Αρχική Παρεμβάσεις στον Ποινικό Κώδικα και τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας για την επιτάχυνση και την ποιοτική αναβάθμιση της ποινικής δίκης - Εκσυγχρονισμός του νομοθετικού πλαισίου για την πρόληψη και τη...ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ’ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΚΩΔΙΚΑ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ – ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ Ν. 4620/2019Σχόλιο του χρήστη ΡΑΦΑΗΛ ΤΣΟΜΠΑΝΙΔΗΣ | 2 Δεκεμβρίου 2023, 21:43
Ως προς το άρθρο 111 ΚΠΔ, θέτω το εξής ερώτημα. Ποιο μπορεί να είναι το όφελος ως προς την επιτάχυνση της ποινικής διαδικασίας και εντέλει της ταχύτατης (όπως σκοπεύει το υπουργείο δικαιοσύνης) απονομής δικαιοσύνης με τη κατάργηση του πενταμελούς εφετείου, του οποίου αρμοδιότητα είναι η εκδίκαση εφέσεων κατά των πρωτόδικων αποφάσεων του τριμελούς εφετείου; Θεωρείται εν τοις πράγμασι θεμιτή η εν λόγω απονομή δικαιοσύνης με τη καρατόμηση της σωστής ιεραρχικής κατάταξης των ποινικών δικαστηρίων αντικαθιστώντας το πενταμελές εφετείο με το ήδη υπάρχον τριμελές εφετείο το οποίο θα δικάζει σε δεύτερο βαθμό τις πρωτόδικες αποφάσεις του με έναν μόνο δικαστή ο οποίος θα είναι αρχαιότερος; Και κατά πόσον αρχαιότερος; μερικών μηνών; Είναι ως επί το πλείστο βάναυση η εν λόγω τροποποίηση καθώς μεταθέτει το βάρος ελέγχου των εφέσεων στο ίδιο εντέλει βαθμού δικαστήριο απονέμοντας περισσότερο όγκο δικογραφιών στους δικαστές, οι οποίοι είναι ήδη επιβαρυμένοι ενώ θα επιφέρει σοβαρό πρόβλημα ως προς την κατανομή των δικών καθώς τα πινάκια των τριμελών εφετείων όλης της χώρας θα είναι τόσο μακρά σε βαθμό που θα σκοντάφτουν οι συνήγοροι κατά τη διαδικασία ανάγνωσης τους. Βάσει των τροποποιήσεων, το τριμελές εφετείο το οποίο θα είναι επιβαρυμένο με την εκδίκαση πρωτοείσακτων υποθέσεων καθώς και υποθέσεων εγκληματικών οργανώσεων, θα είναι αρμόδιο και για την εκδίκαση εφέσεων κατά αποφάσεων του μονομελούς και τριμελούς εφετείου. Ως προς τη τοποθέτηση του προηγούμενου σχολιαστή σχετικά με την επέκταση χρήσης ενόρκων και στις αστικές υποθέσεις, οφείλω να ορίσω τα εξής. Η ελληνική δικαιοσύνη δεν έχει καμία απολύτως σχέση με εκείνη των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής (εκτός του νομικού συστήματος της Πολιτείας της Λουιζιάνα το οποίο ως πηγή δικαίου έχει το Γαλλικό) καθώς δεν ακολουθείται το κοινόδίκαιο γνωστό ως common law αλλά το λεγόμενο civil law εμπνευσμένο από το ρωμαικό δίκαιο. Εν κατακλείδι, δεν μπορεί να τεθεί σε καμία περίπτωση η ένταξη των 5 ή 10 ενόρκων σε αστική δίκη καθώς εκτός του γεγονότος ότι ενισχύει τεκμηριωμένα μάλιστα το κοινό περί δικαίου αίσθημα, θα αποφέρει μάλιστα υψηλά ποσοστά εσφαλμένων αποφάσεων. Επιπροσθέτως, ως προς τον ήδη αναφερόμενο σχολιασμό, ο ‘’επαγγελματίας’’ δικαστής δεν τελεί χρέη καθηγητή αλλά ούτε μαριονετίστα ώστε να καθοδηγεί τους εν λόγω ενόρκους ώστε να αποφασίζουν για αστικές διαφορές ανάμεσα σε ιδιώτες. Οφείλω να υπενθυμίσω ότι η μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ των δικαστών της χώρας μας με εκείνων των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής είναι το γεγονός ότι οι εγχώριοι δικαστές καθώς και εισαγγελείς λαμβάνουν μέρος στο διαγωνισμό ΕΣΔΙ, ο οποίος μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί αμάχητα ως ο δυσκολότερος διαγωνισμός που λαμβάνει χώρα στην ελληνική επικράτεια, σε σύγκριση με τους δικαστές των Η.Π.Α. όπου υπάρχει το σύστημα των εκλογών ή η τοποθέτηση δικηγόρων στις θέσεις δικαστών με απόφαση του εκάστοτε κυβερνήτη, ενώ μάλιστα πολλοί δικαστές των Η.Π.Α. κατά την ενάσκηση των καθηκόντων τους, διατηρούν και εμπορική ιδιότητα με το φαινόμενο του οικονομικού συμφέροντος κατά την εκδίκαση υποθέσεων να είναι άκρως προβληματικό ως προς την απονομή δικαιοσύνης. Ως προς το άρθρο 70 (ποινική διαπραγμάτευση), δεν αναφέρεται η χρονική προθεσμία εντός της οποίας οφείλεται να ολοκληρωθεί επιτυχώς ή όχι η εν λόγω διαπραγμάτευση με αποτέλεσμα να σημειωθεί αργοπορία ως προς την συγκεκριμένη διαδικασία. Επιπλέον, εύλογο θεωρείται η ανάγκη ένταξης μερικών εγκλημάτων στην εν λόγω διαδικασία και όχι πληθώρα αυτών με σκοπό την δοκιμασία της συγκεκριμένης διάταξης και το κατά πόσον θα λειτουργήσει. Επίσης, ως προς τη δυνατότητα αιτήματος του κατηγορουμένου σε ποινική διαπραγμάτευση ενώπιον του ακροατηρίου από τη στιγμή που είχε τη δυνατότητα αυτή καθ’ όλη τη διάρκεια της προδικασίας θεωρείται υπερβολική ιδίως αφού υποβάλλεται ενώπιον ακροατηρίου χωρίς τη να δίδεται η δυνατότητα στον εισαγγελέα της έδρας να αρνηθεί το συγκεκριμένο αίτημα καθώς ο κατηγορούμενος (κατά τη διενέργεια της προδικασίας) ουδέποτε έδειξε προθυμία ως προς την αποκατάσταση της ζημίας που προκάλεσε και για αυτό το λόγο ασκείται καταχρηστικά ενώ και ενδέχεται να δημιουργηθεί δικονομική αναταραχή ως προς την εκδίκαση των υπολοίπων υποθέσεων, ενώ μάλιστα η εν λόγω κατάργηση της συγκεκριμένης διάταξης δεν εμφαίνεται να δημιουργεί υποψία καταπάτησης των δικαιωμάτων του κατηγορούμενου βάσει των διατάξεων της ΕΣΔΑ. Για αυτό το λόγο, η κατάργηση του πενταμελούς εφετείου σε συνδυασμό με τις ως άνω τροποποιήσεις καθώς και των νέων προβλημάτων που πρόκειται να δημιουργηθούν από τη διενέργεια των προδικαστικών διαδικασιών, η εξυπηρέτηση του σκοπού που αποβλέπει το υπουργείο δικαιοσύνης (ταχύτατη απονομή δικαιοσύνης) θα φέρει νέα φαινόμενα στον ορίζοντα. Σε περίπτωση που το εν λόγω σχέδιο περάσει ιδίως ως προς τη κατάργηση του πενταμελούς εφετείου, προβλέπω νέες τροποποιήσεις ως προς αυτό, γεγονός που για όσο χρονικό διάστημα διαρκέσει, θα υπάρξουν αρνητικές επιπτώσεις προς το τρόπο απονομής δικαιοσύνης. Ως προς το άρθρο 349 ΚΠΔ, συμφωνώ ως προς τη δυνατότητα αναβολής της δίκης για μια και μοναδική φορά, όπου εν συνεχεία σε περίπτωση μια εμφάνισης του κατηγορούμενου επί του ακροατηρίου η συνέχιση της δίκης ερήμην του κατηγορουμένου.