Αρχική Ενίσχυση δικηγορικής ύλης: Ρυθμίσεις για τα σωματεία, τα κληρονομητήρια, τις αποδοχές και αποποιήσεις κληρονομιώνΚΕΦΑΛΑΙΟ Β’ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΛΗΡΟΝΟΜΗΤΗΡΙΑ Άρθρο 6 Έκδοση κληρονομητηρίου μετά από πράξη δικηγόρου – Αντικατάσταση άρθρου 819 Κώδικα Πολιτικής ΔικονομίαςΣχόλιο του χρήστη ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ | 28 Φεβρουαρίου 2024, 13:19
Η έκδοση πιστοποιητικού κληρονομητηρίου πρέπει να ανατεθεί εξ ολοκλήρου στο δικηγορικό σώμα. Η αίτηση του πολίτη μπορεί να υποβάλλεται σε ηλεκτρονική πλατφόρμα, αντίστοιχη αυτής των ενόρκων βεβαιώσεων, η ανάρτηση της αίτησης να γίνεται σε χώρο του εκάστοτε δικηγορικού συλλόγου. Η εμπλοκή των Ειρηνοδικείων δεν είναι σκόπιμη. Ήδη πολλά από αυτά θα κλείσουν και άλλα σταδιακά θα καταργηθούν ή θα λειτουργούν ως έδρες τηλεματικής. Με τον τρόπο αυτό η δημοσιότητα δεν εξυπηρετείται. Αντιθέτως τα κτίρια των δικηγορικών συλλόγων θα παραμείνουν στη θέση τους και ανοιχτά σε καθημερινή βάση, προσβάσιμα επομένως στον κάθε ενδιαφερόμενο πολίτη και σαφώς εγγύτερα σε αυτόν. Περαιτέρω, κατά προφανή καταστρατήγηση του γράμματος του νόμου σήμερα δεν εκδίδεται κανένα πιστοποιητικό κληρονομητήριο από καμία γραμματεία ειρηνοδικείου. Θα πρέπει να προβλεφθεί ρητά η έκδοση τέτοιου πιστοποιητικού, όχι όμως από τη γραμματεία κάποιου δικαστηρίου, αλλά από τον εκάστοτε δικηγορικό σύλλογο, που αποτελεί ως γνωστόν ΝΠΔΔ, με τα εχέγγυα που αυτό συνεπάγεται. Σαφώς η διαπίστωση της κληρονομικής διαδοχής και η ορθή υπαγωγή της στις διατάξεις του νόμου δεν είναι μια εργασία που δεν μπορεί να φέρει εις πέρας ένας δικηγόρος. Δεν απαιτείται δικαστική ιδιότητα. Το αντίθετο επιχείρημα είναι μάλλον αυτάρεσκο παρά λογικό. Αφενός δεν υπάρχει αντιδικία στην αίτηση έκδοσης ενός κληρονομητήριου, για να υπάρχει υπόνοια μεροληψίας, αφετέρου ο δικηγόρος που θα την εκδίδει θα είναι διαφορετικός αυτού που θα υπογράφει την αίτηση και θα εκπροσωπεί τον αιτούντα. Ως διαδικασία είναι διεκπεραιωτική και όχι δικαιοδοτική. Όσοι υποστηρίζουν το αντίθετο, αγνοούν πως λειτουργεί στην πράξη: ο δικηγόρος του αιτούντα συντάσσει την αίτηση με λεπτομερή αναφορά στα πραγματικά γεγονότα και υπαγωγή τους στις νομικές διατάξεις που πρέπει να εφαρμοστούν, ενώ συντάσσει και την ίδια τη διάταξη, που ο δικαστής απλώς συμπληρώνει με τα στοιχεία του. Είναι μια θετική πρωτοβουλία που θα αποσυμφορήσει τα δικαστήρια από μη δικαιοδοτικό έργο και θα συμβάλλει στην αποδέσμευση του δικαστή από «πάρεργο» επιτρέποντάς του να απασχοληθεί με τα ουσιώδη καθήκοντά του. Θα συμβάλλει και προς την κατεύθυνση της επιτάχυνσης απονομής της δικαιοσύνης, για την επίτευξη της οποίας άλλωστε επίκειται και η ενοποιηση του πρώτου βαθμού. Στα θετικά προσμετράται το γεγονός πως οι δικηγόροι είναι σαφώς περισσότεροι των δικαστών και ο πολίτης θα μπορεί να εξυπηρετηθεί ταχύτερα.