Αρχική Διαδικασία άρσης του απορρήτου των επικοινωνιών, κυβερνοασφάλεια και προστασία προσωπικών δεδομένων πολιτώνΆρθρο 3 ΟρισμοίΣχόλιο του χρήστη Ιωάννης Τζεβελέκος | 16 Νοεμβρίου 2022, 16:03
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ιωάννης Τζεβελέκος' | 16 Νοεμβρίου 2022, 16:03

    Οι Δήμαρχοι δεν είναι αμιγώς πολιτικά πρόσωπα. Δε νομοθετούν και η άσκηση της οποιασδήποτε εκτελεστικής εξουσίας είναι στα πλαίσια των περιθωρίων που καθορίζονται από το Υπουργείο Εσωτερικών και στα στενά όρια του Δήμου τους. Το παραπάνω κατά μια έννοια ισχύουν και για του Περιφερειάρχες, αλλά ο αριθμός τους είναι περιορισμένος. Η ένταξη τους στον ορισμό "Πολιτικά Πρόσωπα" έχει σαν επακόλουθο η άρση του Απορρήτου τους για λόγους Εθνικής Ασφάλειας να εξαρτάται από τον Πρόεδρο της Βουλής. Πολλοι Δήμαρχοι εκπροσωπούν τις πόλεις τους Διεθνώς και έρχονται σε επαφή με ξένα επιχειρηματικά και πολιτικά συμφέροντα ώστε να φέρουν επενδύσεις και τουρισμό ή αναγνωρισιμότητα στο Δήμο τους. Όλα τα παραπάνω μπορεί να είναι κατά περίπτωση εναντίον της Εθνικής Ασφάλειας. Παράδειγμα του παραπάνω συλλογισμού αποτελεί η δράση Δημάρχων στην Ανατολική Θράκη, οι οποίοι συνεργάζονται με το Τουρκικό Προξενείο και διευκολύνουν το γειτονικό Κράτος στο έργο του για τη δημιουργία και αναγνώριση Τουρκικής Μειονότητας στην Ελλάδα. Άλλο παράδειγμα αποτελούν οι σχέσεις Δημάρχων που εδραζουν πλησίον Αλβανικών, Βόρειομακεδονικων και Τουρκικών συνόρων. Οι σχέσεις μπορεί να αφορούν πολιτισμικούς ή τουριστικούς λόγους, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν ενέχει πάντα ο κίνδυνος για θέματα εθνικής ασφάλειας. Πρόσφατο παράδειγμα αποτελούν και οι Δήμαρχοι των νησιών που σήκωσαν το βάρος της προσφυγικής κρίσης, αφού κάποιοι από αυτούς ακουσίως ή εκουσίως υποστηρίζοντας δράσεις ξένων ή και εγχώριων ΜΚΟ εξυπηρετούσαν συμφέροντα δικτύων λαθρομετανάστευσης και ξένων μυστικών υπηρεσιών. Ως εκ τούτου θεωρώ ότι ο χαρακτηρισμός των Δημάρχων ως "Πολιτικά Πρόσωπα" καθιστά δυσκίνητο το έργο της ΕΥΠ για θέματα εθνικής ασφάλειας στα συγκεκριμένα πρόσωπα, ενώ παράλληλα ενέχει τον κίνδυνο να βρίσκεται ο Πρόεδρος της Βουλής σε μια συνεχή κατάσταση έγκρισης αιτημάτων για πρόσωπα που δεν έχουν ουσιαστική εκτελεστική και καθόλου νομοθετική εξουσία με ότι αυτό συνεπάγεται στο λειτουργικό και πολιτικό κομμάτι των αποφάσεων του Προέδρου.