Υπουργείο Δικαιοσύνης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Un Avvocato' | 12 Δεκεμβρίου 2023, 16:41

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Άρθρα 4-5 Συμφωνώ γενικά με την αυστηροποίηση των ποινών. Την με αυτόν τον τρόπο αυστηροποίηση όχι. Θα έπρεπε να υπάρχει μια διάταξη στον κπδ που να έλεγε ότι για την αρμοδιότητα, την εξακολούθηση ή την παράταση της προσωρινής κράτησης κλπ θα κρίνεται η πράξη με βάση in abstracto το τετελεσμένο του αυτουργού της διάταξης για την οποία κατηγορείται όπως έλεγε και μια παλιά απόφαση ΟΛ ΑΠ 18/2001 Για την απόπειρα υπήρχε ίδια αντίστοιχη διάταξη στον παλαιό κώδικα αλλά εξ όσων γνωρίζω ουδέποτε πραγματικά εφαρμόστηκε γιατί πραγματικά συνήθως χάος χωρίζει την απόπειρα με το τετελεσμένο. Πάντως δεν είναι λανθασμένη επιλογή η ποινή του τετελεσμένου και στην απόπειρα σε ορισμένες περιπτώσεις όταν πχ οι συνέπειες μίας απόπειρας είναι βαρύτατες και «ομοιάζουν» με το τετελεσμένο πχ απόπειρα ανθρωποκτονίας το θύμα σε κώμα! Για την συνέργεια θα ήταν πολύ πιο σωστό να καταργήσουμε την διάταξη για την συνέργεια όπως την αναφέρει ο καινούργιος κώδικας του 2019 (με το ακατάληπτο και ακαταλαβίστικο θέτει το αντικείμενο της προσβολής στα χέρια του αυτουργού) και να γυρίσουμε στην ρύθμιση του παλαιού κώδικα του 1950: πλήρη ποινή ο άμεσος μειωμένη ο απλός. Το αναφερόμενο παράδειγμα στην εισηγητική έκθεση με τον φακό αποδεικνύει ότι, πώς να το κάνουμε, το ακριβώς αντίθετο της ρύθμισης: άλλο ο αυτουργός άλλο ο απλός συνεργός! Είναι λάθος η προτεινόμενη ρύθμιση Άρθρο 6 Συμφωνώ απόλυτα! Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί θα έπρεπε να μειώσουμε τις ποινές. Το ότι είχαμε εικονικές ποινές (20 χρόνια έλεγε ο δικαστής ελάχιστα χρόνια ήταν η πραγματική έκτιση) δεν ήταν λόγος να μειώσουμε τις ποινές αλλά το αντίθετο να καταργήσουμε τις διατάξεις που μείωναν την πραγματική έκτιση της ποινής. Άρθρο 7 Διαφωνώ απόλυτα! Αν υπήρχε μια, από τις ελάχιστες!, πραγματικά άριστες διατάξεις του καινούργιου κώδικα αυτή ήταν η διάταξη του άρθρου 57 για τον τρόπο υπολογισμού σε ημερήσιες μονάδες. Τόσο για την πράξη που έκανε ο δράστης αντικειμενικά επί τόσο εξατομικεύοντάς την (ποινή) στον δράστη. Απλά τέλειο! Αλλά όχι μην κουραστούν οι εισαγγελείς και οι δικαστές μας!. Γιατί δεν θέλω να πω ότι δεν είναι ικανοί! να το κάνουν όπως έχω ακούσει να λέγεται!!, ακόμα και από τους ίδιους!!! Άρθρο 11 Συμφωνώ. Επιτέλους επαναφορά στην λογική. Την μετατροπή σε χρηματική την καταργήσαμε μόνο για λόγους ιδεοληψίας: Να κάνουμε γενικά ότι κάνουν οι άλλοι, να έχουμε τους αναγνωρισμένους θεσμούς που έχουν στην Ευρώπη. Ραγιαδισμός στο maximum. Την καταργήσαμε επειδή μόνο εμείς την είχαμε και δεν την έχουν στην Ευρώπη. Εγώ θέλω ο δικαστής να έχει όσους περισσότερους τρόπους εξατομίκευσης της ποινής και να αποφασίζει αν θα εκτελέσει μια ποινή πραγματικά ή θα καταφύγει σε μέτρα προς υποκατάσταση της ποινής της φυλάκισης. Και δεν άκουσα ποτέ κανένα σοβαρό επιχείρημα για την κατάργησή της πλην το ότι την έχουμε μόνο εμείς. Βέβαια η σωστή εφαρμογή του απέχει παρασάγγας από το βέλτιστο Άρθρο 14 Αρχικά γιατί βγάζουμε την πρόταση του Αναγνωστόπουλου για ελαφρυντικό λόγω μακράς διάρκειας της δίκης; Και σωστή ήταν και σύμφωνη με την εσδα. Μην και αφήσουμε τίποτε καλό. Για το έντιμο –σύννομο. Και τι θα γίνει με την απαράδεκτη νομολογία του ΑΠ για τα ελαφρυντικό του πρότερου βίου; Επί 70 και χρόνια όλα ήταν μια χαρά και ξαφνικά κάποιοι το 2010 θεώρησαν (έτσι νόμιζαν) ότι ήξεραν περισσότερα νομικά από τους παλαιότερους συνάδελφους τους και άλλαξε χωρίς κανένα λόγο η νομολογία η οποία είναι και τελείως λανθασμένη. Η δε ολομέλεια του γρηγορόπουλου και ειδικά το αναφερόμενο για την κοινή γνώμη είναι όνειδος για την ελληνική δικαιοσύνη. Διότι με τα κριτήρια που θέτουν στον χίτλερ στον εσκομπάρ στον εφιαλτη και στον ιούδα το ελαφρυντικό θα το έδιναν στον χριστό στον γκάντι και στον σωκράτη όχι. Χάλια Χάλια Χάλια Άρθρο 15 Διαφωνώ απόλυτα! Άλλη μία από τις έλαχιστες άριστες διατάξεις του καινούργιου κώδικα σπεύδουμε να την καταργήσουμε. Γιατί; Για να ξαναγυρίσουμε στην παλιά λανθασμένη άδικη και αντισυνταγματική νομολογία του ΑΠ ότι αν σου δόθηκε και δεύτερο ελαφρυντικό στο εφετείο δεν χρειάζεται να μειωθεί η ποινή περαιτέρω!!!. Αλήθεια τότε γιατί να στο δώσει; Ποια η χρησιμότητα του; Αναλογία; Σύνταγμα; Κοινή λογική; Άχρηστα πράγματα. Το ανέφερα και ανωτέρω είμαι υπέρ μιας αυστηροποίησης γενικά αλλά όχι όταν γίνεται με προσβολή δικαιωμάτων αναγνωρισμένων από το Σύνταγμα. Να!, τέτοιες απαράδεκτες διατάξεις (και σε αυτό το νομοσχέδιο είναι πάρα πολλές) με κάνουν να κρίνω αρνητικά το όλο νομοσχέδιο! Άρθρο 44. Τι λέτε; Άρα μπορεί κάποιος ατιμώρητα να λέει σε βάρος κάποιου άλλου ότι του κατέβει στο κεφάλι. Πάτε καλά; Δηλαδή κάποιος θα πει ψευδώς στον Εισαγγελέα ότι ο τάδε δικαστής ο τάδε εισαγγελέας ο τάδε υπουργός λαδώνεται ή ο τάδε δικηγόρος κάνει αυτό στα παιδιά του και επειδή το είπε με μήνυση στον εισαγγελέα αυτό δεν είναι συκοφαντική δυσφήμιση;. Γιατί; επειδή το είπαν 3 απαραδεκτες νομολογίες του ΑΠ (έτσι στα ξαφνικά και χωρίς κανένα λόγο μετά από 70 χρόνια αδιάκοπης εφαρμογής του άρθρου!); Το ότι βεβαίως η ολομέλεια του ΑΠ θεώρησε, σωστά, τρίτους και τους εισαγγελείς δεν μας νοιάζει. Όύτε μας νοιάζει η συρροή των εγκλημάτων. Το αν παράλληλα τελείται ψευδής καταμήνυση ή ψευδορκία μάρτυρα δεν έχει καμία σημασία. Τελείται ΚΑΙ συκοφαντική δυσφήμιση. Άρθρο 47 Συμφωνώ. Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί με τον καινούργιο κώδικα σοβαρότατα πλημμελήματα και κακουργήματα έπρεπε να είναι κατ’ έγκληση. Απαράδεκτη η ρύθμιση του κώδικα του 2019 και παντελώς αδικαιολόγητη. Άρθρο 48 Πραγματικά οι ρυθμίσεις αυτού του νομοσχεδίου είναι για κλάματα. Δεν είναι δυνατόν να εκτέλεση ενός συγκεκριμένου εγκλήματος να γίνεται υποχρεωτικά δια νόμου! Τι δεν καταλαβαίνετε; Γιατί δεν αφήνετε τους δικαστές να κρίνουν όπως σε όλα τα άλλα εγκλήματα; Τις ίδιες απαράδεκτες διατάξεις είχαμε και στο παρελθόν με την λαθρομετανάστευση και καταργήθηκαν. Να κατάργηθεί η διάταξη και να δίνεται η εξουσία στους δικαστές να κρίνουν σύμφωνα με το 497 ΚΠΔ. Κοινή λογική δεν υπάρχει;