• Σχόλιο του χρήστη 'Ερατώ' | 9 Δεκεμβρίου 2023, 18:18

    Είμαι θύμα ενδοοικογενειακής βίας, σε όλες τις μορφές της. Ψυχολογική, συναισθηματική, λεκτική και σωματική. Όταν ζήτησα βοήθεια, είχα μόλις γεννήσει την κόρη μου και απευθύνθηκα στο Κέντρο Κακοποιημένων γυναικών, αλλά και στο Χαμόγελο του παιδιού, ζητώντας να βρω ένα κατάλυμα για εμένα και το βρέφος μου, όμως στάθηκε αδύνατο. Επίσης από το Κέντρο Κακοποιημένων γυναικών, είχα ενημερωθεί ότι για να λάβω βοήθεια, έπρεπε να κάνω συνεδρίες δια ζώσης, πράγμα αδύνατο, αφού τα γραφεία απείχαν πολύ από τον τόπο διαμονής μου και είχα έναν ελεγκτικό σύζυγο, που δεν θα μπορούσα να αιτιολογήσω τόσων ωρών απουσία, οπότε και η βοήθεια αυτή, ποτέ δεν ελήφθη. Το 2020, κάλεσα την Αστυνομία στο σπίτι, μετά από ένα περιστατικό βίας. Οι αστυνομικοί, βλέποντας το απομονωμένο σημείο που ζούσαμε, έκαναν απλή σύσταση και δεν ενήργησαν αυτεπάγγελτα. Το περιστατικό κατεγράφη ως "φραστικό επεισόδιο". Τον Γενάρη του 2021, κατάφερα και έφυγα με το παιδί μου από το σπίτι, όταν εκείνο ήταν 20 μηνών. Χωρίς εργασία, με μια πενιχρή βοήθεια από την οικογένειά μου, αφού δεν είχαν άλλη δυνατότητα. Επίσης λάμβανα το επίδομα ενοικίου, τέκνου και ΚΕΑ, ποσά όμως, που δεν έφταναν για τις ανάγκες μας. Η βία συνεχίστηκε και μετά από τη μετακόμισή μου, καθώς επισκεπτόταν το παιδί, σε καθημερινή βάση, απειλώντας με διαρκώς, αν προσπαθούσα να αρνηθώ μια συνάντηση. Ξανακλήθηκε η Αστυνομία, μετά από παρενόχληση στην οικία μου. Δεν προχώρησα ποτέ σε μήνυση, ούτε και όταν παραλίγο να με παρασύρει με το αυτοκίνητό του, στο οποίο επέβαινε και το παιδί. Ο πρώην σύζυγος, έχει άδεια οπλοκατοχής για 5 καραμπίνες. Δεν θα μπορούσα να τον μηνύσω, αφού φοβόμουν και εξακολουθώ να φοβάμαι ότι μια μήνυση, μπορεί να πυροδοτήσει αισθήματα βίας ακραία και να γίνω άλλο ένα θύμα γυναικοκτονίας. Στο Δικαστήριο για την επιμέλεια του παιδιού, η Δικαστής ενώ ήταν ενήμερη για την άδεια οπλοκατοχής, ρώτησε την μάρτυά μου αν έχω καταθέσει ποτέ μήνυση και όταν έλαβε αρνητική απάντηση, αντέδρασε απαξιωτικά και ειρωνικά. Είμαστε πολλά τά θύματα ενδοοικογενειακής βίας, που δεν έχουμε καταγγείλει την βία, από φόβο για την ζωή μας. Ο νόμος της συνεπιμελειας, έχει δώσει ισχυρό βοήθημα στους κακοποιητές μας, ώστε να συνεχίσουν να ασκούν βία επάνω μας. Οι περισσότερες από εμάς, δεν έχουμε πόρους, δεν βρίσκουμε θέση εργασίας και δεν έχουμε υποστήριξη. Μέσα σε όλο αυτό, αντιμετωπίζουμε δικαστικές διαμάχες με τεράστια χρηματικά και ψυχικά κόστη, αφού η βία μεταφέρεται στην διεκδίκηση των παιδιών μας, αφού είναι η πιο άμεση βία που μπορούν να ασκήσουν! Οι περισσότερες γυναίκες εγκαταλείπουν τον γάμο τους, λόγω της βίας στην οποία εκτίθενται εκείνες και τα παιδιά τους. Ένα τέτοιο θύμα είμαι κι εγώ. Ένα θύμα που βρήκε δύναμη να προστατεύσει το παιδί του από την τοξικότητα, που παλεύει κάθε μέρα για την επιβίωση. Η ενδοοικογενειακή βία συνεχίζεται και μετά την λύση του γάμου, ο φόβος για ακραία βία δεν χάνεται επειδή φεύγεις,, το panic button δεν προλαβαίνεις να το πατήσεις στον αιφνιδιασμό και συνεχίζεις να είσαι θύμαβ βίας, με το παιδί όπλο εναντίον σου, αφού η συνεπιμελεια δίνει δύναμη στην έμμεση βία.