Αρχική Ένταξη των περιοχών ισχύος του κτηματολογικού κανονισμού Δωδεκανήσου στο εθνικό κτηματολόγιο, εφαρμογή σε αυτές της κοινής εθνικής νομοθεσίας...Άρθρο 6 – Συλλογή αναγκαίων για τις εγγραφές στοιχείωνΣχόλιο του χρήστη Διαμαντογλου Β. | 4 Απριλίου 2022, 16:11
  • Σχόλιο του χρήστη 'Διαμαντογλου Β.' | 4 Απριλίου 2022, 16:11

    Θεωρείτε αυτονόητο πως η κτηματογράφηση κατακτημένων πολιτών από κατοχικές δυνάμεις σημαίνει, πως ένας κατακτητής θέτει τους όρους και τις προϋποθέσεις σε κατακτημένους, για το ΠΩΣ και κυρίως το ΑΝ θα κτηματογραφηθούν. Αν για παράδειγμα ένας ιδιοκτήτης αντιτάσσονταν των κατακτητών καταλαβαίνουμε πως δεν κτηματογραφούνταν ή αν οι κατακτητές θεωρούσαν την ιδιοκτησία κάποιου στρατηγικής σημασίας επίσης δεν είχε δικαίωμα εγγραφής στους κτηματολογικούς τόμους (ενώ πχ ένας προσκείμενος στις ιταλικές δυνάμεις γείτονας σε απόσταση 4 μέτρων κτηματογραφούνταν). Με τέτοια έκνομα κριτήρια και για παρόμοιους λόγους, με χιλιάδες περιπτώσεις Ελλήνων πολιτών να εξαιρέθηκαν της κτηματογράφησης, δημιουργήθηκαν τα αρχεία των Κτηματολογικών γραφείων με τις κτηματομερίδες που κατέγραψαν οι δυνάμεις της ιταλικής κατοχής. Το μετέπειτα Ελληνικό κράτος δεν έδωσε καμία εντολή ολοκλήρωσης της διαδικασίας εγγραφών στους κτηματολογικούς τόμους, ούτε των εξαιρουμένων ιδιοκτητών, αλλά ούτε και των υπολοίπων νησιών που θα σήμαινε και την ολοκλήρωση του Κτηματολογίου Δωδεκανήσου. Αντιθέτως το μετέπειτα ελληνικό κράτος, υιοθετώντας ΜΟΝΟ τα Ιταλικά δεδομένα χωρίς καμία διαδικασία ολοκλήρωσης βάση των διατάξεων του άρθρου 3 όρισε τον αιγιαλό, τα όρια της οριογραμμής του Αιγιαλού προσαύξησε κατά Δώδεκα μέτρα, όπως ορίζουν οι διατάξεις του για τις εκτός αστικών κέντρων περιοχές και τα όρια των θαλάσσιων παραλιών από τα όρια της δωδεκάμετρης λωρίδας μέχρι τα όρια πάσης άλλης ιδιοκτησίας δημόσιας η ιδιωτικής (ως τις καταγεγραμμένες κτηματομερίδες που κατέγραψαν οι Ιταλοί δηλαδή). Έτσι προέκυψε η ανυπόστατη, με βάση τους σημερινούς ισχύοντες νόμους του κράτους αλλά και των Ευρωπαϊκών Οδηγιών για την προστασία του περιβάλλοντος, οριογραμμή της Παραλίας, που έχει ως σήμερα αποτέλεσμα ιδιοκτήτες ακινήτων που κατείχαν νόμιμα ιδιοκτησίες που εξαιρέθηκαν της κτηματογράφησης να θεωρούνται από τις διατάξεις του ΚΔ 132/1929 πως βρίσκονται στον κοινόχρηστο χώρο της παραλίας ενώ κάτι τέτοιο με τις ισχύουσες διατάξεις των επαρκέστατων νόμων (ν.2971/2001) που αφορούν τον αιγιαλό και την παραλία δεν ΙΣΧΥΕΙ. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι ιδιοκτήτες να θεωρούνται μετά από σχεδόν έναν αιώνα κατοχής μιας ιδιοκτησίας, ως καταπατητές και να διώκονται με διοικητικές πράξης κατεδάφισης και υπέρογκων προστίμων που τους έχουν εξαθλιώσει οικονομικά και ψυχικά. Αξίζει να σημειώσουμε πως με το εν λόγο άρθρο χαρακτηρίζονται ως αυθαίρετα τα οποία δεν έχουν δικαίωμα χρηματοδότησης από το ΕΣΠΑ δημοτικά και κρατικά ακίνητα ακόμα και ιστορικής σημασίας όπως πχ μνημείο Πηγών Καλλιθέας, Έλλη κ.α τα οποία με βάση την Ιταλική κτηματογράφηση κείνται εκτός κτηματολογικών μερίδων( αν και δημιουργήθηκαν από τις κατοχικές δυνάμεις πράγμα που αποδεικνύει περίτρανα πως και οι κατακτητές είχαν ως αρχή την αξιοποίηση των παράκτιων περιοχών των νησιών η οποία εξαιτίας του πολέμου δεν ολοκληρώθηκε όπως και η κτηματογράφηση τους) που μαζί με τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις που πλήττονται από το πρόβλημα συνετέλεσαν στην τουριστική ανάπτυξη των νησιών και στην αύξηση του τουριστικού ΑΕΠ. Με την μη πρόβλεψη της ενιαίας οριοθέτησης του αιγιαλού και την κατάργηση του άρθρου 3 του κτηματολογικού κανονισμού παραμένει σε ισχύ το καθεστώς και η καταγραφή των κοινόχρηστων χώρων θα παραμείνει εσφαλμένη όπως για σχεδόν έναν αιώνα, άρα δεν κάναμε τίποτα.