Αρχική Παρεμβάσεις στον Ποινικό Κώδικα και τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας για την επιτάχυνση και την ποιοτική αναβάθμιση της ποινικής δίκης - Εκσυγχρονισμός του νομοθετικού πλαισίου για την πρόληψη και τη...ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ’ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΌΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟΎ ΠΛΑΙΣΊΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΌΛΗΨΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΟΛΈΜΗΣΗ ΤΗΣ ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΉΣ ΒΊΑΣ – ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ Ν. 3500/2006Σχόλιο του χρήστη Αννα Κοντοθανάση | 28 Δεκεμβρίου 2023, 22:20
  • Σχόλιο του χρήστη 'Αννα Κοντοθανάση' | 28 Δεκεμβρίου 2023, 22:20

    Παρόλο που πολλές φορές η γυναικοκτονία είναι η κατάληξη προηγούμενης ενδοοικογενειακής βίας και δεν απέχει χρονικά πολύ από την πρώτη καταγγελία, το νομοσχέδιο δεν προβλέπει τίποτε για την επίσπευση της διαδικασίας στον ανακριτικό και δικαστικό τομέα με την καθιέρωση μιας “ταχείας διαδικασίας κατά προτεραιότητα”, ώστε να αποτραπεί η κλιμάκωση της βίαιης συμπεριφοράς (π.χ. ιταλικός Codice Rosso). Η υποχρεωτική συνεπιμέλεια είναι συχνά για τον πρώην σύντροφο το μέσο άσκησης εξουσίας και συνιστά νέα μορφή άσκησης βίας στο θύμα του, ενώ εξάλλου το δικαίωμα επικοινωνίας των βίαιων πατεράδων συχνά αποτελεί για τις γυναίκες και τα παιδιά μεγάλο ρίσκο, για αυτό θα πρέπει να αναστέλλεται το δικαίωμα επικοινωνίας με τα τέκνα εκ του νόμου, με την άσκηση ποινικής δίωξης (π.χ. γαλλικός ν. 2020-936). Επίσης, όταν επιβάλλονται περιοριστικοί όροι στον κατηγορούμενο είναι απαραίτητο να προστεθεί ως μέτρο διασφάλισης της τήρησής τους, η εποπτεία του με κινητή ηλεκτρονική συσκευή ώστε να ενημερώνει τις αρχές όταν ο δράστης τα παραβαίνει (π.χ. ιταλικός και γαλλικός νόμος). Ακόμη το νομοσχέδιο εντάσσει και την ψυχολογική βία ως λόγο που επιφέρει τις συνέπειες της κακής άσκησης της γονικής μέριμνας του άρθρου 1532 ΑΚ, δηλαδή αυτές της ολικής ή μερικής αφαίρεσης της γονικής μέριμνας. Ωστόσο θα πρέπει να υπάρξει ορισμός του τι συνιστά ψυχολογική βία στο πλαίσιο μιας ενδοοικογενειακής σχέσης, ώστε αυτή η αόριστη αναφορά να μην αποτελέσει το “παραθυράκι” για να εισχωρήσει έμμεσα και κακόβουλα στο νομοθετικό πλαίσιο το ψευτοσύνδρομο της «γονεϊκής αποξένωσης», στο οποίο στρέφονται πληθώρα κακοποιητικών πατεράδων για να βρουν υπερασπιστική γραμμή, κατά παράβαση των όσων συστήνει ο ΟΗΕ και η Grevio και ορίζονται στη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης . Συχνά τα παιδιά έχουν βάσιμο λόγο να αρνούνται είτε όταν είναι μάρτυρες ενδοοικογενειακής βίας είτε όταν την υφίστανται. Παρότι το νομοσχέδιο προβλέπει την οικονομική αποζημίωση των θυμάτων από την Εθνική Αρχή Αποζημιώσεων, αυτό συμβαίνει μόνο στην περίπτωση της ποινικής διαμεσολάβησης και όχι σε όλες τις περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας με σοβαρές κακοποιήσεις. Δεν προβλέπει τίποτε για την πρόληψη της βίας αλλά ούτε για την πραγματική προστασία των θυμάτων, καθώς δεν οργανώνει ένα δίκτυο συνεργασίας της αστυνομίας με τους αρμόδιους φορείς ώστε να διευκολύνεται η πλήρης προστασία της γυναίκας και του παιδιού θύματος. Επιπλέον, το νομοσχέδιο δεν έχει συμπεριλάβει το αίτημα των γυναικείων οργανώσεων για την εισαγωγή του αδικήματος της “γυναικοκτονίας” ως ξεχωριστού αδικήματος του ΠΚ με ιδιαίτερη ποινική απαξία, καθώς και να μην υπάρχουν ελαφρυντικά όπως “πρότερος έντιμος βίος”, όταν προϋπήρξαν περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας ακόμη και σε βάρος τρίτων προσώπων.