Αρχική Δίκαιη ΔίκηΆρθρο 94: ΠροαγωγέςΣχόλιο του χρήστη Σπύρος Γεωργουλέας, Πρόεδρος Πρωτοδικών Αθηνών | 20 Δεκεμβρίου 2011, 08:15
  • Σχόλιο του χρήστη 'Σπύρος Γεωργουλέας, Πρόεδρος Πρωτοδικών Αθηνών' | 20 Δεκεμβρίου 2011, 08:15

    Θεωρώ ότι το υπάρχον σύστημα κρίσεως και προαγωγής από το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο, παρά τις όποιες αδυναμίες του, είναι το μόνο ενδεδειγμένο για τον απλό λόγο ότι εκκινεί από ένα αναμφιβόλως αντικειμενικό κριτήριο : την αρχαιότητα. Εάν ο κατ' αρχήν προακτέος κατ' αρχαιότητα δικαστικός λειτουργός κρίνεται ανεπαρκής προς άσκηση των καθηκόντων του επομένου βαθμού, απλώς παραλείπεται και τη θέση του καταλαμβάνουν οι επόμενοι κατ' αρχαιότητα συνάδελφοι, εάν δε οι λόγοι, οι οποίοι επιβάλλουν την παράλειψη, ισχύουν και σε επόμενες κρίσεις, ο δικαστικός λειτουργός πρέπει να κρίνεται εκ νέου μη προακτέος. Χωρίς να θέλω να αμφισβητήσω εκ των προτέρων την εμπειρία και τις καλές προθέσεις των εκάστοτε μελών του Ανωτάτου Δικαστικού Συμβουλίου, πιστεύω ότι είναι εξαιρετικώς επικίνδυνη η εισαγωγή όλως αορίστων εννοιών, όπως τα "εξαιρετικά προσόντα", ενώ εισαγωγή της όποιας ποσοστώσεως είναι κατ' εμέ αδιανόητη, διότι η ικανότητα του δικαστικού λειτουργού δεν κρίνεται "επί τοις εκατό". Κατ' αυτόν τον τρόπο θα προστατευθεί το κύρος της Δικαιοσύνης και της φυσικής ηγεσίας της από κακόβουλα σχόλια τρίτων. Άλλωστε, είναι γνωστό το παλαιό ρητό ότι "Η γυναίκα του Καίσαρα δεν πρέπει μόνο να είναι τίμια, αλλά και να φαίνεται". Τέλος, είναι άδικη και ιδιαιτέρως σκληρή η πρόβλεψη ότι ο δικαστής κρίνεται μη προακτέος ως "αδικαιολογήτως καθυστερήσας", εάν δεν δημοσιεύσει την απόφαση εντός έξι μηνών κλπ. Δηλαδή, η καθυστέρηση είναι "αδικαιολόγητη", μόνο εάν παρέλθει η όποια προθεσμία; Και αν ο δικαστής ή μέλος της οικογενείας του έχει την ατυχία να ασθενήσει, θα τιμωρηθεί γι' αυτό; Με τη διάταξη αυτή δεν επιταχύνεται η απονομή της δικαιοσύνης, αλλά, αντιθέτως, με ασφάλεια προβλέπεται ότι οι δικαστικές αποφάσεις, υπό τη σπάθη της πειθαρχικής διώξεως και της παραλείψεως, θα είναι πρόχειρες, ρηχές και εσφαλμένες. Εάν, παρ' όλα αυτά, η Πολιτεία επιμένει στην εισαγωγή αυτής της αδίκου διατάξεως, τουλάχιστον ας αυξήσει κατά δύο τουλάχιστον μήνες τα αναφερόμενα σ' αυτήν χρονικά διαστήματα. Αυτό απαιτεί η υπάρχουσα σκληρή πραγματικότητα, κυρίως στα μεγάλα Δικαστήρια της χώρας.