Αρχική Δίκαιη ΔίκηΆρθρο 07:Δικαστική μεσολάβησηΣχόλιο του χρήστη Amanatides Elias | 22 Δεκεμβρίου 2011, 12:29
  • Σχόλιο του χρήστη 'Amanatides Elias' | 22 Δεκεμβρίου 2011, 12:29

    Η διαδικασία που προτείνεται ως δικαστική μεσολάβηση σύμφωνα με το άρθρο 7 του σχεδίου νόμου εισάγει την έννοια του μεσολαβητή δικαστή και κινείται πέρα από τις ρυθμίσεις του Ν. 3898/2010 που εισάγει τη Διαμεσολάβηση σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις. Σύμφωνα με το άρθρο 3 παρ. 2 του Ν. 3898/2010 το δικαστήριο στο οποίο είναι εκκρεμής η υπόθεση μπορεί σε κάθε στάση της δίκης να καλεί τους διαδίκους να προσφύγουν στη διαμεσολάβηση για να επιλύσουν τη διαφορά τους αναβάλλοντας σε σύντομη δικάσιμο την εκδίκαση της υπόθεσης και τη ρύθμιση αυτή επαναλαμβάνει η παρ. 4 του άρθρου 7 του σχεδίου Νόμου. Το άρθρο 7 παρ. 3 του σχεδίου νόμου κινείται σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση. Κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να προσφεύγει στον αρμόδιο δικαστή μεσολαβητή υποβάλλοντας γραπτώς το αίτημά του και ο τελευταίος μετά από κοινές και ξεχωριστές συναντήσεις με τους διαδίκους και τους πληρεξούσιους δικηγόρους τους μπορεί να απευθύνει στα μέρη μη δεσμευτικές προτάσεις επίλυσης της διαφοράς τους. Η διαδικασία αυτή προσεγγίζει την εκτιμητική διαμεσολάβηση, (evaluative mediation). Πρόκειται για ευθεία και άμεση επέμβαση στη διάταξη του άρθρου 4 παρ. γ του Ν. 3898/2010 που ορίζει ότι ο διαμεσολαβητής πρέπει να είναι δικηγόρος διαπιστευμένος ως διαμεσολαβητής και για υποκατάσταση του ρόλου του δικηγόρου ως διαμεσολαβητή από δικαστή χωρίς τα εχέγγυα της εκπαίδευσης και διαπίστευσης που είναι ατυχής, διότι η τήρηση της διαδικασίας στη διαμεσολάβηση είναι εντελώς διαφορετική από τη διαδικασία ενώπιον των δικαστηρίων με την οποία είναι εξοικειωμένοι οι δικαστές. Ο όρος μεσολαβητής δικαστής προκαλεί σύγχυση διότι ο διαμεσολαβητής διευκολύνει απλά τους διαδίκους να καταλήξουν σε αμοιβαία αποδεκτή συμφωνία και δεν εκδίδει απόφαση. Είναι προεχόντως άκαιρη και αντιφατική η επέμβαση που επιχειρείται με το σχέδιο νόμου και η καθιέρωση παράλληλων διαδικασιών πριν αρχίσει να λειτουργεί στην πράξη η διαδικασία της διαμεσολάβησης σύμφωνα με το Ν. 3898/2010 και το ΠΔ 123/9-12-2011 που καθορίζει τους όρους και τις προϋποθέσεις αδειοδότησης και λειτουργίας των φορέων κατάρτισης διαμεσολαβητών σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, προκαλεί σύγχυση και υποσκάπτει τα θεμέλια του νεόδμητου οικοδομήματος της διαμεσολάβησης, αφού καθιερώνει παράλληλη διαδικασία χωρίς την τήρηση των προτύπων και των εγγυήσεων που θέσπισε ο Ν. 3898/2010. Συνεπώς η διατύπωση της προτεινομένης ρύθμισης θα πρέπει να περιοριστεί στην διάταξη της παρ.4 του άρθρου 7 που επαναλαμβάνει ουσιαστικά τη διάταξη της παρ. 2 του άρθρου 3 του Ν. 3898/2010 για την προσφυγή στη διαμεσολάβηση εντάσσοντας για συστηματικούς λόγους τη διαδικασία της διαμεσολάβησης στον ΚΠολΔ. ΗΛΙΑΣ ΑΜΑΝΑΤΙΔΗΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ – ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΣ