• Σχόλιο του χρήστη 'ΜΕΛΙΝΑ' | 13 Δεκεμβρίου 2023, 16:26

    Κύριε υπουργέ σας παρακαλώ ακούστε με. Είμαι γιαγιά ενός υπέροχου παιδιού. Πάρα πολλά χρόνια τώρα παρακολουθώ τον αδυσώπητο ελεϊνό δικαστικό αγώνα στον οποίο πρέπει να συμμετέχει το παιδί μου. Σε τέτοιο βαθμό που όλα αυτά τρώνε πολύχρονο από την καθημερινότητα φθειρουν ψυχολογικά και στραγγίζουν οικονομικά. Προσπαθώ να είναι δίπλα στο παιδί μου αλλά δεν καταλαβαίνω. Εξηγήστε μου γιατί πρέπει σε μία απόφαση αγωγής είτε επικοινωνίας είτε διατροφής τα δύο χρόνια να μην είναι δύο χρόνια από την ώρα της απόφασης αλλά από την ώρα της επίδοσης. Δεύτερον δεν ξέρω για πόσα χρόνια θα ζήσω. Έχω το δικαίωμα ως νόμος πολίτης να σταματήσω να φοβάμαι για το παιδί μου και το εγγόνι μου; Δεν μπορείτε να φανταστείτε σε τι καθεστώς φόβου βρισκόμαστε. Ο φόβος είναι να συναίσθημα που δημιουργείται από κάποιες συμπεριφορές και όταν αυτές τις συμπεριφορές συνεχίζουν και γίνονται ανεξέλεγες πώς πρέπει να μεταφραστούν?? Βεβαίως και όχι ως γονική από ξένωση. Δηλαδή πρέπει να θυμώσουμε τα παιδιά και να μην αισθάνονται. Είμαι σίγουρη ότι όταν μεγαλώσει το εγγόνι μου και λόγω ηλικίας εγώ δεν θα βρίσκομαι εδώ. Έχω την ανάγκη να μου υποσχεθείτε ότι μετά από μένα θα βρείτε τρόπο να το προστατεύετε ουσιαστικά και να το αφήσετε να ζήσει και να αγωνίζεται για το δικό του προσωπικό μέλλον επαγγελματικά και με τίποτα άλλο. Συμπαραστέκομαι σε όλες αυτές τις γιαγιάδες και παιδιά που χάσαν τόσο άδικα τη μητέρα τους μόνο και μόνο γιατί αποφάσισα να φύγουν από να νοσηρό και επικίνδυνο περιβάλλον. Ποιος είναι ο τρόπος που θα επιβραβεύσουμε αυτή την προσπάθειά τους? Σίγουρα όχι να κλείσουμε τα μάτια αλλά ως προς την τιμή τους να προσπαθήσουμε τα μέγιστα να μην υπάρχουν άλλες γυναικοκτονιες.....