Αρχική MΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΣΤΟ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝΆρθρο 31 Πρακτική άσκηση – Αξιολόγηση – Πίνακες επιτυχόντων μετά από το τέλος του δευτέρου σταδίου κατάρτισηςΣχόλιο του χρήστη Ελένη | 14 Νοεμβρίου 2021, 01:16
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ελένη' | 14 Νοεμβρίου 2021, 01:16

    Αναφορικά με την κατάταξη των σπουδαστών κατά το στάδιο της άσκησης: Η διάταξη παραβιάζει τις αρχές της αξιοκρατίας και της ισότητας, δεδομένου ότι με την κατάταξη των υποψηφίων υποχρεωτικά σε 5 κατηγορίες, υποψήφιοι που κατά την κρίση των εποπτευόντων δικαστών είναι ισάξιοι, εξίσου ικανοί και ισοβαθμούν κατά την αξιολόγηση με τους ήδη ανήκοντες στο πρώτο 10%, αυτομάτως "πέφτουν" στη δεύτερη κατηγορία. Αντιστοίχως και για τις λοιπές ποσοστώσεις. Πέραν αυτού, η ρύθμιση φέρει χαρακτήρα εξόχως τυπολατρικό, παραπέμπει σε μαθησιακές πρακτικές βαθμολόγησης και σε συστήματα τα οποία αδυνατούν να προάγουν εν τοις πράγμασι τη μάθηση και τη βελτίωση του σπουδαστή. Και τούτο διότι αυτοσκοπός και μοναδικό ενδιαφέρον του σπουδαστή θα είναι η κατάταξή του και το πώς θα κατορθώσει να ανέλθει στη βαθμολογική κλίμακα και όχι η αφοσίωσή του στο πώς θα μπορέσει να ωφεληθεί από τα όσα χρήσιμα μπορεί να του προσφέρει η άσκηση δίπλα σε έμπειρους δικαστές. Μιλάμε για μελλοντικούς δικαστές και όχι μαθητές, προέχουσα δε στόχευση του νέου νομοσχεδίου θα έπρεπε να είναι η όσο το δυνατόν καλύτερη επιμόρφωσή τους. Καλή η αξιολόγηση, αλλά το ζήτημα είναι να δημιουργηθούν δικαστές με σοβαρά και στιβαρά εφόδια. Τέλος, κατ αυτόν τον τρόπο ενισχύεται ο ανταγωνισμός και όχι η άμιλλα μεταξύ των εκπαιδευομένων, οι οποίοι μελλοντικά θα είναι συνάδελφοι και οφείλουν να διατηρούν σχέσεις συνεργασίας και όχι ανταγωνισμού. Ως προς την επανάληψη της πρακτικής άσκησης των σπουδαστών που κρίνονται ανεπαρκείς: Τιμωρητικού χαρακτήρα διάταξη, δεν συνάδει με τη θέση και το ρόλο του σπουδαστή της ΕΣΔΙ ως μελλοντικού δικαστή. Σπουδαστές που εκ των πραγμάτων βρίσκονται σε ηλικία με αυξημένες προσωπικές και οικογενειακές ανάγκες αλλά και ανάγκες συναπτόμενες άμεσα με το έργο τους (αγορά συγγραμάτων, συνδρομή σε νομικά περιοδικά, στελέχωση βιβλιοθήκης, αγορά τεχνολογικών μέσων, συμμετοχή σε ημερίδες και σεμινάρια) καλούνται να ζήσουν με μηδενικά έσοδα. Εξάλλου, ας μην ξεχνάμε ότι ως σπουδαστές δεν έχουν τη δυνατότητα απασχόλησης κάπου αλλού. Ως προς τον τόπο διενέργειας της άσκησης: Η διάταξη στερείται παντελώς νοήματος και δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται στο ελάχιστο την πραγματικότητα. Οι ανάγκες των σπουδαστών της ΕΣΔΙ παραγκωνίζονται συστηματικά από την είσοδό τους μέχρι και το διορισμό τους με τέτοιου είδους παράλογες ρυθμίσεις, οι οποίες αντί να εξαλείφονται όλο και αυξάνονται. Έτσι για παράδειγμα ένας σπουδαστής με μόνιμη κατοικία στην επαρχία, καλείται ανα 6-8 μήνες να μετακομίσει πρώτα στη Θεσσαλονίκη και εν συνεχεία στην Αθήνα, επωμιζόμενος τεράστιο και δυσβάσταχτο οικονομικό κόστος. Εξάλλου, υπό συνθήκες διαρκούς μετακίνησης, αδυνατεί να προάγει το έργο του και να αφοσιωθεί στο δύσκολο έργο των σπουδών του. Το δε επιχείρημα περί του ενιαίου της κρίσεως από το Πρωτοδικείο της Αθήνας του συνόλου των σπουδαστών στερείται νοήματος, δεδομένου ότι ούτως ή άλλως οι σπουδαστές κρίνονται από διαφορετικούς δικαστές εντός του πρωτοδικείου της Αθήνας. Κατ' αυτόν τον τρόπο, υποβαθμίζεται η αξία και η ποιότητα των δικαστών της Θεσσαλονίκης.