μελέτης, εξέτασης, αντιμετώπισης και λύσης!