Αρχική Δίκαιη ΔίκηΆρθρο 12:Παράβολο ενδίκων μέσωνΣχόλιο του χρήστη ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ | 20 Δεκεμβρίου 2011, 00:48
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ' | 20 Δεκεμβρίου 2011, 00:48

    Θα πρέπει να ληφθεί μέριμνα για τις εργατικές διαφορές: 1. Κατά τεκμήριο οι αγωγές άκυρης απόλυσης ή δεδουλευμένων αποδοχών ασκούνται από ανέργους, θα πρέπει να θεσπιστούν απαλλαγές. 2. Το παράβολο θα πρέπει να είναι ένα, ανεξαρτήτως των εκκαλούντων. Σκεφθείτε την περίπτωση όπου 20 υπάλληλοι του Δημοσίου ασκούν αγωγή για την επιδίκαση ενός επιδόματος (π.χ. 176 €). Εφόσον κατά τη διάταξη το παράβολο καταβάλει εκείνος που ασκεί το ένδικο μέσο της έφεσης, συνδέεται δηλαδή με τον εκκαλούντα και όχι με την έφεση καθ' εαυτή, στο παράδειγμά μας θα πρέπει οι υπάλληλοι να καταβάλουν παράβολο έφεσης 4.000 € ενώ το Δημόσιο 200 €, κατά παράβαση κάθε έννοιας ισότητας των διαδίκων. Περαιτέρω, στην πράξη όλοι γνωρίζουν ότι τα ομαδικά εργατικά ζητήματα (οικογενειακό επίδομα, συμβασιούχοι, 176 € κλπ.) κρίνονται σε ανώτατο βαθμό. Πώς θα προσφεύγει τώρα σε ένδικο μέσο ο υπάλληλος όταν θα πρέπει για την παραδεκτή άσκησή του να καταβάλλει περίπου το ήμισυ των μηνιαίων αποδοχών του (200 € έφεση 300 € για αναίρεση); Στην πράξη θα οδηγηθούμε στην παρεμπόδιση πρόσβασης στο ένδικο μέσο για τους υπαλλήλους σε αυτήν την κατηγορία υποθέσεων. 3. Το ίδιο παράβολο ζητείται σε περίπτωση αγωγής με αίτημα 2.000 € και επί αγωγής με αίτημα 200.000 €, δεν υπάρχει καμία αναλογικότητα. 4. Η επιστροφή του παραβόλου μόνο σε περίπτωση νίκης του εκκαλούντος είναι απλουστευτική. Θα πρέπει να δίδεται η δυνατότητα στο Δικαστή να διατάσσει την επιστροφή του παραβόλου όταν η ερμηνεία των διατάξεων ήταν δυσχερής όπως ήδη εφαρμόζεται στη δικαστική δαπάνη.