• Σχόλιο του χρήστη 'Εύα' | 8 Απριλίου 2024, 15:20

    Καλό θα ήταν, όταν καλουμαστε να κρίνουμε και να τοποθετηθουμε επί ενός νομοσχεδίου, να διερευνούμε, εάν αυτό εξυπηρετεί το σύνολο των κοινωνών στους οποίους απευθύνεται και όχι εάν "ΜΑΣ" συμφέρει ατομικά. Εξηγούμαι: προφανώς ο κάτοχος μεταπτυχιακού ή και διδακτορικού τίτλου έχει όφελος από τη μοριοδοτηση αυτών. Εφόσον επιθυμεί όμως να γίνει Δικαστής ή Εισαγγελέας οφείλει να παραγκωνίσει το ίδιον όφελος και να αξιολογήσει, εάν είναι δικαιοπολιτικα ορθό. Ομοίως, κάτι αντίστοιχο συμβαίνει με τα όρια ηλικίας: ο/η 28 ετών υποψήφιος/-α προφανώς και θέλει το όριο να εκκινεί στα 28. Ωστόσο, οφείλει να αναλογιστεί -εφοσον μάλιστα τονίζω ότι επιχειρεί να γίνει Δικαστής σύντομα - ότι μια ενδεχόμενη αύξηση του κατώτατου ορίου δεν τον βλάπτει, δεν τον περιορίζει ούτε τον αποκλείει. Μόλις συμπληρώσει το απαιτούμενο ηλικιακό όριο (και στο μεσοδιάστημα έχει εργαστεί, πολύ σπουδαίο και αυτό), θα μετέχει στο διαγωνισμό. Απεναντίας, η μείωση του ανώτατου ορίου (και μάλιστα στα 40 έτη, σαν να "τελειώνουν" η ζωή και τα όνειρα των ανθρώπων τότε) βλάπτει, αποκλείει ανθρώπους από τη δυνατότητα επιλογής επαγγελματικής κατεύθυνσης. Συνεπώς, ας σκεφτόμαστε το σύνολο και όχι ο καθένας τον εαυτό του, ιδίως αφού επιθυμούμε να ασκήσουμε τέτοια λειτουργήματα, και άρα θα κληθούμε να κρίνουμε αμερόληπτα, και δεδομένου ότι κάνουμε και λόγο για ήθος και τα συναφή. Πάντως,(και για να το διακωμωδησουμε) υπάρχει εναλλακτική πρόταση: ας επιλέγονται οι μελλοντικοί λειτουργοί ήδη από τη φοίτησή τους στις νομικές σχολές από τους καθηγητές τους, οπότε με την κτήση του πτυχίου τους -χωρις να αναμένουν καν για την ορκωμοσία, ώστε να μην χάνεται και πολύτιμος χρόνος- να εισέρχονται στην ΕΣΔΙ οι "διάνοιες" και τα αγαπημένα τους παιδιά. Ούτε έξοδα για διαγωνισμούς ούτε να μπαίνουν ιδέες σε ... γηραιότερους (35 plus) για ΕΣΔΙ. Problem solved.